Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tomasz Kucina

Użytkownicy
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Postów

    3 095

  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    13

 Typ zawartości 

Treść opublikowana przez Tomasz Kucina

  1. Tomasz Kucina
    No przecież wyimaginowany poeta - peel z tego wiersza ci w tym nie pomoże? Generalnie, to ja nie za bardzo rozumiem na czym polega twój problem? Facetów przecież jest w bród? Idź może na portal gdzie takie sprawy załatwia się od ręki, a jeżeli chcesz bez faceta to niech decydują o tym specjaliści?, ja na sprawach in vitro, na bankach spermy się nie znam ni w ząb? Są tu dziewczyny z doświadczeniem życiowym, popytaj ich na privie. Co więcej mam ci napisać. Serce kładę na dłoni --> ale jako kolega z portalu poetyckiego, i tobie życzliwy ? Wiara sprawa indywidualna, jako laik nie wchodzę w dyskusje drobiazgowe --> bo to nie ma podstaw merytorycznych. No dobra po woli uciekam, bo późno się robi. Film chcą oglądać, a ja wciąż w necie.
  2. Tomasz Kucina
    Czyli wszystko się wyjaśniło, zatem miło mi i dziękuję jeszcze raz beta_b ??
  3. Tomasz Kucina
    Tam zaraz o głupotach, a ja to niby święty Aleksy jestem, o głupotach wypisuję non stop, aż nie wypada. Pisałaś kiedyś, że zmodyfikowałaś wiarę i teraz wierzysz, że Bóg ma dla ciebie przeznaczone tylko --> DOBRO. Więc nie masz powodu mieć tego kłopotu. Z punktu widzenia twojej przeobrażonej wiary nie musisz o nic się martwić tylko żyć --> w pewnym stopniu nawet w sidłach nihilizmu osobowego. Skoro piekła nie ma? Ja żyję sobie co prawda laicko i przyjemnie, ale mam świadomość własnej grzeszności i ułomności jako człowieka, a nagród od Stwórcy nie oczekuję nie w życiu doczesnym. Tak uczy katolicyzm - klasyczny. Tak więc jak sama pewnie zauważasz --> z praktycznego punktu widzenia nie zawsze układanie (przeobrażanie) wiary pod subiektywne wrażenia --> przynosi spokój Duszy. W którą mam nadzieję wierzysz. Nie mam na to wpływu. A twoja zmodyfikowana wiara mi nie przeszkadza. Ja toleruję nawet ludzi bez wiary. Sam jestem grzeszny.
  4. Tomasz Kucina
    przecudne! na reszcie się nie znam, bb Mam nadzieję, że nie jest to Twoje spostrzeżenie odnośnie mojej osoby? Dostałem powiadomienia dlatego pytam. ahahaha, a to ja nawet nie zwrócilem na to uwagi, to znaczy, że @beta_b o tobie napisała, że "przecudne"?, skoro cytat z ciebie - ale czemu u mnie pod tekstem wylądował? Nie ma problemu, no to --> podziękowałem za ciebie Michał ??? Browar stawiasz ???
  5. Tomasz Kucina
    Dziękuję Valerio. Bardzo, bardzo, bardzo miłą dziewczyną jesteś. Do napisanka! ?
  6. Tomasz Kucina
    Twój tekst jest precyzyjny, dotyka istoty "axis mundi". Mój bardziej fantastyczny, stara treść z 2019 r, ale zmodyfikowałem jeszcze raz wprowadziwszy drobne korekty i dodałem jeden wers na końcu, możesz porównać w wersjach edycji tekstu (w screenie), i niech to będzie --> wersja ostateczna mojego utworu, dalej go upiększać nie będę. Oba teksty twój i mój stanowią charakterystyczną spójnie czy komparacje w zakresie tematycznym, i fajnie. Życzę, aby to wpłynęło na poczytalność twojego wiersza. Pozdrawiam ?
