Wędrowiec.1984

Wicher Rozpieszczasz okien ramy pełną wdzięku dłonią, Szczeliny drobnej łaknąc niczym łąka rosy, Co wodą życia lśniącą karmi swoje wrzosy I kwiaty ich ubarwia wiosny rajską wonią. Znalazłaś przerwę małą, panno wichru nocy, I żądasz bym cię uwiódł, uległ twej piękności, Rozbudził falę zmysłów, poddał się miłości, I pisał ci sonety, będąc w twojej mocy. Lecz wiecznym tyś wędrowcem, wichru cudna pani, I wiecznie puste będą twej miłości dzbany, Bo zanim kochać poczniesz zawsze los cię zrani Gdyż w wielu miejscach świata wiatr ma być utkany. Lecz dziś poetów muzo w jedno żeśmy zlani, Bo niesie wiatr natchnienie, niesie wicher zmiany. ---

Beethoven był dla sobie współczesnych wzorem romantycznej postawy. Cieszę się, że Pojedynek Ci się podoba. Chodzi mi po głowie ostatnio pomysł na balladę... :) A tutaj? Chciałem żeby był to monolog winowajcy, bo to fascynujące :) A poza tym bardziej dramatyczne! :D PS: no i czytam oraz myślę o tym co napisał mi o jambie @Patryk Robacha (swoją drogą jeszcze raz dzięki)

Tak, tak... jasne, że o tym poczytam. Jednak dobrze zrobiłem decydując się na publikowanie w Internecie. :)

@Pi_, @Patryk Robacha dziekuje Wam za opinię. Pewnie ludzie będą się czepiać tej nieszczęsnej taroty... Nie wiem, może zmienię to jakoś jednak później. Nie, ponieważ nawet nie wiem co to takiego. ;) Niemniej fajnie, że się właśnie dowiedziałem, że cos takiego w ogóle istnieje.

Pamiętasz, dziękuję, miło mi. ;)

Dobrej nocy! ;)

Kurcze, nie mogę nadążyć z odpisywaniem na posty... ale podoba mi się to! :)

To już samo życie. :) Nawet Werter pisał w listach o tym, że ludzie niepotrzebnie komplikują sobie żywoty, wymyślając przedziwne rzeczy, które tylko przeszkadzają drugiemu.

Do poczytania wobec tego! :)

Może czasami lepiej nie wiedzieć...

To prawda.

Ale koty mają dziewięć żyć więc głowa do góry. :)

Chodzi to za mną dzisiaj odkąd się tutaj pojawiło. Jak kot, który przymila się do swojej pani. :)

@WarszawiAnka jak byliśmy mali to kładliśmy sobie ślimaki na kolanach i przyglądaliśmy się jakie robią ślady. :)

Proszę bardzo. To jest naprawdę ładne. :)

Ależ widziałem, widziałem. Bardzo Ci dziękuję i wzajemnie. O taki uśmiech :-D

Widzicie @evicca, @Justyna Adamczewska - inspirujecie :)

Miałem identycznie z wierszem Justyny. :) Po przeczytaniu od razu wiedziałem o czym chcę pisać kolejny sonecik.

To ja dam jeszcze taką klasykę: Może nie ślimaki ale spoko żaby, które pamiętam z dzieciństwa. :)

W ogóle za wiersze dla dzieci powinny być rozdawane uśmiechnięte ślimaki, a nie serduszka, o! :D

Jakie fajne i wesołe. No i jaki wielki ślimak! :D

Powiem Ci, że zastanawiałem się w ogóle czy na pewno publikować swoje wiersze. No ale tak pisać do przysłowiowej szuflady... dziwnie trochę. :) Bardzo byłem ciekaw odbioru i dzięki temu miejscu poczułem, że może jednak warto pisać. W pierwszych publikacjach przestawiałem nieraz słowa, bo np. średniówka się nie układała, choć starałem się o nią dbać. A tutaj? Zobaczymy :-) W ogóle może skrobnę jakąś balladę za niedługo... ;)

Hehe powiedzmy, że tak. :) Właśnie zastanawiam się ale chyb zostawię jak jest. Niemniej Twoja rada także jest ok. Po prostu moje rozwiązanie bardziej mi się podoba. :)

Taroty to już moja osobista inwencja :) Słowotwórstwo ;)

Bardzo dziękuję za opinie, Wam wszystkim. :-)