Konrad Koper

Niebo płacze podczas szarugi. Leją się łez strugi. Słychać jednostajne stukanie. Dziewczyno, niesiesz parasol barwny – drogi i nucisz pięknie. Moje serce pęknie ?

@Dekaos Dondi Onomatopeje !!

@_Marianna_ Współczesny !!

Silniejsze jest drzewo, pozbawione przez ogrodnika owoców, gdy miało zalążki ?

@lena2_ Prawdziwy !!

Podczas snu walczyłem na rzeczy, grałem kartami, rzucałem kośćmi… Panował harmider. Byłem na karuzeli sennego losu. Zbudziłem się – lecz nie do końca.

@bronmus45 Przednie !!

@Marsjanin O.K

@Natalka16 Można tak !!

dzielę na : hipopotamy, węże, padalce.

@Dag Tak ! Dzięki.

Nóż i rękawiczka. A serce…

@bronmus45 O.K

@iwonaroma Filozoficzny !!

@Antoine W Modern

@_Marianna_ Odkrywcza forma...

@Natalka16 X - dziękuję za interpretacje !!

@Vaalon Prawda !!

los zwichnął znowu znak sumy.

@Marek.zak1 I podtekst z wirusem !!

Nie zapomnij o sobie !

@bronmus45 Jak zwykle dałeś czadu !! Ja inny biegun...

Zaatakowana i umierająca pszczoła użądli.

@Natalka16 Wspomnienie Czarka Sandeckiego.

Przyjaciel stawia się za mną u Boga. Pomaga mi w twórczości : kieruje odpowiednie słowa. Zsyła duchy liryczne i czyści… Dziękuję bliskiemu koledze - nie umieścił mnie; w autorskim świecie satyrycznym – poważnym. Wiersze jego ubogacają rajski ogród. Zawierają szczególny – ziemski pierwiastek.