  7. Tomasz Kucina
    Nie przyjmuje prezentów od obcych Osób, nie wypada ? To prawda. Bóg jest Wielki, wierzę w Boga, ale jak wiesz w wersji klasycznej, katolickiej. Nie ma to jednak żadnego znaczenia w akceptacji i tolerancji dla twojej zmodyfikowanej wersji szacunku dla Stwórcy, nic innego nie potrafię napisać, wiara to subiektywna sprawa. Znów zrobię sobie przerwę w publikacjach, będę dalej odpowiadał na ewentualne komentarze pod tym tekstem. Potrzebuję trochę wyciszenia od poezji. Za dużo wrażeń nie jest wskazane. Wskazane są interwały od netu, co by nie popaść w rutynę jakowej mechatronicznej przywary i nie uzależnić się od tego.
  8. Tomasz Kucina
    Aż tak? Dziękuję. Miło przeczytać twoje literki, pozdrawiam ?
  9. Tomasz Kucina
    Kłaniam się i żółwik ;)
  10. Tomasz Kucina
    Ciekawa mitologia, sumienny rzeczowy opis... a znasz może mój stary wiersz dotyczący kwestii którą poruszyłaś, podzielę się nim z tobą, link niżej, kliknij sobie, i powiększ. (gdy lupka zmieni się z plusa w minus - to będzie optymalny widok w powiększeniu screena). Ciekawe czy wiersz się spodoba?
  11. Tomasz Kucina
    Tak jest i w rzeczy samej. Słowianin po metamorfozach napisałby: "dalibóg" ?☺
  12. Tomasz Kucina
    A i właśnie. U ciebie zawsze mogę dowiedzieć się dużo o prahistorii. Już kiedyś zdaje się napisałem o tobie--> nasz portalowy kronikarz dziejów? Hmm? Czyli aż 6000 lat p.n.e. len był uprawiany? Kurde, szmat czasu. Szczerze mówiąc nie przypuszczałbym, i ten zasięg tej historii wychodzi poza ramy mej świadomości. Niewątpliwie, jest len powiązany z praktykami słowiańskimi i to nie podlega wątpliwości. O tym napisałem w komentarzu do zdaje się @valeria , w komentarzu u @Dag pisaliśmy o jej wspomnieniach z dzieciństwa u babuni w kuchni stał stolik na nim chabry i maki, a może to był i lniany obrus plus --> konglomerat ekologicznego jedzonka - tak ta pamięć u niej się wydarza, pisała o tym. Potwierdzam Czesław Niemen - wielki człowiek. Wychowałem się na rockowej muzie --> dlatego bliski mi on jest i już. Ale przecież pokolenie naszych rodziców dziadków z nim się utożsamiało. A współcześnie dla młodzieży stanowi często źródło inspiracji. Dziękuję za słówko. Pozdrawiam ?
  13. Tomasz Kucina
    Tak. W zasadzie sformuowania modus operandi --> można używać w szerszym zakresie, Ok ? „Zbiorowy poeta” --> świetny oksymoron. Może sama „zbiorowość” tworzy perspektywę trochę ideologiczną, zwłaszcza dla nas Polaków historycznie nie kojarzy się przyjemnie. Jednak pojęcie jak najbardziej uzasadnione dla poezji – i generalnie. Wszak modus operandi dla istoty oddziaływania pragnie mieć zasięg najszerszy z możliwych. To jest pragnienie każdego liryka Precyzyjnie to wyłożyłaś: Pochwała dla człowieka, wielowymiarowość, natura, koloryt, - dołożyłbym może jeszcze: szacunek, sumienie, uduchowienie, może dla wielu: patriotyzm, tradycje, wolność komunikacji, tolerancja. - no i mamy kwintesencje. W tym tekście szczególnie zależy mi na tym właśnie „zbiorowym” kontekście poezji - poety - bo w istocie ten opis u mnie wynikał ze świadomości uniwersalnej i powszechnej - to wiersz o WAS - o Tobie również - może nawet bardziej niż o mnie w samopoczuciu i w formacie indywidualnym. Sobie to mam wiele do zarzucenia. Nie ma we mnie tej otwartości i ufności w człowieka, moim błędem jest precyzyjność w kontekście do samego słowa. Liryka która zachwyca świat ma proste formaty a sytemy komunikacji przebiegają bardziej w intuicji a nie ambitnej precyzji. Chciałbym być poetą z mojego wiersza. Ale nim nie jestem. . Dobry i prawdziwy poeta pisze prostym językiem i mówi że nim jest, a ci skomplikowani zbyt ambitni są może i też to na wyrost --> „teksciarzami”. Nie wpisuj się nigdy w ten format. Manifestuj jawnie - „JESTEM POETKĄ”. Napisałaś choć jeden wiersz--> masz prawo używać tego terminu. Tytułu poety nie udzielają na uczelniach, a establishment zwany bohemą artystyczną nie ma uprawnień do przywłaszczania tylko sobie takich ambicji. Super twój rekomentarz. Pozdrawiam. Ściskam również ??
