duszka

Zwatpienie wyciagające ręce do nadziei, a więc nie poddające się... Tak, nie zamieniajmy tęsknoty na zwątpienie :) Delikatny, wzruszający wiersz. Pozdrawiam :)

Bądź serdecznie pozdrowiony, miły komentatorze :) I dziękuję :) Tak, ostatnio chyba piszę bardziej konkretnie, ale nie odcinajac sie od sfery duchowej, bo tego to już chyba nie potrafię :) Dziękuję Ci, pozdrawiam i również życzę miłego dnia :) Bardzo się cieszę :) Dziękuję, Waldemarze i pozdrawiam :) Bardzo dobrze trafiłeś w mój zamysł :) Ostatnio odkrywam to w sobie i powiedziałabym, że ten heroizm odczuwam jako podyktowaną miłością do życia i świata odwagę... Wtedy uśmiech jest szczery. :) Dziękuję Ci za wnikliwe czytanie, cieszy mnie :) Pozdrawiam! @Wątpiciel@Karina Westfall @Antoine W @lena2_ @huzarc Serdeczne podziękowania i pozdrowienia Wam wszystkim! :)

żeby mi nie pękła głowa żebym wyszła z kąta odsłoniła oczy dała się zaskoczyć ufam aż do uśmiechu

Ciekawa wypowiedź dotycząca "omylności serca" niewspólpracującego z rozumem, ale żeby nie była zbyt jednostronna i nie brzmiała jak ogólne oskarżenie i potępienie, rozpoczęłabym wiersz od "bywa tak, że.." Pozdrawiam :)

Tak, przychodzi taka chwila lub taka sytuacja, że przestajemy mieć wybór i przejmuje nad nami pełną moc "siła wyższa" - jeśli przedtem ją lekceważyliśmy, czy jej przeciwdziałaliśmy... Bardzo obrazowo to przedstawiłeś, Waldemarze. Pozdrawiam :) .

Niewiele słów, ale tak skomponowanych, że na dłużej mnie zatrzymały i zastanowiły... Tak jakby coś we mnie rozjaśniły... Pozdrawiam :)

Wrażliwość serca połączona z refleksją... Poczułam w sobie wzruszenie i jednocześnie rozjaśnienie świadomości. Lubię takie działanie poezji :) Tylko jeden drobiazg: czy nie powinno być w pierwszej zwrotce: "aż nie starczyło życia"..? Pozdrawiam :)

@Iwa-Iwa Ojej, będzie mi żal.. Bo piszesz sercem, otwartym, ciepłym sercem i na swój szczery i odważny sposób... I pisz dalej, jesli nie tu, to gdzie indziej. A do Twojego bloga już zajrzałam - jest bardzo miły :) Serdecznie Cię pozdrawiam!

Też tak czuję :) Serecznie Cie pozdrawiam!

Kiedyś też tak pisałam i miałam wrażenie, ze rym mnie prowadzi, mniej lub bardziej narzuca rozwój, a nawet treść przekazu, że ma na nie wpływ.., gdzie w wierszu białym przekaz juz jakby wewnętrznie istniał przed napisaniem i potem do niego dopasowuje się tekst... I mysle, że poezja utworu z rymem dokładnym "próbuje" się częściowo w rymach ulokować, a mniej w formie, metaforach, sformułowaniach i ich brzmieniu, a także .. chyba nieco mniej w przekazie. Takie sa moje subjektywne wrażenia i doświadczenia. Co do Twojego wiersza trudno mi to ocenić, bo musiałabym go porównać z napisanym przez Ciebie wierszem na ten sam temat, ale w "białej postaci". Takie prównanie jest ciekawe :) Pozdrawiam :)

Znowu bardzo ciekawy przekaz, pociagajace do własnych rozmyslań poetyckie rozważanie! I zaskakująca głębią puenta, z której jednak chyba usunęłabym ostatni, wyjasniający wers ("bo ciało jest pięknym strojem"), dając przez to czytelnikowi samemu znaleźć jej uzasadnienie ... Zastanawiam sie tez, czy nie miaó w drugiej zwrotce być: "kto widzi tak / ten nim nie jest", a więc z zaprzeczeniem..? Pozdrawiam :)

Przedstawiasz zagubienie w inny sposób niż zwykle.., zagubienie innej treści. Przez tą inność zaciekawia i robi wrażenie. Jest w nim też jego pokonywanie.... Podoba mi się :) Jedynie "sztywne" słowo "udany" w przedostatniej zwroce trochę mi nie pasuje... Może "uśmiechnięty", albo "jasny" horyzont..? Pozdrawiam :)

