Tomasz Kucina

Prosiłbym panią --> @Wiesława o niepodejmowanie (pod moimi tekstami) polemiki z kontem --> @Roman Bora . Ponieważ to kolejne (następne) konto hejterskie pewnej osoby, dyskusja z tą osobą może doprowadzić do kolejnych scysji na portalu. Proszę zajrzeć do profilu użytkowniczki --> @CafeLatte szykanowanej przez wyżej wymienione konto przez konta kolejne wcielenia i metamorfozy, i do administratora portalu, pan --> @Mateusz. Administrator reagował w tej kwestii. Niestety proceder trwa. Zastanawiam się teraz nad zgłoszeniem do administratora - usunięcia - wszystkich moich treści z portalu, przede wszystkim utworów, bo nie mam ochoty na dyskusję i szykany osoby - funkcjonującej pod kilkoma kontami, oraz na jej nieuzasadnioną krytykę innych użytkowników - na razie się zastanawiam nad podjęciem ostatecznej decyzji, ale wszystko wskazuje, że nie będzie innego wyjścia. Pani Wiesławo, proszę uważać i nie dać się prowokować.

No powiem ci, że się ubawiłem, bo na słuchawkach akurat jestem, efekt poczułem. Co za rytmika, Romowie mają swoistą kulturę, są oryginalni. Ta cycata to coach - weteranka, tej tlenionej minimalnie gorzej szło, no ale co tam, ta mała wywijała jak na konkursie tańca. Takie weselisko to się ubawisz ;) Dobre, dobre!

No ba, Golcowie są mega. Polski - RDZENNY - niepowtarzalny klimat folkowy i styl. Ja osobiście jednak zachwycam się ostatnio ich "densowym" kawałkiem, spisali się! z Gromee, można się powyginać w domciu, z koleżanką ;)

To pani poszła na całość ;) Bałkańskie klimaty są ok. Choć to może trochę wyżej - coś pomiędzy Karpatami a Dniestrem? Mołdawia? Super, lecz wolę w bardziej rockowym entourage'u. Proponuję polski band - Enej.

graphics CC0 to było latem. pamiętam dywanowe klomby jej letnią sukienkę na ramiączka. mój pies mówił do mnie w liściach rabarbaru. gdy nagle pękła nad młodymi głowami kulista napowietrzona korpuskuła - niczym mydlana bańka ogrody pokrzyw. z piekącego tembru lewitujących parzydełek ożyły dreszczy enkefaliny. bramy karminowych ust wygłaszały orędzia. w surmy zadęły profity mrugnięć wytrzeszcze. bielma flesz. wypieki aktów z lepkiego retuszu gdy słońce znad fontanny świeciło w kadłubek jej kości słoniowej pies mówił do mnie w języku esperanto i rozumiałem każde jego słowo w ogrodzie rododendronów wtedy. w iluminacji akweduktu zakwitła krtań mojego talentu duszne malinowe powietrze smużyło odtąd już tylko wierszem mokre roznegliżowane słowo jak z Mariańskich Łaźni użyło świetlistej mulety by podrażnić nozdrza ambitnego byczka poezji. i wszystko stało się żyzne jak Sirinks z tamtego zakurzonego ogrodu --

Hmm? Ciekawe. Jak bracia Czeremcha, Śliwa i Czereśnia z "Jasminum" ;P Czasem lubię powrócić do tego filmu, postmodernizm w pełnym wydaniu, jak twój wiersz ;) Pozdrawiam Iwonko.

To znaczy nie każdy wiersz wczesny nadaje się do publikacji. Natomiast ten akurat jest dość biologiczny i nacechowany licznymi fantazmatami, no i poskręcany jak przysłowiowa helisa DNA z rymów raczej naturszczykowskich, niewyszukanych. Środki lirycznego oddziaływania są tu w mocy auto groteski.

Ładnie sobie "wysublimowałaś" symbolikę w wierszu. Ten pająk i kokon jakby w sieci kolejnych związków uwikłana, i ćmy, takie moje skojarzenie do ich "podchodów" do światła, tu znów symboliczna utopia wymarzonego związku, ćmy omijają światło, ten dekadencki klimat wydobywa się jakiejś wycinanki - peelki - jakby z jej (twoich) fragmentów, sampli zapamiętanych związków. Skondensowana forma a raczej z serca. Pomysłowo.

