jazzkółka

@ais Rozumniem (ten koszmar) i gratuluję rozwinięcia ☺️ Czy nie jest tak, że czasem po rozwinięciu następuje epilog, szczególnie w dramacie? ?

@dmnkgl Przypomniałeś mi o innym zeszycie. Pisała go moja Babcia, od kiedy dowiedziała się, że ma Alzheimera. Potem, pod koniec, litery zajmowały po pół strony... Gdy opiekowaliśmy się Nią, czytałam jej te notatki, i wracała do nas, czasem...

@duszka @duszka Podova Misię ☺️ Bez dosłowności tytułu - jeszcze bardziej ?

nagły powiew zapomnianego ciepła dreszcz po plecach jakby twoje palce kradły lekkość światłu a na języku posmak brzoskwiń wypieszczonych słońcem twój smak i już kołyszą się we mnie pod skórę zbłąkane smugi szczęścia jak wtedy gdy natchnieniem wiatr majdziernik i ty Ten

@dmnkgl @ais @lich_o Dziękuję za Wasz czas i Wasze komentarze ☺️ Jeśli chodzi o zarzuty co do formy, to szanuję Wasze zdanie, lecz pozostanę przy swoim, z którym się, zresztą, absolutnie (z resztą) nie zgadzam ? Forma "wymusza" czytanie rwanymi oddechami, nieregularnie, nie pod linijkę. Nie zależało mi na łagodności i kołysaniu. Tu ma być być arytmicznie, kompulsywnue. A forma - będę przy tym obstawać - nawiązuje jednak (przynajmniej w moim zamierzeniu) do treści (kobiece widzenie erotyki). Na marginesie - ogólnie rzecz biorąc, nie lubię pisać "równo", "klasycznie", ale rozumiem, że ktoś może mieć inne upodobania. Pozdrawiam ? @ais Niejako przy okazji - mam do Ciebie pytanie. Jestem tu krótko, ale zauważyłam, że blokujesz możliwość komentowania swoich utworów. Mogę zapytać, dlaczego to robisz? Wydawałoby (Mi)się, że wystawiamy utwory, by się rozwijać, poznać opinie innych, dopracować coś, a chociażby - przemyśleć... Czy też - dać pole do przemyśleń komentującym. ? @lich_o Dziękuję za wpis. Dobrze, że nie trójząb Belle ze Buby?

słowa ciekną z ust pośpiesznie wdech za wdechem wbijasz we mnie rozpalone pewne usta ambry zapach szypru szuka zapalczywie błądzą dłonie broczy pamięć skóra płonie krew pulsuje tamtamami rozkoszy zastygłe ślady ledwie żywi- my się na- mi

@Franek K fiuu....! (@Franek K Świszczę/gwiżdżę z podziwu ☺️

@JaKuba Podoba Misię, najbardziej końcówka (tylko że dwa razy zaczynasz wers od "a", to trochę mnie uwiera przy czytaniu)

@Sylwester_Lasota @Sylwester_Lasota Bardzo dziękuję za lubienie ☺️ @Marianna- Dziękuję za obecność i zostawiony ślad ☺️ @beta_b Ja tam nie wiem, jak to się kończy - niech każdy sobie zaśpiewa na swoją nutę... ☺️ A co do końcowego rymu... Hmmm Rzeczywiście, masz rację! Nie zauważyłam, że rozłazi Misię tu zestrój akcentowy (czyli - mam rozstrój akcentowy ?) Muszę nad tym pomyśleć, dziękuję za Twoją konstruktywną uwagę Pozdrawiam serdecznie, Monika ?

@Waldemar_Talar_Talar Zgadza się☺️ Lubię klimat morski, także w wierszach ? Dziękuję za komentarz @Daniel Kordel Dziękuję, bardzo miło widzieć takie słowa Pozdrawiam serdecznie ☺️ @fregamo Dziękuję, odpozdrawiam ☺️ @Pan Ropuch Dziękuję za "Trzynastkę" ? Odpozdrawiam ☺️

