Byłem na pustyni,
kamienie parzyły
i piasek nawiewał.
Wśród wydm zgubiłaś :
klejnoty, serce.
Wiatr zamazał znaki.
Z dala widzę
piękną kobietę;
Czy to ty jesteś ?
Nadałeś „Sytuacji Intymnej” :
abstrakcji, magii, mocy…
Przywołałeś aktorów
„Nie z tej Ziemi”.
(Przemawiają z duchami)
Uczysz czytelników żyć i odczuwać,
choć nie wiem,
gdzie kończy się poemat.