  14. Tomasz Kucina
    Dlaczego miałbym nie lubić? Lubię każde style, jedne bardziej inne trochę mniej. Tu wspominam o mentorze wielu pokoleń - panu Czesławie Wydrzyckim, vel. Niemenie, to tylko w pozytywnym kontekście. Tam poprzednio napisałem na szybko o Opolu, ale teraz jak sobie kojarzę - to chodziło mi o koncert w Sopocie w 67 roku, i strój tradycyjny, ale to chyba też i nie len ale atłas jakiś był, nie jestem ekspertem od strojów tradycyjnych, w takim bądź razie - wyjątkowy artysta i wyjątkowość tej kreacji pozostaje w synapsach. Oczywiście pamiętam to z netu i tv, bo wtedy nie było mnie jeszcze długo na świecie. Len kojarzy się ze słowiańskością - wszystko co w Polskich tradycjach mi odpowiada.
  15. Tomasz Kucina
    Jesteś Margot dla mnie mistrzynią rytmu. Rymy też są. Dialog z weną. Wszystko co w duszy gra. Lubię klasyczne teksty. Konserwują warsztat artysty-liryka. Magiczna inwestycja w zmysłowość. Pozdrawiam.
  16. Tomasz Kucina
    Wiersz jak podejrzewam bardzo osobisty, więc nie wypada mi drenować w komentarzu. Ograniczę się do czterech zdań. Trudno też napisać, że bardzo dobry to tekst - a tak jest - w obliczu bólu czy cierpienia. Po prostu trzymaj się jeżeli to świeże sprawy.
  17. Tomasz Kucina
    "Czasem" warto jest zauważyć "czas", dostrzec jego ulotność, i fluktuacje w upływie. Fajnie Iwonko nadajesz tu cech osobowych opisowi czasu. On się "potyka", "wywraca", "przykleja", "przycupnie", itd,. dużo treści, mobilności i subiektywny morał upływu chwili. Pozdrawiam.
  18. Tomasz Kucina
    Babunia to zawsze potrafi kulinarnie dogodzić. Teraz istotnie już inny świat, bardziej analityczny - usystematyzowany w przeliczanie kalorii a kwiatki sztuczne i w kontrze do natury którą tak doceniasz, ehhhh. Ja Ciebie doskonale rozumiem. Pa! Daguń.
  19. Tomasz Kucina
    O kurde? To albo tylko Indianin ze swoją wrażliwością wrodzoną i naturalnością - albo - pan Czesław Niemen z Opola. Nie! Takich dżentelmenów już nie ma? Valerio? ? To był piękny świat. Znam z opowiadań rodziców.
  20. Tomasz Kucina
    aaaaa... ?, śliczne dzięki Zielona Wróżko, to jest tak właśnie jak napisałaś. Tyle tych ulotności w obserwacji świata przez większość a może i wszystkich poetów się organizuje. „Ubrałem” je w bańki mydlane. Dokładnie, tekst ma charakterystykę giga fantastyczną, można nawet uznać, że wkracza w parabolę metafor. Na szczęście – życie liryków raczej od wszelkiego modus operandi – o którym piszesz → stroni, jako --> od motywów z zakresu zachowań kryminalistyki. Bo w sumie do tego ta definicja – tegoż sposobu działania - się sprowadza --> w praktyce. Masz nad sobą jakieś werbalne modusy operandi? Eeeee... w to nie uwierzę? ?? DZIĘKSIK JAK NIE WIEM CO ? PANI KOSMOS! ?
