WarszawiAnka

Bardzo refleksyjny wiersz. Każdy ma coś na sumieniu, choć niektórzy mają dużo więcej niż inni. Wieczór skłania do rachunku sumienia. Pozdrawiam

Bohaterów wiersza trzybe by podzielić na grupy. Są tacy, którzy się trudzą i nie są doceniani. Są tacy, którzy się trudzą - i są. Są też tacy, którzy dostają wiele na tacy, bez wysiłku. Trudno uogólniać. Pozdrawiam

Aniołowie są wiecznie młodzi w swojej starości. :) Ponadto, przecież ktoś musi patrzeć optymistycznie. :) Dziękuję i pozdrawiam

Widzę, że przybyłeś tu z przestrogą. Ma to swoje uzasadnienie. Prawda leży jednak pośrodku - pomiędzy Twoim wierszem i moim. Nie jest ani tak źle, jak to przedstawiłeś, ani tak idyllicznie, jak w moim tekście. Kluczem do mojego wiersza jest słowo "dziś: - ta sielanka to tylko tymczasowy raj, migawka, kadr. Piękny, ale ulotny... Dziękuję i pozdrawiam

@Alicja_Wysocka : Dziękuję za Twój głos. :)

@Jacek_Suchowicz : Dziękuję za Twój głos. :)

Tak, ostatnio, u schyłku lata, piszę w sielskim stylu. Staram się ugłaskać samą siebie. :) Dwie ostatnie zwrotki nie zawierają - z mojego punktu widzenia - ironii. Anioł nie spodziewał się tak idyllicznych scen, dlatego zastygł w zdumieniu. Zwróć uwagę na słówko "dziś" - ono podkreśla tymczasowość. Ale jeśli odczytujesz tam ironię - masz pełne prawo. :) Dobro rzeczywiście jest cichsze niż rozpanoszone zło, ale na szczęście - jest. :) Dziękuję i pozdrawiam

@Wędrowiec.1984 : Dziękuję za Twój głos. :)

@Lidia Adamska : Dziękuję. :)

Spadło małe piórko białe upuszczone przez anioła; czy na ziemię zstąpić pragnął, czy zataczał nad nią koła? Może przybył tu z przestrogą, może radość miał objawić? Bez powodu gość z wysoka wiecznych chwil nie marnotrawi! Lecz na ziemi dzisiaj pokój, słońce głaszcze drzewom włosy, buja wiatr wśród chmur wełnianych, w trawie czas przystanął bosy... Spoczął anioł na obłoku błogą chwilą zachwycony: dziś na ziemi jest jak w niebie; raj stracony – przywrócony!

Treść mi się podoba, ale uporządkowałabym formę. Pozdrawiam

@Wędrowiec.1984 : Dziękuję. :)

Samo życie. Ale rutyna też jest potrzebna. Pozdrawiam

@Pia : Dziękuję. :) @Deonix_ : Dziękuję. :)

Przejmujący wiersz z dramatyczną puentą. Podoba mi się stworzona przez Ciebie metaforyka, a zwłaszcza ten obraz: "boso kreślę szkice na piasku". Pozdrawiam

@Luule : Mnie też tak się zdarza. :)

...i jeszcze raz. :)

@Alicja_Wysocka : Dziękuję. :)

Miło mi, ale jeszcze trochę to potrwa. :)

@Nata_Kruk : Dziękuję. :)

@Silver : Dziękuję. :)

Punkt dla nas... :) Dziękuję i pozdrawiam

Dziękuję, Nato, za pozytywny odbiór. :) Pozdrawiam!

Gdy więc schwytamy szczęście, skończy się wyścig z czasem...

@Nata_Kruk : Dziękuję za Twój głos. :)