Annuszka

przystaję by odzyskać oddech w malachitowym liściograniu odnaleźć zagubiony spokój ptaki jak gdyby nic śpiewają trawa szeleści kilka saren podchodzi blisko pijąc rosę podnoszą głowy otulają mgłą ciepłych aksamitnych spojrzeń czas zatrzymuje się zastygam jeśli to sen nie chcę się budzić dojrzewająca w słońcu cisza po brzegi wypełniając duszę wzruszeniem perli się na rzęsach posyłam niebu błogi uśmiech w zaroślach sójki głośno skrzeczą wiatr wzbija szary obłok kurzu grzmi grube ciężkie krople spadają na rozgrzaną skórę i ziemię wdycham jej aromat jest pięknie właśnie tak jak lubię

@Rolek Dzięki za info :) Bardzo bardzo się cieszę że piesek ma już nowy dom :)

Oby Olek szybko znalazł dom...Udostępniłam na Facebooku i trzymam kciuki :)

Znakomity wiersz i przesłanie... Może kiedyś nauczę się grać w szachy :)

Znakomity, przeczytałam jednym tchem :)

Tak często bywa - na twarzy uśmiech a dusza nieszczęśliwa...

Świetny wiersz, ale Ty jak przysiądziesz i napiszesz, to nie ma innej opcji - zawsze musi być dobry wiersz :)

Pięknie poprowadzona refleksja...

Chyba każdy z nas czasem na chwilę lub dwie zakłada maskę...

@Dag Dziękuję za piękny, pełen zrozumienia komentarz. Cudownie to ujęłaś "dokładnie tam gdzie znikamy żeby znów się spotkać" dokładnie to miałam na myśli.

@Czarek Płatak dziękuję :) @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję :)

Ładnie ująłeś jesień życia w poezję :)

@Nata_Kruk Dziękuję :) Do moich wierszy często zakrada się melodia, chciałabym z łatwością pisać współczesne białe wiersze, ale jakoś tak samo melodyjnie się pisze ;)

Ciekawe spostrzeżenie...

Znakomity poetycki opis Pana Dobrosława. Czasem wystarczy się rozejrzeć, by dostrzec kogoś kto może nas zainspirować. Sztuką jest jeszcze to opisać. I jeszcze genialna puenta z przesłaniem. Gratuluję :)

Bardzo dobra, bardzo kobieca poezja...

@Franek K Dzięki za komentarz i trafną wskazówkę :) @error_erros Dziękuję :) Cieszę się, że ktoś czyta te moje wersy i że się podoba :)

Bardzo ładna, kobieca poezja pełna słodkiego rozmarzenia :)

Świetny wiersz, z życiową, ponadczasową refleksją... Coraz mniej w nas wiary...

Świetna poezja, znakomity pomysł na wiersz jak i wykonanie, przeczytałam z ogromną przyjemnością... Dodam tylko, że też nie lubię tego "prawa kolejki", swoje odczekałam pod gabinetami lekarzy i niezmiennie męczyła mnie ludzka gadanina, gwar jak w ulu, albo na bazarze ;)

Nie ma cię tutaj i tam też nie ma, w żadnych prognozach, ani w marzeniach. Pewność bezwzględna. Jest filiżanka (czasem ktoś pyta, dlaczego jedna) i czarna kawa. Odkąd cię nie ma, piję bez mleka. I nie ma chwili, bym nie myślała, że nic już nie mam. Los zabrał wszystko to co kochałam. Oprócz milczenia. A, jeszcze cień mam. Czasami nocą przy świetle latarń szepczemy sobie na każdy temat. On jeden wie, że wbrew przypuszczeniom białych fartuchów, nie jestem niema.

Szczególnie ostatnia strofa do mnie przemawia...

Znakomity wiersz, tak w formie jak i w treści...

Cieszę się, że tu zajrzałam i mogłam przeczytać ten cudny wiersz - nie dość że piękny to jeszcze z mądrą puentą :)

Ładnie, zmysłowo, subtelnie :)