  21. Tomasz Kucina
    A jakby w glanach przyszedł na taką dżamprę? Eeeee... teraz to w cichobiegach sie tylko chodzi, taki styl trampkowy zapanował, w płaszczuuuuuu 3/4, w zaciasnej marynarce, rurkach i tenisówkach - mnie się podoba, przywykłem, bo jeszcze 2 lata temu to nie mogłem tego ogarnąć, no ale ja jestem konserwatywny w życiu
  22. Tomasz Kucina
    Muszę chyba napisać wierszyk o tym magicznym stoliczku twojej Babci. O tobie i twoich wrażeniach czarownej pamięci, no ale niestety nie mam żadnych najbardziej podstawowych elementarnych danych dotyczących chociażby miejsca akcji. Więc poprzestanę na ambicjach ?
  23. Tomasz Kucina
    Wieczorki? A nie, nie...! Wolę wieczorki poetyckie ? Dlaczego buzujesz? No wnioski wyciągam, czytam komentarze - twoje - i w ten sposób kreujesz w jakimś tam stopniu moją świadomość. Ostatnio pod wierszem" Aika. Haddis. tangelo. i kruk w Adiss Mercato" --> zdaje się pisałaś, że jesteś cytuję --> "lamparzycą", i chciałaś za mąż iść? To i doszedłem do wniosku, że temperament posiadasz? Na szczęście opanowaliśmy tę sytuacje. Lepiej napisz, czy tekst jest u ciebie do zaakceptowania? To mnie by bardziej interesowało, to organizuje się w ogóle współcześnie jeszcze jakieś wieczorki?, jeżeli tak, świat ma jeszcze sens. Bo to jednak forma komunikacji w klasycznej oprawie.
  24. Tomasz Kucina
    Samo życie. praca- dom -praca. Kurde, te obowiązki, ehhhh. czas pcha, pcha ludzi do przodu - skoro w natłoku obowiązków jeszcze potrafisz wygospodarować czas na jakiś ważny sumienny tekst - jak to się mówi z "kręgosłupem" w dotarciu do życia z perspektywy rzeczowego naturalizmu - to chylę czoła. To znakomita forma katharsis dla uwolnienia w tym kontekście --> uduchowionych endorfinek, a jeszcze rowerek i po zakupy? Coś dla zdrowia i kondycji. Wzorowo! ?
  25. Tomasz Kucina
    Dziękuję ci ślicznie za słówko u mnie. Nie jest to tekst aż tak bardzo osobisty, i te przestrzenie o których piszesz --> są tylko wyrazem mojego autorskiego wyobrażenia skrojonego zgrabnie pod tekst. Ponieważ i jednak odnoszą się do apoteozy piękna i apoteozy subiektywnego uduchowienia każdego przecież autora- miło mi przeczytać twój komentarz. Wiersz opowiada tutaj akurat o poecie, ale może dotyczyć równie dobrze poetki (czy poetek), ogólnie poetów bez względu na płeć, to kwestia wrażliwości i pewnego przeorientowania treści. Dlatego analizując wiersz --> czytasz tu i także o sobie - jesteś autorem wierszy, publikujesz - więc naturalnie przyjmujesz kwalifikacje do bycia --> tytułowym poetą z mojego wiersza. Skoro napisałaś, że delektowałaś się treścią, mam przyjemność uznać, że identyfikujesz się choćby i tylko pośrednio ze zmysłowością tych opisanych przestrzeni. Co dla mnie jako autora jest zaszczytem - skoro wydarza się między nami ta interakcja zmysłowości i stajesz się ambasadorką wrażeń udekorowanych w metafory w treści utworu. Miło. Przytulam duchowo ?
×
×
  • Dodaj nową pozycję...