corival

Wszystko płynie jak wiadomo: czas niewdzięczny, woda bystra i piórko wiatrem porwane, a zwłaszcza myśl niezawisła. Popycha wciąż świat do przodu niewidoczny kombinator. Trochę myśli, trochę wody, nikt nie słucha, co ty na to. Czy się dobrze bawi przy tym, czy być może wręcz odwrotnie, nikt z nas nie wie. Nawet wujek, który jutro drzewo potnie.

@Dekaos Dondi Świetny wierszyk. Doprawdy, znak naszych czasów ;) Pozdrawiam :)

@Konrad Koper Skoro już, to "ze sprostowaniem". Będzie bardziej poprawnie. Pozdrawiam :)

@Pan Ropuch Widzę, że faktycznie krąży w Tobie ta sprawa. Nie dziwię się, że wytupała z głowy w formie wiersza :)

@Pan Ropuch Może troszkę nadto opisowo, ale puenta bezcenna, a przypis zrzucił mnie z krzesła :) Pozdrawiam :)

@GrumpyElf Wspaniały wiersz, bardzo obrazowy i... widzę (proszę bardzo, że tak odpowiem). Wyobraźnię poruszyła mi "różowa pomada" i "landryna" ;) Pozdrawiam :)

@Iwa-Iwa Idylla zgrabnie ujęta w wiersz :) Podoba mi się :)

@Marek.zak1 Doskonały wiersz... tyle odczuć. Tam, na dole, kiedy już wszystkie ewentualne możliwości zostaną wyczerpane, można liczyć już tylko na pomoc tych z zewnątrz. Swoich, czy też obcych. Tam nie liczy się w zasadzie kto przyjdzie z pomocą... Świetnie oddałeś rozterki i jedyne, co pozostaje... modlitwę. Pozdrawiam :)

@Stracony Dziękuję :)

@[email protected] Oooooo... dziękuję Grzegorzu :) @Stracony Właśnie, to jest ta sztuka: Po prostu artyzm... i masz rację, niewielu ten kunszt współcześnie posiada, niemniej zdarzają się rodzynki. Dziękuję za interesującą refleksję i pozdrawiam :)

@cisza Warto się tych rzeczy uczyć. Nasz świat nie sprzyja podobnym naukom, dlatego takie są cenne. Pozdrawiam :)

@Jo Shakti Wiersz niby pełen metafor, a od razu wiadomo o co chodzi. Smutne to chwile, chociaż w Twoim wierszu... takie spokojne. Pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Dla firmy jest to skarb, bez wątpienia. Dla klienta niekoniecznie ;) Dziękuję za czytanie i refleksję. Pozdrawiam :)

@Anna_Sendor Również nie pomyślałam o treningu dla dziecka, w sensie przyszłościowym :) Jednakże, kiedy już poczytałam komentarze i czytnęłam wiersz kolejny raz już z odpowiedniej perspektywy patrząc na treść, dotarło do mnie jak zgrabnie ujęłaś w słowa to, co się wydarzyło. Bywają dzieci, które szybko przechodzą do porządku dziennego nad śmiercią zwierzęcia, ale bywają i inne. Ja długo myślałam o moich zwierzach :) Pozdrawiam :)

@error_erros A widzisz, wyraźnie trafiłeś na typka z wiersza ;) Sama ostatnio przeżyłam podobną przygodę w hurtowni papierniczej dla odmiany... Pani miała taką moc przekonywania, że... Dziękuję za interesujący, potwierdzający moją teorię komentarz :) Pozdrawiam :)

W ramach informacji... jest to garść starożytnej symboliki kwiatów. Umarli? Nie na zawsze. Kochające serce niezaspokojone, nie może zniknąć bez śladu. Wiatr porusza, szepce... Czerwone jak krew anemony, jesienne, kwietne makaty, wijące ciała na wietrze, niosące smutek ukochanej Pani. Drobniutkie fiołki pełne namiętności. Utracona, niespełniona miłość przyćmić zmysły może. Z krwi szaleńca skromne kwiecie. Żółte kręgi słoneczników z niesłabnącym zachwytem adorują boskie oblicze słońca. Wzgardzonej kobiety miłość utrwalona. Purpurowe grona dzwonków, poświadczają boskie uczucie. Przypadek pokierował ręką... krew hiacynta pulsuje co roku. Nikogo nie darzył miłością, ukarany kochaniem bez kochania. Zachwycające odbicie pochłonęło, rozpłynęło ciało i biały kwiat wyrósł. Co roku na nowo zdobią, darzą urodą i niosą przesłanie: nawet bolesna, pełna cierni miłość jest piękna i warta poświęcenia.

Wiersz dotyczy zamierzchłych czasów, ale sądzę, że sama zasada i dzisiaj niczym się nie różni. Klienta potrzeby rozeznać potrafi, rozmową kusi, sprzeda nawet piasek. Kobieta po igłę idzie: a może brak nici? Rozmowa i zna już najtajniejsze myśli. Mąż nie patrzy? Mazidło z alg zamorskich daje na poprawę cery, urodę i powab. Mężczyzna haczyk na ryby? Rozpoczyna gadkę: sprzeda sieć, łódź nawet. Godny dar wymowy. Argument nieodparty: z wędziskiem na brzegu marudzenie żony ciągle słyszeć będzie. Na środku jeziora spokój, cisza błoga, niedościgłe pragnienie, małżonek znękany. Czas biegnie bystro, kram zwijać już pora, kolejna osada czeka za zakrętem.

@GrumpyElf I słusznie ożywiło :) Ha... ciekawe co tam w tej Twojej głowie powstało/nie na tym tle :)

horyzont

@GrumpyElf Względy bezpieczeństwa zwłaszcza przy lokowaniu osad, miały bardzo istotne znaczenie. Słusznie prawisz Pani :)

@Henryk_Jakowiec "Każda inna"? Niewybredny jakiś smakosz się przytrafił, stare śpiewki odpowiednie, bądź melodii brzmienie jakiejś. Pozdrawiam :)

ilustracja

@Henryk_Jakowiec Winko stłumi duszne zmory pamięć trochę zapudruje, uśmiech też wywabi z nory, radość sercu zafunduje. Dobre wino, nie cieniasek, doskonałe ma walory, barwa, klar i aromatek owego trunku podpory. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Nader przykra to wiadomość, chociaż widać i tak bywa. Ukryte w duszy bierwiono, kaleczy mocniej niż igła. I dokuczliwe też bardziej, tak myśleć pewnie należy, im wieksza zadra tym głębiej, bolesne wspomnienie leży. Pozdrawiam :)

@Pan Ropuch A kiedy to biedne ptaszę zdążyło tak narozrabiac? ;) Zdaje się, że spędzał czas na czymś więcej niż intensywne machanie skrzydełkami.