Leszczym

XIV. Dlaczego tak właśnie potoczyły się wypadki? Czy miało miejsce coś z zamiaru, czy przypadek, czy plan, czy zbieg okoliczności, czy kolejna podpowiedź od sprzyjającego świata? Narrator tego nie wie i prawdę mówiąc nie bardzo ma jak się dowiedzieć, co akurat może być uznane za prawdę. Dość powiedzieć, że i im (bo niby dlaczego ich właśnie ta okoliczność miałaby ominąć) przytrafiła się niepewność płynąca ze spraw kobiecych. W pewnym momencie powstała kwestia, a raczej przypuszczenie urodzenia im się dziecka w nieco dalszej perspektywie. Można powiedzieć, że kwestia jak najbardziej zwyczajowa, no ale trzeba było przedyskutować. I okazało się, że właściwie nie widzą większych przeciwwskazań albowiem przecież sprawy zawodowe, prywatne, rodzinne i szereg innych mieli całkiem dobrze poukładanych. On miał okazję, a także możliwości ucieszyć się z tej całkiem dobrej nowiny, a trzeba przecież przyznać, że nie każdy mężczyzna ma takie możliwości, zresztą z najróżniejszych względów, o których można by pisać i pisać, a nawet napisać kolejne opowiadanie, a nawet książkę pokaźnych rozmiarów. Gdzieś kiedyś po powrocie do mieszkania od tak się ucieszył, a nawet wyskoczył do pobliskiego sklepu po zestaw jakichś smakołyków, a traf chciał, że sytuacja nie miała miejsca w niedzielę, a co za tym idzie bez większych przeszkód mógł tak uczynić, bo nie obowiązywał tego dnia zakaz handlu. I ona doszła do wniosku, choć jej rola jest tutaj bardziej niejednoznaczna, co narrator wyjaśnia bynajmniej nie ze złośliwości, a raczej z dziennikarskiego obowiązku, że przecież sprawy im się układają dlatego dziecko może przecież się urodzić, a oni postarają się mu zapewnić odpowiednie warunki i wyglądało, że na ten moment po prostu mogą tak uczynić. Do sprawy podeszli też z wyjątkowym spokojem, co spowodowało, że w ogóle ta sytuacja i rozmowa miały miejsce i jednak, pomimo nie zdawania sobie z wielu rzeczy sprawy świadczyła o ich pewnej jednak emocjonalnej i każdej innej dojrzałości. A przecież fakt ciąży trzeba było dokładniej sprawdzić, a jak już sprawdzili, okazało się, że jednak ciąży nie ma. I ta sytuacja podbudowała ich tylko, albowiem już trochę lepiej zdawali sobie sprawę, że jak coś sobie poradzą i jakby coś mają zamiar trwania ze sobą razem, pomimo szeregu okoliczności, które przecież w każdej chwili mogą się pojawić. Możliwe, że od tamtego momentu patrzyli na siebie odrobinę poważniej, ale akurat im nie bardzo było wygodnie z przesadną powagą. Zaraz potem sytuację obrócili w żart, kupując gdzieś w sklepie przemysłowym obrazek z wiele znaczącym napisem „ fałszywy alarm” z dorysowanym wizerunkiem dwóch strażaków, a właściwie strażakiem i strażaczką (ach feminitywy). Traf jednak chciał, że ten fałszywy alarm był o tyle prawdziwy, że przygotował ich na pewną potencjalną możliwość jak w przyszłości sprawy mogą się potoczyć, bo przecież bardzo się kochali, zresztą również dlatego że swobodnie mogli tak czynić, a świat ustawicznie nie rzucał im pod nogi najróżniejszych kłód, co bynajmniej nie każdemu się tutaj udaje i nie ma w tym cienia przesady. Najbardziej interesującą okolicznością w tym drobnym, choć znaczącym zdarzeniu był fakt, że niniejszą sprawą najbardziej przejął się narrator, co spowodowało, że kolejny już raz popadł w przestraszone zamyślenie. Zamysł narratora był bowiem taki, że co jak co, kto jak kto, ale wcale nie planuje napisać biografii w dodatku wieloosobowej rodziny, choćby dlatego że wygodnie mu jest tutaj tego nie potrafić. Właściwie w tej sytuacji najbardziej on chciał uciekać, co akurat jest prawdą i wcale nie musi jakoś przesadnie dobrze o nim świadczyć no ale przecież jego obecność w tym opowiadaniu jest całkowicie drugorzędna.

@error_erros Nie zmienia to bynajmniej jakości wiersza, bo jest dobry. Tutaj tak czasem jest po prostu ;)

@Ewelina To prawda i takie najtrudniej opisać :)

@Konrad Koper Ano właśnie? Może chociaż lepszą...

@sam_i_swoi Coś w tym jest, albo daj sobie spokój z wyborami (tak też można:)

@sam_i_swoi Fajne :))

@Dekaos Dondi A mnie się bardzo podoba ta myśl, jest ciekawa i chwytliwa :)

=@Ewelina Ależ to oczywistość, bo oczywiście jest coś takiego :) Są kategorie próśb mężczyzn o kobiety i są kategorie próśb kobiet o mężczyzn. Takie życie :))

@RafałStudziński Stary, zrobiłeś wpis!!!!

@marekg Bileciki są?

@Bozena1957 Słuchaj, bardzo fajne. Stylowo, popowo, nawet młodzieżowo, elegancko :)))

@duszka Niektórych myśli niektórych już nie da się wychować, bo jest za późno :)

@Ewelina Jest dobrze, w sensie świetny wiersz. I obrazuje w pewien sposób kategorię prośby mężczyzn o kobiety :))

@violetta Jest wiersz :))

@Amber A może dyktator w domu w cale nie dyktuje ? ;))

@Łukasz Jasiński Udał Ci się Panie Kolego ten wiersz. Brawa!!

@ernest_kron Super!!!!!

@Marek.zak1 ;))))

@lovej No jest stylówka że hej :)))

@Tymczasem Ładne!!!

@Jacek_Suchowicz Świetny wiersz i fakt faktem :)

@duszka Ano właśnie myśli zatrzymują i powstrzymują, co oznacza że się powinno ich zakazać. Takie jest moje zdanie :)

@JuliaKoszal Ciut rozbawiła mnie fraza "stoczysz się do mnie" ;) Ciekawe sformułowanie :)

@error_erros Tekst bardzo przewrotny.

@Bozena1957 Pomysłowy tekst :)