Może być maj, tyle tylko, że sprzed kilku lat. Dziękuję Valerio za słówko pod tekstem :)

Dziś jeden z młodzieńczych kawałków, toporna rymowana "siekaneczka". Wrrrr! się kiedyś pisało! http://emotikona.pl/emotikony/pic/0LOL.gif graphics CC0 w Wigilię Świętego Jana opiłaś mnie mocnym ponczem i słuchasz tych słów naćpana a ja choć chciałbym – nie kończę w koślawych ikebanach w kobiercach z balsamu koniczyn w listowiu serc soczystych w potoku zielonej szarańczy mieszka w eremie cisza zbędne dialogów libretta słowo zarosło milczeniem po niebie pędzi kometa i tonie daleko w gąszczach na łukach widnokręgu rozmięka w sklepieniach szramą rozlewa szkwał czerwoną pręgą znów nuci urocza szarańcza pląs struny poezji zdobi nie możesz mi zakryć oczu? nie wolno ci tego robić? w koślawych interpunkcjach w wonnych kopułach stokrotek na palcach stąpa wstyd jak w pończoszkach podlotek zielona fantasmagoria pnączem oplata me ciało i wrzeszczy demon poezji za mało dreszczy – za mało i tam głęboko w zaroślach kusząco uwodzi czyjś głos a może to wyje wilk? albo to ryczy łoś? ten wilk jest z błękitnej stali a łoś z brązowej skóry a jakby wilk był zamszowy? a łoś srebrzystobury? lecz tego nawet nie wie zaczarowany fakir ja sam przecież nie odgadłem który jest który – i jaki? opuszczam spocone łąki hołduję zgubionym wiatrom już czas za nimi podążyć nim wstrzeli wzrok w chmurę albatros dmie wiatr jak w ogień czarodziej i woła mnie poprzez las znów pędzę oszołomiony wśród lian by zdążyć na czas gałązki biczują policzki przymilam pajęczyn kiście tu sarny w baranich przeskokach nieboskłon w gwieździstej asyście pędzą na cwał tabuny skrzydlatych woskowych koni nie możesz mi zakryć oczu? nie wolno ci tego robić? ja jestem inny od wszystkich obracam pierścienie gwiazd by z wosku w konstelacjach nagle spowolnił czas tu w słońcu wciąż rudo szklą z ołowiu żołnierzyki gdy zgięci do pasa słudzy proszą mnie do lektyki przemierzam krainę słońc ślizgając po rymów skroni nie zdołasz mi zabrać zmysłów nie uda się tego zrobić ja jestem inny od wszystkich bo lewituję w słowach królewno z powabnej bajki zauroczyła Cię mowa ty mówisz: JA CIEBIE ZNAM? WIDZIAŁAM CIĘ KTÓREJŚ NOCY MASZ TAKIE BRĄZOWE OCZY TO TY JESTEŚ MÓJ PIOTRUŚ PAN —

Wzruszenie uzasadnione. Bardzo dobry wiersz. Pzdr.

Ehhh, te kontrowersyjne humanoidy? :) To narcyz trochę taki, jak się zobaczył w wodzie zawirowało w głowie no i wpadł ;D Ok. Industrialny kawałek.

graphics CC0 w Zatoce patisonów ciemne oralne palce mostów fiołkowo-czarna z gabarytu falistości unosi na smudze światła od słońca z poradni Indian Jukatanu i piach bajgle z ziarenek maku pod bielszym fartuszkiem popędu z buzi do oczu wiatru erotyk korab na plaży wiśnie - pąki - piersi elastyczne ronda kapeluszy gdy cedzi słowa a od jej wdzięków "rzeszotowieją" pięty ruchome piaski gdy idziesz po globusie do jaru geodezji sprzyjający wstyd melodyjna z przestrzeni jej Beethoven choć głuchy kreśli sonaty na piasku z kolaży kwartetów smyczkowych zasklepione powieki klasyka & new-romantic plecy ma sążniste runiczne jak place Flandrii baryczne uszy a oczy jasne jak lazur to laserunki z Van Eycka za pępkiem bluszcz apaszki --

Oczywiście. Oglądałem kiedyś film przyrodniczy, ornitologiczny i pokazywali jak nadlatujący nie pamiętam czy był to orzeł czy sokół widzi krajobraz - nadlatując nad obszar wchodzą w jego pole widzenia kolory, i obraz staje się ostry i widzą UV, to co dalej jest w odcieniach szarości. A pszczoła to widzi dopiero ciekawie. to tysiące fasetek i kilka przyoczek. Nie wiem dokładnie czy psy widzą kolory czy nie, bo niektórzy twierdzą, że to "daltoniści" ;) Te praktyki ze zwierzętami powinny być surowo zabronione! Barbarzyństwo w najwyższym wydaniu. Pozdrawiam Iwonko.

