Jan Paweł D. (Krakelura)

@Dawid Rzeszutek Spokojnie, mistrzuniu, nie wpadaj w depresję, nie wyskoczę. ;)

Nie umiesz pisać. A jak "sam dyktujesz schematy oceny" to se sam czytaj.

Mój mistrz powiedział: "doświadczenie czytania tego wierszu, jest jak brnięcie przez ciemny, zakurzony, zagracony do granic możliwości strych, w stronę drzwi... w połowie nie masz już siły, na jęk triumfu nie ma nadziei. Treść utworu przestaje cię obchodzić, chcesz tylko wyjść na powietrze, gdzie nie ma tylu gratów utrudniających ci poruszanie. " Tako rzecze mistrz.

@Annie Dzięki, i tak jeszcze nad nim będę myślał. Pozdrawiam :)

@Dawid Rzeszutek Aaahaaa... Ma Pan rację, mało pojemny jestem. W zasadzie na temat tego utworu miałbym do powiedzenia tylko jedno, ale to się nie nadaje na forum publiczne. Pozdrawiam Geniuszu.

@Annie Wyciąłem dwa drzewka, jak teraz?

... nie za dużo tego wszystkiego???

@Sekret Dziękuję.@Annie Dziękuję, przemyślę ilość drzew, szatkownica zostaje.

@dmnkgl Dzięki, pewnie, że może być bez dedykacji, ale pewne myśli pojawiły się kiedy słuchałem jej utworu, więc zadedykowałem jej ;)

@Grynszpani Nigdy nie wiadomo, świat potrafi zaskoczyć. Moja znajoma zaprojektowała okładkę dla Nicka Cavea, wydawałoby się niemożliwe, a jednak ;) Wierzę, że Polly już usłyszała ten wiersz w innym wymiarze ;) Dzięki. Jakkolwiek by nie była boginią rocka, to nadal pozostaje człowiekiem chodzącym po tej samej planecie co ja, w dodatku jest bardzo wrażliwa, więc dopóki chodzimy po tej samej planecie wszystko jest możliwe :)

Lubię być nikim wobec drzewa, łagodność gdy cieniem się kładzie od niego na czoło, jest dużo łatwiejsza niż pomiędzy ludźmi - - nie możesz się wtulić w szatkownicę ulic. W jego szumie, jeśli wosku nie masz w uchu, jest nieprzerwana pieśń przyczyny i skutku, i są wszystkie skargi od początku świata - - usłysz nas, pamiętaj – na zielonych wargach niesione, do których i twoje dołączą. Świat jęzor wywiesza goniąc własny ogon - - lubię być nikim wobec drzewa, jak ono nie szukać pomysłu na siebie by rosnąć.

@Lahaj Ja ją znałem oczywiście od początku, uważałem, że jest dobra, bo trudno lubiąc rocka nie uważać, że jest dobra, ale wielbicielem jeszcze wtedy nie byłem, lubiłem posłuchać. ALe jakiś czas temu posłuchałem kawałka z jednego z jej ostatnich płyt i szczena do ziemi mi opadła, że tyle lat a ona nagrywa świetne rzeczy, inne, jako już dojrzała kobieta, i mi serce pękło... Zakochałem się, to co ona robi jest sztuką i to wielką, a płyty z Parishem miażdżą, są genialne, ona tam jakby w jeszcze innej odsłonie jest. Kto wie czy to nie największa artystka rocka wszechczasów... Myślę, że tak może być. Dobrze, że nie weszła w schemat rockandrollowy, czyli w narkotyki i alkohol, bo by mogła nie nagrać tych wszystkich pięknych rzeczy. Pozdro.

@Pan Ropuch No ok, na coś się przydały.

@Pan Ropuch O rany, chciałbym powiedzieć, że to lubię... ale nie mogę... ;) One nie powinny brać się za ten repertuar... Ani jedna ani druga. Jedna mamrocze, a druga ryczy i skacze... Ale dzięki za intencje... ;) @Pan Ropuch Na odtrutkę:

@Marek.zak1 Są "celebryci" których uwielbiam: PJ Harvey, Nick Cave, oraz wszystkich, którzy robią coś dobrze i dostarczają mi przez to wzruszeń, takimi osobowościami jak Polly Jane Harvey mogę się inspirować bez końca. Świat bez niej byłby dla mnie gorszym i bardziej smutnym miejscem. Pozdrawiam. @Marek.zak1 Ona zasługuje na cały splendor który na nią spadł.

@Marek.zak1 Ale Allen nie odkrył nowych cząsteczek: celebrytonów ;) Dzięki.

@Alicja_Wysocka Dziękuję :)@befana_di_campi Dziękuję :)

@dmnkgl Ja myślę że wina jest bardziej rozłożona. Z jednej strony tak, to problem ludzi, którzy się porównują. Z drugiej strony wina pewnej machiny biznesowo-propagandowej. To jest silny przekaz, który bombarduje z każdego zakamarka przestrzeni publicznej, i nikt nas o to nie pyta. Trzeba to sobie uświadomić, żeby się temu nie poddawać, a ta machina robi wszystko aby człowiek sobie tego nie uświadomił. Ja sam jestem zakochany w PJ Harvey ;) Ale ona ma talent, ba, geniusz, jest większa niż Janis Joplin i Patti Smith, a celebrytką jest niejako przez efekt uboczny. Jest genialną artystką.

@dmnkgl Ależ oczywiście, że człowiek. To raczej opis zjawiska. Poza tem celebryta celebrycie nie rówien. Dzięki za plusa. @dmnkgl Wszak nie jest tak, że ludzie żyją życiem celebrytów, porównują się, i cierpią przez to, i pozwalają żeby ich własne życie im przez palce przeciekało? @dmnkgl To ostatnimi czasy moja ukochana "celebrytka":

@AOU Dzięki, Miłego.

Słońce w kosmos śle fotony, no a taki celebryta, że się retorycznie spytam, co rozsiewa na wsze strony, jeśli nie celebrytony? One blask przenoszą jego, obraz twój zmieniają w głowie, że nim się obejrzy człowiek- - jego własne wątłe ego sypie się jak z klocków lego. Widzisz czego nie widziałeś: świat zwierciadło ci podsuwa, w piekło ocen się obsuwasz i porównań z owym ciałem celebryty doskonałym. Tańczy swój na lodzie taniec: jego gęba jest z botoksu, biały uśmiech z grama koksu, po czerwonym mknie dywanie prosto z diabłem na spotkanie.

@Jacek_Suchowicz Dziękuję.

@Franek K Akcja wiersza toczy się w tzw. nigdzie. Ale zdarzenie, które mnie zainspirowało miało miejsce w mojej okolicy, parę lat temu, czyli w okolicy Nowego Dworu Mazowieckiego.