Część II
Wysiadła na przed ostatnim piętrze i pewnie szybkim krokiem weszła za drzwi na których widniała pozłacana tabliczka z napisem "Jacob Florence".
- Radzę Ci zainwestować w ochronę bo to są słabiaki. - powiedziała podniosłym tonem. Ale gdy weszła zobaczyła coś czego się nie spodziewała. - Ktoś był przede mną. - Po tych słowach ze zdziwieniem podeszła do ciała Jacoba, Założyła rękawiczkę i sprawdziła puls. - Nie żyje. - zaniemówiła, a potem biegiem opuściła gabinet, a wraz z nim budynek. Wsiadła do auta i zadzwoniła do Abie. "Połączenie odrzucone", jeszcze raz "Połączenie odrzucone". - Chryste! - dała gazu i po kilku minutach była przed kamienicą. Prędko wspięła się po schodach, ale w pokoju Abie nie zastała. - Kurwa mać! Abie! Jesteś? - nagle do drzwi ktoś zapukał. Diana otworzyła, ale z nożem w ręku.
- Dzień dobry. - powiedziała staruszka zza drzwi.
- Dzień dobry. - odpowiedziała Diana.
- Co to za wyrażenia? Ja mam wnuczków w mieszkaniu.
- Przepraszam bardzo, ale moja młodsza siostra zniknęła bez śladu i się o nią martwię. - starała się wytłumaczyć Diana na spokojnie.
- Aaa! Ta miła pulchniutka blondyneczka? To ona z jakimiś mężczyznami wsiadła do samochodu. Wyglądało to dosyć sztucznie, a mężczyźni nie wyglądali na "dobro uczynnych".
- Kur...cze. - Wybrnęła Diana.
- Jak pani chce to meliski mogę zaparzyć, to od razu pani się rozluźni.
- Nie dziękuję.
- Dobrze, ja pani nie nakłaniam. - szczupła staruszka odeszła, a potem Diana zamknęła drzwi.
- Stara prukwa, zawsze wtrombali mi się do życia. - westchnęła cicho. - Gdzie oni mogli Cię zabrać? Co chciałaś mi powiedzieć? Co to znaczy ten Akleiw alah? Kto zabił Jacoba? Tyle pytań i zero odpowiedzi. Tłoczyły się one dziewczynie przez cały czas. "Co mam robić?" pytała sie wielokrotnie samą siebie. Pytała się dotąd aż wymyśliła. - Muszę zadzwonić do Kate. - powiedziała sama do siebie. - Numer, skąd ja wezmę numer? - po tym pytaniu nasunęła się jej odpowiedź "Facebook". Wyjęła prędko telefon z kieszeni i zaczęła szukać. - Kate... Jak jej było na nazwisko? Miała takie śmieszne nazwisko... Kur... - Przypomniała sobie. - Liu. Szybko kliknęła ikonkę lupy aby jej wyszukać. - Mam! Tego rudego garnka na łbie nie da się zapomnieć! - Nagle do drzwi ktoś zapukał. - Pani Smith... - powiedziała wrednie. "Poczekam to sobie pójdzie" pomyślała. Teraz to nie było grzecznościowe pukanie. Teraz waliła całymi dłońmi. - Zaraz mnie coś... Proszę przestać! - Krzyknęła. Drzwi wręcz wyskoczyły z zawiasów. To nie była pani Smith. Diana szybko odskoczyła za ścianę i wzięła pistolet z szafki. Słychać było kroki kogoś obcego. Diana spoglądnęła na okno i pomyślała "Muszę to zrobić". Rozpędziła się i wyskoczyła przez nie na klatkę ewakuacyjną. Szybko biegła w dół, wręcz przeskakiwała po pięć stopni. Kiedy zeskoczyła z ostatniego stopnia wyjrzała za róg kamienicy i ujżała więcej tych kolesi. "Cholera" pomyślała i stwierdziła że jako jest wieczorna pora to nie będzie widać twarzy gdy poprostu ich minie aby dotrzeć do terenówki. Ruszyła z początku niepewnym krokiem, ale za każdym kolejnym łapała więcej pewności że plan się powiedzie.
- Dobry wieczór - powiedziała, gdy mijała tych typów.
- Dobry! - powiedział jeden z nich nie przywiązując żadnej wagi jak to powiedział.
- Wie pani która jest godzina? - zapytał kolejny. Dla Diany był to strzał w kolano bo gdy się odwróci mogą ją rozpoznać. Ostrożnie wyciągnęła telefon i odwróciła głowę w stronę mężczyzn o niewiele stopni i rzekła.
- Dwadzieścia po szóstej.
- Dziękujemy. - odpowiedział trzeci. Diane naszedła genialna myśl. Ale jest ona zbyt ryzykowna aby ją spełnić, więc zrezygnowała. Poszła dalej powolnym krokiem aby jak najwięcej wyłapać z rozmów. Po sekundzie wyszedł ten który zapewne miał ją zabić.
- Nie ma jej! - stwierdził zdenerwowany kopiąc w koło auta.
- Jak to jej nie ma? - zapytał ten który niechlujnie odpowiedział Dianie.
- A w szafach sprawdzałeś?!
- Tak - powiedział morderca.
Reszty rozmowy Diana nie usłyszała bo odeszła za daleko. Podeszła do terenówki i wsiadła łapiąc głęboki oddech.
- Analfabeci. - stwierdziła - Nawet nie wiedzą kogo szukają. - Po tym stwierdzeniu włączyła telefon i napisała do Kate: "Musimy się spotkać jak najszybciej". Odłożyła telefon i oczekiwała dźwięku zapalanego silnika i zamykanych drzwi aby śledzić ten gang.