Taka wizja napełnia mnie nie tylko współczuciem, ale też lękiem, co z kolei powoduje, że chcę w jakiś sposób spróbować temu zapobiec... Ty robisz to wierszem :) Jest krótki, rzeczowy, uporządkowany, ograniczający się do wyraźnego przedstawienia spodziewanego faktu. To działa. Jedynie słowo "ich" w trzecim wersie wydaje mi się zbędne, zwłaszcza, że zakłóca jednolity rytm... Pozdrawiam :)

Ciekawie i lekko ujęta głęboka wypowiedź... Szczególnie spodobała mi sie środkowa zwrotka - to ujmujące szczerością i odwagą wyznanie. Ale i trzecia porusza mnie bardzo powodując głębsze przemyślenia. Według mnie bardzo udany wiersz :) Pozdrawiam.

To muszą być półprawdy, czyli przekonania dotyczące tylko jednej strony rzeczywistości... A prawda ma według mnie to do siebie, że obejmuje sobą jej całość, że jednoczy wszystkie jej strony... Dlatego wstawiłabym w Twoim wierszu słowa "prawda" w cudzysłów. W takim rozumieniu wiersz mi się podoba :) Pozdrawiam :)

Wydaje mi się, że potrafimy "psuć" tylko tak długo aż uwierzymy w to, że nic nie wiemy... W tym momencie zatrzymujemy się i otwieramy przez to przestrzeń, w której to, co właściwe może nam się objawić.. Dla mnie "nie wiem" jest początkiem wiedzy :) A wiersz odbieram jako intensywny w wymowie dzięki wyrazistym, oszczędnie użytym metaforom. Pozdrawiam :)

Wierzę Ci, ale nie potrafię lepiej uzasadnić... Zostawmy to, Kocie :) Pozdrawiam :)

Przejmujące, dotykające bardzo bezpośrednio obrazowanie przekazu... Budzi wspólczucie i wyrzut sumienia zarazem... Szczególne wrażenie robi na mnie fraza "gdyby tylko wiedzieli, że te posiłki dawno wystygły", tak szczególne, że odbieram ją jako puentę pośrodku utworu i dlaszy ciag czytam już z nieco mniejsza otwartością, choć również do mnie przemawia. Ciekawy, ważny wiersz. Pozdrawiam :)

Tak, ja częściej to stosuję (ale nie tylko ja), że jakis elemnt tekstu odnosi sie zaróno do poprzedzającego go, jak i nastepującego po nim elemetu... Tak więc dwuwers "gdy dotknę ustami twoich ust" odnosi się i do tytułu, który jest poczatkiem wiersza (też nie tylko u mnie) jak i do kolejnego dwuwersu. A wydaje mi się, że kolejność zdań nadrzędnego i podrzędnego jest raczej dowolna. Dziękuję Ci za impuls. :)

@Wątpiciel @Antoine W @Leszczym @Justyna Adamczewska @Gabrys @Radosław Bardzo, bardzo każdemu z Was dziekuję za kojące komentarze do tej skromnej, ale pochodzącej z serca miniaturki! I pozdrawiam serdecznie :) @Kot Właściwie tytuł nalezy do treści, bo w tej chwili spotkania dwóch prawd cieszy się cały wszechświat... Tak to przeżywam :) Dziekuję Ci za zainteresowanie i miłe słowo :) @Ewa Witek @Karina Westfall @Waldemar_Talar_Talar @huzarc bardzo mi miło, dziekuję Wam i ciepło pozdrawiam! :)

gdy dotknę ustami twoich ust prawda spotyka prawdę im bliżej ciebie, tym jaśniej

Ja również dziekuję, bo Twoie haiku go umiły :) Pozdrawiam :)

Tak, ten skarb, którym jesteśmy, czy który jest w nas musi zostać odkryty... I może najbliżej do niego jest w ubóstwie, bo inne "skarby" go wtedy nie zasłaniają... Z przyjemnością przeczytałam :) Pozdrawiam.

Tak, chyba najbliższe nam i najbardziej ludzkie jest zagubienie lub gubienie się... Z dwojga "złego" wolę to drugie, bo brzmi bardziej "chwilowo"... Pobudziłeś mnie do samorefleksji - dziękuję :) I pozdrawiam.

Wiersz - drogowskaz :) Potrzebujemy takich mądrze zachęcających drogowskazów... Tylko dwie małe uwagi: "dwoje w jednym" brzmi lepiej, i w środkowej zwrotce dwa ostatnie wersy maja według mnie tę samą wypowiedź - może zrezygnować z jednego z nich? Pozdrawiam :)