Wędrowiec.1984

@Aira Coś planuję zrobić. Jeszcze nie wiem czy mi dobrze wyjdzie. :)) Dziękuję za serduszko. :)

No naprawdę świetna miniatura!

Piękne. Śliczne... jakże oczyszczające dla serca. Cudne:))

@duszka zgadza się. Nasze spostrzeżenia są zgodne. Miłość bardzo łatwo jest popsuć pychą, która jest odwrotnością tejże. Popsuć łatwo ale później poskładać bardzo ciężko. Dziękuję za punkcik :)

Wiersz jest świetny i rada Duszki jest słuszna. Zakończenie będzie wtedy bardziej poważne i epickie.

Miłość Na płótnie mego życia swoje sny malujesz I sprawiasz, że rozkwita zwiędły kwiatów ogród, Co śniąc przez całe wieki czeka na twój powrót W nadziei, że cierpienia blaskiem twym osnuje. Na płótnie mym ożywiasz martwą już naturę I swego ogrodnika w barw zabierasz podróż, By dawno już złamany kwiat uczucia odrósł I wiecznie nasze serca okrył gwiazd laurem. Na płótnie tak podartym, pełnym dziur i skazy Malujesz swym dotykiem i zapachem rajskim Tę cząstkę z głębi serca, która umie marzyć, Gdzie malarz do sztalugi szepcze swoje bajki. Lecz kiedy płatki kwiatu pychy żar poparzy, Zapłacze blade płótno, pełne łez malarki. ---

@Artbook™✍ naprawdę bardzo się cieszę. Nie spodziewałem się, że wiersz aż tak się spodoba. Dziękuję:)

@evicca dziękuję :)))

Oj, jakże mi miło :-)))

Jeeej, dziękuję Ci bardzo. To bardzo miłe. :-))

Może chociaż się pogodziły hehe :-) Plusik za wierszyk dla dzieci już leci.

To jest super no i jakże prawdziwe. ...a tutaj aż się uśmiechnąłem ;)) Fajne i mnie się podoba, tylko kiedy anioł spada z nieba to już być może taki upadły. Trza się mieć na baczności kogo chce się wezprzeć. ;)

@WarszawiAnka dziękuję za głosiki! :)

No i zjedzony... A teraz czas wrócić do rutyny życia. ;) O tak, to prawda. Zgadzam się w stu procentach, choć czasami rutyna potrafi człowieka przybić, jednak mimo wszystko staram się być pozytywnie nastawiony :)

W zasadzie co zrobiłem? :D

To na pewno. Pamiętam, że napisałem kiedyś podobny wiersz pt. "Oda do złego świata". Może kiedyś go zamieszczę. Wg mnie jest dość niedoskonały dlatego się waham ale... :)

Albo porzucić drogę porośniętą chwastami i po prostu wykopać sobie nową. :-)

Po 15'tej już spoko, a kieszenie czasami są dziurawe. :)

Tak, tak ale to także dopełnienie całości. Takie światełko w ciemnym tunelu codzienności, która potrafi przytłoczyć swoją rutyną. ;) Idę chyba po Prince Polo ;)

@WarszawiAnka silwuple! Napiszę raz jeszcze. Wiersz jest naprawdę cudowny. Czyta się go ciurkiem i każdy wers wchodzi głęboko w głowę i zostaje zapamiętany. @WarszawiAnka ...i myk...! Kolejny obserwowany użytkownik! :D

U mnie dzień świstaka od 7:00 do 15:00 ;) Ileż to życiowych marzeń już bezpowrotnie schowałem do kieszeni...

Cudowny wiersz. Nie wiem jak to inaczej skomentować. Świetne! :) Czasami jednakże drogi w stronę Słońca nie widać, bo porastają ją chwasty codzienności... Nie wzbudza to we mnie nienawiści ale smutek i poczucie niemocy już tak.

@wjola O, to jest super! Zgadzam się z każdym zdaniem tego wiersza, choć czasami to nie takie proste jak się wydaje. ...i już leci serduszko. Myk! :)

A mnie się podoba. Lubię takie przemyślenia. Bardzo optymistyczne zdania. Zgadzam się z tym, choć czasami to jednak jest początek.

No jak to od jakiego początku? Po prostu od początku. Każdy może sobie dopowiedzieć od jakiego. z potworem Do grzechu. Tak jakoś mi się skojarzyło, bo w końcu ciekawość to pierwszy stopień do piekła. No ale czym byłoby życie bez ciekawości? Byleby wszystko było z umiarem. Wiersz ma fajny i widoczny potencjał. Keep digging ;)