corival

@E.T. Absolutnie nie mam za złe takiego rozumienia. Mialam okazję swego czasu powędrować na dno oceanu. Podyskutować o tym z wiedzącymi... Fakt, małym przekłamaniem jest chlupot fal na głębokości, ale z drugiej strony, kto wie jak odbierają je mieszkańcy wód? :) Mała fantazja by podkreślić klimat podwodnego świata. Pozdrawiam :)

@befana_di_campi Całkiem zgrabnie, miło się czyta, a obraz sam maluje się przed oczami. Choc najmniej pasuje mi tu pasikonik... ale to moje zdanie. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Fakt, pewnych drzwi już otworzyć nie bedziemy w stanie. Inne jednak otwieraliśmy, a teraz wspomnieniami możemy karmić pozostały czas. Pozdrawiam Waldemarze :)

@egzegeta W głowie rozwinęła mi się odpowiednia muzyka i... zagrało się. Spodobał mi się Twój wiersz. Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk I tak nam historia rzeką się toczy... niby w przenośni, ale im dalej w przeszłość tym bardziej dosłownie. Dużo więcej można z Twojego wiersza wydusić, ale poprzestanę na tym póki co. Pozdrawiam :)

@Starzec Widocznie Pani potrzebuje więcej czasu. Niekiedy lepiej jest rozmawiać niż naciskać. Przy naciskach skutek może być odwrotny. Spodobało mi się. Intrygujący sposób przedstawienia całej sytuacji. Pozdrawiam :)

@Dagmara Gądek Sytuacje liryczne... pffff... to dopiero zagadka... A swoich światów obiecuję trzymać się mocno. W nich czuję się najlepiej. Jeszcze raz pozdrawiam :) @E.T. Cieszy mnie, że znalazłaś tu coś dla siebie. Co do fal na dnie zbiornika... to czy są tam ruchy wody zależy od głębokości zbiornika. Baltyk na przykład jest stosunkowo płytki... Swoją drogą panny i woda to jedno. Mowa tu o rzekach. Pozdrawiam :) @Amber Coś w tym stylu :) W końcu rzeki, bo o nich w wierszu mowa, płyną do morza niosąc ze sobą rozmaite minerały, które osiadają tam na dnie i... no, dość wykładów ;) Miło mi, że się podoba... Pozdrawiam :) @Nata_Kruk Tak, tak... ze wystęgami masz jak najbardziej rację. Czyli nie muszę juz nic tłumaczyć. Wielki plus za domyślność. Cieszy mnie, że zajrzałaś. Pozdrawiam :)

@Dagmara Gądek Prawdę mówiąc o morze jedynie zahaczam w finale, a rzecz dotyczy zgoła czego innego, więc chyba nie ma w wierszu zbyt wiele dosłowności ;) Tak, tak... metafory... w końcu dobiję i do tego brzegu, ale jak widać z wolna się rozpędzam po długim okresie nie pisania wierszem. Dziękuję za uwagi. Pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Jakoś o sytuacji wspomnianej u Reja łatwo się zapomina, za to aktualne ekscesy cisną się w uszy i na oczy. Jeszcze raz pozdrawiam :)

pływanie po temacie

@Marek.zak1 O doprawdy... zaiste znak naszych czasów. Oczywiście nie uogólniając. Taki sąsiad to istny "skarb". Ostrym okiem zauważone i zgrabnie opisane. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Świetnie uchwyciłeś moment. Nocną porą w dawnych studniach tak właśnie było... księżyc przeglądał się w studziennej wodzie, a żuraw z ciekawością zerkał, a niekiedy zapuszczał żurawia. Pozdrawiam :)

Pełne uroku, podobieństwa, różnic... są i potężne, słyną majestatem, bywają jeszcze nad wyraz leniwe, inne radośnie błyskają dowcipem. Wszystkie ciekawość wielką wykazują, zajrzą gdzie mogą, musną każdą trawkę. Chichoczą, mówią, szumią opowieścią, migocze uśmiech, ciało tętni życiem. Młodość bez przerwy i ukryta siła, niosą w dłoniach dary na zebranie. trójzębny władca otwiera podwoje pałacu, dokąd każda panna zmierza. Jest centrum plotek, wymiany poglądów, wielki rozgardiasz, istna mieszanina szczególnych darów składanych tam wokół, na dnie zbiornika, pośród chlupotu fal.

@Waldemar_Talar_Talar Tym razem trafiłeś w mój klimat Waldemarze. Łatwo mi było wczuć się w treść, jako że również posiadam muszlę, która opowiada historię morskiego życia. Pozdrawiam :)

@Poezja to życie Odnoszę wrażenie, że to czas jest kluczem do wiersza... cóż wszystko mija na taki, czy inny sposób. Pozdrawiam :)

@violetta Bardzo romantycznie się zrobiło... Pozdrawiam :)

@aniat. Mój klimat, więc zerknęłam. Całkiem miło zabrzmiało. Pozdrawiam :)

@Amber Moje kllimaty, więc zerknęłam i nie żałuję. Pozdrawiam :)

@Jacek_Suchowicz Moje klimaty, więc z upodobaniem poczytałam, choc osobiście nie mam takich odczuć w stosunku do rzek. Wydają mi się bardzo towarzyskie i rozmowne. No, ale co człowiek, to inne spojrzenie. Pozdrawiam :)

@lena2_ Przemówiła do mnie zwłaszcza druga część wiersza... te rysy są bardzo wymowne i prawdziwe. I fakt, czlowiek do wielu rzeczy musi dojrzeć, dorosnąć cczy jak tam to nazwać. Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk Miło mi, że zajrzałaś... może i coś tam dało by się wyrzucić, ale... niech już tym razem zostanie jak jest. Dziękuję za docenienie obrazowania... staram się jak umiem i milo, że ktoś to zauważa. Pozdrawiam :)

@Dagmara Gądek Tak, cóż... przymiotniki. Chyba mnie lubią, że nie zawsze daję radę się od nich opędzić. Cieszy mnie, że mimo to nie spisujesz mnie na straty. Pozdrawiam :) @Amber Ojej... myślę, że chyba czerwony dywan jednak nie dla mnie ;) a ten splendor brzmi tak dumnie, że chyba lepiej, żebym w niego nie uwierzyła. Jeszcze pęknę... Niemniej bardzo dziękuję za docenienie moich wysiłków. Miło mi, że znalazłaś tu coś dla siebie. Pozdrawiam :)

@Kwiatuszek Lekko, potoczyście, a co do treści proponuję nie czekać już, tylko uzbroić się w rzeczy i na słońce i na deszcz i ruszać na podbój jeziorno-leśnej krainy. Pozdrawiam :)

@andrew I tak z każdym obrotem kół, czy to słońce, czy deszcz, zbliżacie się do celu. W treści czuć skrzydła niosące jadących. Pozdrawiam :)

@befana_di_campiI przepiękne krajobrazy, i kawał historii. Jest się tam czym pozachwycać bez wątpienia. Pozdrawiam :)