corival

@Annuszka O, dziękuję bardzo za tak wysoką ocenę. Pozdrawiam :)

@[email protected] Hmmm... czyżby moja wypowiedź można było odczytać tak, jak sugeruje Annuszka? Nie taka była moja intencja... jakby co, to przepraszam, bo jakoś nie to miałam na myśli :(

@[email protected] Zaraz, zaraz, ja nie w tą stronę chciałam, no... :) Do słoneczka proszę :)

@[email protected] Ufff... rymy, pracy wymagają, a ja leniwa jakaś ;) Pomyśleć oczywiście można i dopieścić. Cieszy mnie jednak, że mimo to doceniasz moje starania. Dziękuję. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Wielką pokładam nadzieję w kompasowych nóg osiągach, oby nie trzeba było po dziele, szukać po cudzych szezlągach. Pozdrawiam :)

@error_erros No właśnie... dlaczego bęben głośno brzmi? Bo pusty ;) Woda z mózgu, też nie za dobrze świadczy o bystrości, a nawet inteligencji ;) i ręce opadły :D Pozdrawiam :)

@[email protected] Ano, przeczytałam komentarze :) Cóż, ludzie są różni, mają rozmaite doświadczenia i przez pryzmat tych doświadczeń patrzą na otaczającą rzeczywistość i teksty... Ja tam napisałam co wyczytałam ;) Miłego dna życzę Grzegorzu :)

Inspiracją do wiersza stał się grobowiec, pochodzący z okolic Piórkowa, woj. warmińsko-mazurskie, datowany na schyłek epoki brązu (700-550 lat p.n.e.). Droga odchodzącej duszy świetlista i jasna, rozpalony szlak wielkiej gwiazdy dziennej, duch opuszcza ciało gwałtownym porywem, nie ginie jednak, nowego poszukuje wokół. Pulsuje życiem mocnym, nie słabnącym wcale. Ciało świecące na stosie, teraz prochem w grobie, zanim szlak wyblednie, potomkowi słońca grób złotej tarczy ułożyć należy, bez ociągania. Pochówek przywódcy szczególną jest pracą, centrum grobowca musi być potężne, Płaszcz kamienny, w górze skrzynia z głazów, spoczynkiem syna blasku pośród jego ludu. Piaskiem połyskliwym jak twarz promienista, wypełniona skrzynia, wielkim sercem bije. Skupia siłę i radę, kapłan mądry i mocy pewny. Tu pomocy, wskazówki szukają pokolenia. Krąg wokół grobowca precyzyjny wielce podkreśla moc serca, tajemnej wiedzy pełen. Siedem promieni kamiennych niesie prośby ludu, a nad całością kurhan: miejsce modlitw i darów. Ziemię nosili wszyscy, po troszku nawet dzieci, każdy miał wkład w tworzenie symbolu. Pośród bóstw zasiadł pogrzebany przywódca, Płomienna tarcza wsparciem w niepewnej przyszłości.

@error_erros A wiesz, to taka moja wyobraźnia ;) Ta "woda pod czaszką" i pusty bęben... :)

@Henryk_Jakowiec Picie w gronie zacnym czynem, do dom niosą kręte drogi, znaleźć prostą jest wyczynem, hulają wszak głupie nogi. Pozdrawiam :)

@[email protected] Ileż wspomnień o wydarzeniach dalekich i bliskich, wspólnych i indywidualnych. Pięknie splecione słowami. Pozdrawiam :)

@error_erros Świetnie zakamuflowana myśl... ale podoba mi się, choć w pewnym momencie opadły mi ręce, a w innym wyrwał się chichot ;) Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Jeszcze jeden wniosek można wysnuć z przygód koneserów, pij sam w knajpie lecz z ostrożna, nigdy nie pój swych rowerów. Pozdrawiam :)

@GrumpyElf Wasz własny wszechświat :) Śliczne to maleństwo... niby zakamuflowane, a tak obrazowe. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec O, doprawdy, cud nad cudy gdyby nie piaseczek cały, i Twoje Henryku trudy, świat byłby naprawdę mały. Cztery ślady rowerowe to zbyt wiele na mą głowę, wyobraźni mi nie staje, bez butelki nic nie zrobię. Pozdrawiam :)

@GrumpyElf Centralne drzewo w świętym gaju, święte góry, słupy, drabiny... to wszystko były symbole axis mundi. Góry wciąż istnieją, więc ;) W ikonografii prawdopodobnie też coś się da odnaleźć, ale przyznam, że musiałabym szukać, bo na szybko nie powiem... Pozdrawiam :)

@Tomasz Kucina Dziękuję za jak słusznie stwierdziłeś pewne uzupełnienie i dobre słowo. Pozdrawiam :) @huzarc Doskonale ująłeś w słowa kwestię poruszoną w wierszu i odmienność naszego i ówczesnego rozumienia kwestii. Pozdrawiam :)

@Annuszka Dziękuję serdecznie. Pozdrawiam :) @Gosława O, dziękuję Gosławo :) Pozdrawiam :) @jan_komułzykantDziękuję za ciche odwiedziny. Pozdrawiam :) @GrumpyElfRównież Tobie dziękuję za wizytę. Pozdrawiam :)

@Tomasz Kucina O, świetnie. O tym samym, ale ujęte w inny sposób. Wychwytuję te same elementy co w moim wierszu, ale inaczej zaprezentowane. Podoba mi się Twój wiersz Tomaszu :) Pozdrawiam :)

@[email protected] Ano, błąd bez wątpienia... brzemienny w skutki obawiam się. Milego dnia Grzegorzu

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję za wizytę Waldemarze :) Pozdrawiam :)

@[email protected] Z tym poglądem się zgadzam. Nie tylko Szwecja ma już takie regiony, które do niej w praktyce nie należą. Głupi błąd pozwolił zalać Europę potokiem obcej nam kultury. Dzietność, a raczej zwiększona dzietność bardzo by pomogła, tyle że historia toczy się szybko, a dzieci wolno. To tak jak z lasami. Bądźmy jednak dobrej myśli... Dobrego dnia życzę...

@OloBolo No tak... bez wątpienia nadziei gubić nie wolno. Jest kołem napędowym, pozwala skądś wydobyć siły. A że ktoś był i już go nie ma... taka kolej rzeczy. Wszyscy zdążamy w tę stronę. Wiersze ciekawsze? Ależ Olku, są ciekawe :) Pozdrawiam :)

@[email protected] Do wojen przyzwyczajać się nie wolno, ale... nie naprawisz ludzkości... zawsze istniały konflikty zbrojne dla tego, czy owego powodu. Wszystkiego dobrego Grzegorzu :)

@[email protected] Sądzę, że nie należy się do tej myśli przyzwyczajać. W zasadzie do obydwu. Pozdrawiam :)