WarszawiAnka

@Lach Pustelnik : Dziękuję za Twój głos. :)

Dziękuję, cieszę się, że się podobało. :) Pozdrawiam

@Lach Pustelnik : Dziękuję za Twój głos. :)

Do podróży mieszkanka Opola używała swego parasola; kiedy deszcz ziemię rosił, on ją w górę unosił i latała za lasy i pola. Pewna pani ze wsi pod Opolem raz przez wieś poszła gdzieś z parasolem; wichura się zerwała, i ją w górę porwała: lądowała za sto czwartym polem.

Tytułowy ateista ma w sobie dużo szczerej pokory i ciekawości. Przyjemnie się czyta ten jego dialog z Bogiem. Nie wiem, czy było to Twoim zamiarem, ale tekst przypomina konwencję średniowiecznych dialogów, czy też opowieści o tematyce religijnej. Brzmi nieco archaicznie, ale jeśli to celowa stylizacja, to spełnia swoją funkcję. Pozdrawiam

Lecz nie poddał się, chłopina, kurtkę wnet w tobołek zwinął borowików tam nawrzucał - w pół godziny się uwinął. :) Pozdrawiam :)

@Anastazja Sokołowska : Dziękuję. :)

Dziękuję, cieszę się. :) Jeśli chodzi o "Wdzydze", to w rzeczy samej liczba rymów jest dość ograniczona, zwłaszcza w kontekście grzybów. :) Osobiście grzybów od dawna nie zbierałam (chociaż lubię i zbierać i jeść), ale rodzina i niektórzy znajomi uzbierali sporo. :) Pozdrawiam

@Wędrowiec.1984 : Dziękuję za Twój głos. :)

Powodzenia. :)

Na to pytanie Ci nie odpowiem. :) Pozdrawiam

@Artbook : Dziękuję. :) @Marek.zak1 : Dziękuję .:)

Możesz wstawić w wybranej przez siebie formie po przeróbkach. Pozdrawiam

@Wieszcz Doslowny : Dziękuję za Twój głos. :)

Ciekawy i zajmujący wiersz. :) Pozdrawiam

Długo musiał, biedak, błądzić po tych kniejach... Dziękuję i pozdrawiam. :)

Warto rozwinąć... :) Dziękuję i zachęcam. :)

Wszystko się może zdarzyć... :) @Dziękuję. :)

Szybko pisałaś. :)

Rozumiem. A co do interpunkcji - wybierz styl, który Ci odpowiada i trzymaj sie go. Chciałam jeszcze dodać, że na Forum jest kategoria "Warsztat", czyli miejsce, gdzie możesz dodać wiersz, gdy chcesz zasięgnąć opinii i gdy jesteś otwarty na przeróbki (Ty opublikowałeś wiersz w kategorii "Wiersze gotowe"). Powodzenia :)

To prawda - dobry wzrok jest ważny przy zbieraniu grzybów - i nie tylko. :) Dziękuję i pozdrawiam

Poetom wiele wolno, jednak uważam, że należy trzymać się wbranej konwencji - oraz zasad pisowni. A zatem, jeśli piszemy typowy wiersz sylabiczny (równa ilość wersów, rymy), to zazwyczaj stosujemy wielkie litery, oraz wszelkie znaki interpunkcyjne. Gdy piszemy wiersz wolny (taki jak Twój), interpunkcja jest zazwyczaj zbędna, choć można ją stosować, ale zgodnie z zasadami. Ja Twój wiersz widziałabym np. tak: Ufajmy tylko sobie Dzień, dwa, tydzień, miesiąc, rok, całe życie, wierzyłem, że możesz się zmienić. Przecież każdy się zmienia, ale Ty wybrałaś jeden dzień: przewróciłaś, podeszłaś, skopałaś mnie i cały mój świat. Teraz mogę jedynie zaufać sobie, bo nie zaufam już nikomu innemu. Bo gdybym postawił wtedy na Ciebie życie, na to, że nigdy nie zmieniłabyś się w przeciągu dni, miesięcy, a nawet roku, teraz by mówili o mnie w czasie, czasie przeszłym. Albo tak (bez interpunkcji): Ufajmy tylko sobie dzień dwa tydzień miesiąc rok całe życie wierzyłem że możesz się zmienić przecież każdy się zmienia ale ty wybrałaś jeden dzień przewróciłaś podeszłaś skopałaś mnie i cały mój świat teraz mogę jedynie zaufać sobie bo nie zaufam już nikomu innemu bo gdybym postawił wtedy na ciebie życie na to że nigdy nie zmieniłabyś się w przeciągu dni miesięcy a nawet roku teraz by mówili o mnie w czasie czasie przeszłym Co Ty na to?

@Artbook : Dziękuję za Twój głos. :)

Witam na forum :) Co do wiersza - bardzo czytelne są w nim emocje. Podoba mi się zapis graficzny (sama też tak czasem pisuję). Wygładziłabym trochę formę i zastanowiła się nad użyciem wielkich liter i interpunkcji. Czasami język jest zbyt potoczny. Pozdrawiam

Piękny i wciągający utwór - czytelnik sam nie wiedząc kiedy wchodzi w głąb Twojego lasu... Mam jednak dwie uwagi: 1. to "podniebienie" nijak mi nie pasuje 2. z drugiej części usunęłabym zaimki "moje" - odniesienia są oczywiste. Pozdrawiam :) A propos zdjęcia - też mam takie miejsca. :)