BPW
-
Postów
468 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
Treść opublikowana przez BPW
-
kultura
-
Spośród wszystkich dusz czarnych, Ma najczarniejsza! Jestem tą co najwięcej morderstw popełniła, I każdego co zmarł zabiłam! Ma dusza czarna, Jasne znikają w jej otchłani! Duszę, zabijam i cudzołożę, Jednak kara mnie nie napotkała! Wy martwicie się błahostkami, A co ja mam powiedzieć mojemu panu i pani? Ja żyję pomimo że serce mi nie biję, W sercach strachu waszych żyję!
-
Kochani to nowa zabawa która polega na znalezieniu cytatów lub wymyślanie ich. Na cytaty można oczywiście reagować. ? Ja zaczynam: "Trudności są jak góry, bo to właśnie dzięki nim możemy znaleźć się wyżej"
-
Pan mym pasterzem
BPW odpowiedział(a) na Nikodem Adamski utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Kroczymy za pasterzem, ponieważ wiemy że nakarmi nas swoją wiedzą. Fajny wiersz, trzymam kciuki abyś nadal się rozwijał. ? -
Covid-19
-
plotka
-
Z każdym wierszem stajecie sie coraz lepsi kochani.? A to jest jeden z dowodów. ?
-
Nie wiem jak to działa, Być może wytoczyłem wszystkie działa. Ja sie trudzę i idę przez drogę męk, Jednak po sukcesie ani jeden stęk. Tak trudno mi, Ja sie natrudziłem a wszyscy nadal źli. Nie wiem jak to sie stało, Ale chyba o moich zasługach się zapomniało.
-
Ja w barze, A ty wchodzisz. Podaje ci kawę, Z myślami coś mi robisz. Już płacisz, Czekasz. Wychodzisz, Ale w myślach mi mieszasz. Zapominasz portfelu, Ja krzyczę "Halo!". Czuje że brakuje mi tlenu, I ja mdleję bo tlenu mi mało. Budzę się, A ty wyciągasz mi dłoń. A ja trudzę się, A by podać ci moją. Westchnął do mnie, "Wojciech jestem". Powiedziałam mu o mnie, "Aniela jestem". A rok później w parku jesteśmy, Trzymając się za dłonie. Drogą idziemy, Dłonie mamy młode oboje. Dwa lata, Później do kobierca idę. Trzymasz za me dłonie, Ja robię szczęśliwą minę. Nasze dłonie pomarszczone, Zmarszczki się piętrzą na zmarszczkach. Z osiemdziesiąt lat mają one, Jednak trzymają mocne za siebie. Widzę cię po raz ostatni, W trumnie leżysz. Trzymam cię za dłoń mocno, Z nadzieją że się obejrzysz. Nasze dłonie rozłączone, Granit rozdziela je. Jednak wierzę że tam jesteś, I pamiętasz mnie.
-
Jak to wspominam, Śmiercią jestem. Jednak i ja trochę pożyłam, Lecz zginęłam z jękiem. Ja wszystko teraz rujnuje, A wy mnie zabić próbujecie. Jednak i ja nic nie poczuję, Bo wszelkie noże przez dziurę w ciele przelecą. Ja i łączyć potrafię, Montekich i Kapuletich połączyłam. Trudności podłożyłam jak choreografię, Śmierć kochanków, tak ich złączyłam.
-
kompleksy
-
przecier pomidorowy
-
Bajka
-
pomarańczowy
-
nuda
-
pochłanianie
-
tragedia
-
zbłądzenie
-
głowa pusta ??
-
królik
-
Warshaw sore
-
Idę na wyprawę życia, A Śmierć drogę moją czasem zasłania. Idę przez niziny, Sprzyjają moim decyzjom. Idę przez przełęcze, Cel mi przysłania niechęć. Wspinam się na górę trudności, Ale wiem że wejdę wyżej. Przestaje iść, Do celu dotarłem. Starzeje się, Moją twarz zmarszczki ogarniają. Serce powolniej bić zaczyna, Bo nie ma dla kogo. Umieram, Widzę drogę świetlistą. Idę nową drogą, A tam wspomnienia widzę. Krocząc dalej, Widzę cel śmierci mojej. Żyć godnie, A godnie zapamiętają.
-
impreza
-
skojarzenia
-
przebaczenie