corival

Zniknął gdzieś myśliwy, nie wrócił do domu. Dzisiaj jest policja. A w neolicie, kiedy mroczna puszcza pochłania człowieka... Śródleśne jeziorko świeży lód lśni bielą, myśliwy przebiegle żubra tam kieruje. Zwierzak w odwrocie, podejmuje walkę. Na jeziorku wojna. Żubr ślizga, potyka, kiepsko manewruje. Człowiek zgrabnie krąży na kościanych łyżwach, by przetrącić nogi. Kamienną siekierą wciąż zadaje ciosy. Zwierz broni się parska, wierzga, tupie, ryczy. Przemożne starania. Nagle gdzieś chrzęst słychać, padają obydwaj, żubr w toń z rykiem, trąca myśliwego, ten wpada w wodę. Krzyk, tumult, stękanie. A potem już cisza... Nowy lód pokrywa. Mija lat tysiące. I kolejne wiosny, życie lasu wokół, a niekiedy ludzie. Nadchodzi dziś moment, czlowiek szuka torfu, a znajdzie szkielety. Inny w zadumie pojmie niebezpieczne zasadzki polowań. Inspiracją stało się znalezisko archeologiczne dokonane w 1948 roku w Grabowie, pow. starogardzki (przynajmniej wówczas taki był to powiat). Po licznych poprawkach.

myszka

@Gosława Chińczycy określali już od bardzo dawna tym mianem górę na swoim wybrzeżu. Szlaki wodne prowadziły z dala od niej, ponieważ jakikolwiek statek zbliżał się do tej skały, tracił (ile by ich nie posiadał na pokładzie) wszelkie metalowe elementy. Siła magnetycznej góry była taka, że wiele z tych statków zatonęło. Dziękuję za odwiedziny i komentarz :)

zmora

@Jo Shakti A może troszkę odwrócić? Coś w tym stylu... Zagramy na flecie i uderzymy w bębny Będziemy śpiewać o życiu wiecznym Spełnimy najstarszy rytuał Wtedy otworzy się niebo Spłynie na nas Światło Miłości Bezgranicznej A nasze dzieci odbudują dom na nowo...

@Julia Álvarez Po przeczytaniu ostatniego zdania poczułam powiew strachu ;)

@Julia Álvarez Zauważyłam i naprawdę się dziwię temu dziwnie wyglądającemu atakowi. Cóż, jak wiadomo ludzie są różni. Warto jednak, by pamiętali, że odpowiedzieć na krytykę, łagodną, czy też ostrą, można grzecznie. W naszym języku jest naprawdę wiele słów, którymi można się posłużyć... :) @Julia Álvarez Czyli mogę liczyć na stałego czytelnika. Miło mi, że tak wysoko oceniasz te teksty. I owszem, na miano wybitnych raczej nie zasługują, ale... realizuję sobie pewien cel i tyle :)

@Julia Álvarez Podoba mi się Twoje podejście...

mara

@Julia Álvarez Wykorzystałam Twój pomysł. Bardzo dziękuję za wydatną pomoc :) @Julia Álvarez Rzeczywiście teraz jest jakoś tak... no skończone właśnie...

Pomyślę nad tym i zobaczymy co wymyślę. Dziękuję za sugestię i czytanie :) @Julia Álvarez Spróbowałam zmienić... mam nadzieję, że wyszło na lepsze...

Cień morderczej góry strach sieje ogromny w sercach żeglarzy, budzi też zdumienie. Dzieci ciała skały mądrość posiadają, wskazują bezbłędnie północ i południe. Zaborczy charakter, czule tulina metal jjak matka niemowlę, żelazo wszelakie. Powstają pomysły prosty błysk geniuszu, by kierunek wskazać, gdy chmury na niebie. Misa pełna wody, drewniana deseczka, na niej leży kamień, celuje w północ. Chiński wynalazek cały świat podbija, nie zagubi drogi, kto go ma pod ręką. Po sporych poprawkach.

@error_erros Mnie tam podoba się nawet z tymi szwami, które tak Cię męczą :)

@siachna To piękny rys charakteru, niestety świat jest tak skonstruowany, że podobne podejście przysparza sporo smutku. Nie warto jednak gorzknieć. Dobro lubi wszak wracać w najmniej spodziewanych momentach :)

@error_erros W zasadzie nic dodać nic ująć :) Ładnie zebrane :)

@Dag Dokończę teraz na kompie, bo czytanie i pisanie na telefonie może z lekka dobić. Nie wiedziałam, że ta profesja jest tak rozpowszechniona w Irlandii. Do miana wróżki mi daleko, ale przyznaję się do posiadania w pewnym gronie miana wiedźmy, a w innym zielarki ;)

@Julia Álvarez Cóż... jak widać na załączonym obrazku nikt nie jest doskonały.

@Jo Shakti Bardzo ładnie ujęta w słowa i obrazy nieskończoność przemiany, życia, istnienia. Co do końcówki, przyznam się do nieco obrazoburczej przekory w swoim wykonaniu ;) Pomyślałam sobie, że biedne te dzieci... trochę nieroztropnie rozpalać ognisko w domu. Później potomkowie muszą zaczynać wszystko na nowo :)

@Dawid Rzeszutek Krokus pisze się jednak przez "u". Popraw sobie. Pozdrawiam :)

@Nefretete Interesujący wiersz. Podoba mi się. Nie wpadłabym na to, żeby prowadząc myśl od modlitwy do krasnoludków, wykazać, że mając wyobraźnię i wiarę, można wiele przetrwać. Przynajmniej ja tak zrozumiałam. Znaki wiary wskazują drogę... hmmm... pod warunkiem, że się nie zmienią... przez tysiąclecia zmieniały się wszak co jakiś czas ;)

@Henryk_Jakowiec Nie potrafię tak prześlicznie składać wierszy tematycznie. Autorowi pokłon składam w godny sposób szyku zadał :)

@Dag Tym bardziej dziękuję :)

@Julia Álvarez Takiej natury łatwo nie odkryjesz. Doskonale się maskuje... ten cały miód, uroda. Wydawałoby się, że ideał... Dużą rolę odgrywa w zdemaskowaniu podobnej osoby uważna obserwacja, poprawna analiza tego co widzisz, czujność, intuicja :) Nie wolno wejść w zasięg gadziego ogona ;) @Dag Przyjmę Twoje słowa jako komplement :) Dziękuję :)

@Julia Álvarez Zdarza mi się o tym zapominać. Dziękuję za upomnienie się o wyjaśnienie :) @Konrad Koper Hmmm... zastanawiam się co masz na mysli :) Bardziej enigmatycznie już się chyba nie dalo? ;)

@Julia Álvarez Nie patrz na rękę z miodem. Obserwuj raczej to co ukryte. Chowa drugą rękę? Bezpieczniej założyć, że tam coś ukrywa. Taki charakter, albo wręcz natura. Przy takiej osobie trzeba być cały czas czujnym... Mam nadzieję, że wyjaśniłam, jesli nie, chętnie poszerzę :)