Czyli przyszedł czas na refleksję? Ok. Przyjmuję. Musisz wiedzieć, że autorzy różnią się w sposobach wyrażania i technikach pisania. Ameryki nie odkrywam.

Lady Pank to jest moim zdaniem najlepsza kapela rockowa w historii ostatniego 40 lecia, stare kultowe kawałki są the best, ale mi w kołysce puszczali "marchewkowe pole", pan Olaf, no to bez: "Psów", "Killerów", "E-mc/2", nie siadałbym w ogóle przed dużym ekranem. Ja lubię też te filmy z głębszym przesłaniem: "Marcowe migdały", i "Życie Kamila Kuranta". Dzięki, dobra muza.

Nic się nie stało. Po prostu muszę szanować autora, a nie mu stawiać pod tekstem traktaty moralne. Ten gość ma rozum na swoim miejscu. Sam ci odpowie na nurtujące ciebie kwestie. Jak o coś dopytasz czy skonkludujesz mój tekst i w merytoryce - wtedy mogę wchodzić w szeroką polemikę. Chyba rozumiesz.

proszę, nie wywołuj mnie poprzez nick za uszy do wypowiedzi, bo to nie mój tekst, autor może mieć pretensje, że mu się wymądrzam pod utworem. Już wystarczająco szeroko wyraziłem swoją wrażliwość w temacie. Nie mam zamiaru odnosić się do sposobów czytania a tym bardziej nie czytania Boga przez komentujących wiersz autora, tymi "mega porozgałęzianymi" kanałami doprowadzicie mnie do komentujących moich komentujących, a ci jeszcze dalej - aż w końcu z drzewa, góry, morza i nieba do krainy Harry Pottera. Tyle. Nie mam czasu na usprawnianie ateistów, zgłoś się do Kościoła albo misjonarzy, może pomogą. Mega wywód. Jestem pod wrażeniem. Już pozamiatałeś Ropuchu. Nic tu dodać nie trzeba.

Fajne. Retrospekcje są w punkt! To chyba mogło być po "Cheri Cheri Lady" bo oni coś tam śpiewali: że oh, I feel that it's real - że czuł Thomas Anders że to jest prawdziwe, ta miłość. A tu proszę ona miała gacha? hehehe. To łobuziak! ;) Pozdrawiam, cool!

Odrobinka samoświadomości środowiskowej. Mamy wiatr, sosny, kasztany i wiewiórki, rymy, dobrze zachowane metrum (rytm odczytu wiersza), skondensowana forma. Ok.

Uroczy wiersz. W rymy udekorowany jak zauważyłem, no i na pewno wyrażony w rozumieniu właściwym. Bo odnosi się do perspektywy czy imperatywu "miłości", a to przecież mega uniwersalne przesłanie, więc mam nadzieje nie wzbudzi tu szczególnych kontrowersji. Ja sobie pozwoliłem zauważyć i podkreślam ten szlachetny pierwiastek "Duszy" , która przemyka sobie w wierszu dyskretnie "za człowieka przebranej", a miłość utożsamiłem sobie z "Miłosierdziem", mam akurat taką wrażliwość, ktoś może poczuć inaczej. Czyli fajnie, zgrabnie i subiektywnie. Pozdrawiam.

Dzięki, pozdrawiam, i z perspektywy Aureliusza również. Miłego popołudnia życzę

Dziękuję za symetryczne zdanie w temacie. Pozdrawiam Panią serdecznie ;) Miłego popołudnia życzę.

Rozumiem, że to żart sytuacyjny? ;) Ok. Nie jesteśmy przecież bufonami, pomimo różnicy w światopoglądach żartować każdy może i potrafi. Ale tak na marginesie, nie wiem jak tam u ciebie, bo w moim środowisku to jest totalna abstrakcja. Chcesz to uwierz albo nie, ale serio ja nigdy jeszcze w życiu nie wziąłem nawet macha zielska do płuc, o innych kwestiach nie ma mowy. Papierosów też nie cierpię. Co innego mały procencik. Czasem się przydarzył, ale od końca sierpnia poprzedniego roku nie miałem nawet piweczka w ustach. Ot, takie postanowienie. Bez powodów szczególnych. Uznałem, że bywało za często więc nałożyłem na siebie rygory ;)

Twoja wola i prawo. Wiara jest sprawą indywidualną. Ale nie daj się zmanipulować.