@iwonaroma Bardzo dziękuję za Twój wnikliwy komentarz ? Co do tytułu... Wiem, rzeczywiście wygląda dziwnie, ale zależy mi, żeby były widoczne dwa znaczenia - że to kołysanka, i że nie do spania (raczej). Zdaję sobie jednak sprawę, że takie "potworzenie" "nowotworów" może być dla Czytających niestrawne, ale... Hmm... tak lubię, takie moje zboczenie lingwistyczne ? Pozdrawiam serdecznie, Monika ☺️ Bardzo dziękuję za Twoje słowa ? Co do propozycji tego wersu z kołysaniem - zostanę jednak przy tym, który jest - ze względu na brzmienie (łatwość wyśpiewania), na czym mi bardziej zależy, niż na utrzymaniu rytmu, szczególnie, że tę część wyszczególniam jako "refren", i w zamyśle jest on inny rytmicznie, niż zwrotki. Pozdrawiam serdecznie, Monika ? @Dag Daguś, Ty mnie już nie wnrewiaj..... No. ? @Luule ? Dzięki!

@Luule W 2. i 3. piszesz o "onych", a w 4. przeskok do "jego" Co do cupania - dla mnie ok ?@Luule

@Czarek Płatak sacrum i profanum, choć u Ciebie z przewagą tego ostatniego...

@Lidia Maria Concertina To się chyba czasem mijamy na tym bazarku, albo w parku.... ☺️Bardzo, bardzo Misię podoba (zgrzytnęła mi tylko inwersja w przedostatnim wersie) Pozdrawiam serdecznie ☺️

@fregamo @fregamo Podoba Misię, ale też zastanawiam się nad ilością rozmytości i nieokreśloności w pierwszym wersie ? Pewnie taki był Twój zamysł, ale... ☺️ PS Ach... popraw: "jest znacznie /lepszym/" na /jest znacznie *lepszy/ bo orzecznik przymiotnikowy stoi w mianowniku ☺️

@Arsis Świetny.

@marekg Ładnie, ale... dwie (świetne skądinąd) dopełniaczówki na sześć wersów plus na koniec jeszcze dopełniacz w "zasadach istnienia"?...? Może dałoby się coś z tym zrobić? To tak po mojemu

@opal przekaz zacny,miało być ? A forma potyka się pewnie od emocji (mz najbardziej drugi wers i czwarta zwrotka od dołu) PS Dla ratowników - szacunek i podziękowania!

@miauczenie owies Orzekaz zacny, @miauczenie owies

@Pan Ropuch niemożliwy wiersz ☺️ (nie rozumiem tytułu, ale nie muszę; być może to jakiś cykl?) @opal ach... Dopiero teraz widzę klip... Wybacz ? wszystko jasne dopiero po kawie na rozruch musku ?

@Luule Bardzo podoba Misię pomysł i "to, po graf (i) ja" Twojego miasta ? Zerknij tylko proszę na czwartą zwrotkę - mz ze względu na różne podmioty jest trochę zakłócona płynność przejścia z poprzednich strof do tej (kłócą się zaimki ?) Zastanawiam się też na"ocknięta przycupnę" - czy nie za dużo tego "cykania" jak na biały wiersz... ale... w sumie... luuubię takie zbitki ? PS Ach... Popraw *co dzień/ ☺️

Budzę cię, morze. Oddychasz płytko, przy brzegu w słoność zastyga czas. Płaszcz bursztynowo podbity wydmą rzucasz na uda, mokre od fal. ...Rozgwiazdy płyną, jak w toń, jak w baśń, a ty - kołysz, ukołysz nas... Budzę cię, morze! W spazmach i dreszczach, piach zwilgotniały w uścisku fal sperlonych pianą, w korale zmysły wiązane - kwitną... Gdzieś krzyczy ptak... Krzyk się urywa. Jak klif. Jak znak. ...A ty - kołysz, ukołysz nas...

@Dag ?

@tetu @tetu Dziękuję, słusznie ☺️ za dużo tej pustki, już zmieniam ? A co do drugiej uwagi, chodziło mi o horyzont zdarzeń i hipotezę ucieczki stamtąd /zza/, zatem zostawiam, jak jest. Pozdrawiam serdecznie ?

gwiazdy z prochów przodków rozświetlają ciemności byśmy mogli chwycić się za ręce jak dzieci uciec do marzeń arką którą buduję co noc dla nas gdy cisza zbyt pusta wrasta kolcami pauz w szczeliny dalej niż za horyzont zdarzeń niedokonanych nieskończenie krótko jak życie