szubazdolka

Dziś wygadałem się o Tobie Komuś I gdzieś między tymi słowami uciekłaś. A może wcale Ciebie nie zna- lazłem? I teraz dopiero mogę szukać.

A ja się modlę, Ja się modlę co noc, By uśmiech Twój, co drzemie, Znowu się obudził.

Piękne, choć smutne. Pobudza do refleksji. Bardzo piękne. Pozdrawiam!

@Vanilla Dziękuję, również pozdrawiam! @blue27Dziękuję :) pozdrawiam!

Ona tam jest, Ona tam jest, Ona tam jest! I patrzy przez okno na ten sam deszcz.

@tetuRównież pozdrawiam! "(napoczęty owoc zatrutego drzewanadal jest owocem)"- Piękna fraza. Wiersz uderza i trafia.

@-Lottie- Chyba "ono". Jeszcze lepiej brzmi chyba bez zaimka: "Lecz pojawia się tylko". Bardzo piękny wiersz. Uspokaja. Pozdrawiam!

Ptak na balustradzie i kot w szczerym polu. Tylko tyle mogę oddać Oczom jak las...

I znów wieczór nadchodzi, I znów mrok. Duch się przed nocą chłodzi, Ciemność o krok. Co za czernią się kryje: Pustka, cierń? Czy blask nadzieje obmyje, Czy czerń?

@grzegorz-kot67@o2.pl Również pozdrawiam! Cieszę się, wszystkiego dobrego!

Jestem do niczego, robię swoje.

Nie śpiesz się, Bo nie będzie już nic, Tylko pustka za Tobą.

@grzegorz-kot67@o2.pl @joanna53 Dziękuję wam również pozdrawiam ! :)

Szliśmy razem przez czarną noc, Nagle wzięłaś mnie pod rękę, Powiedziałaś: "Nie bój się już, Przestańmy się oszukiwać". I uśmiech twój jaśniał biało, Gdy gwiazdy posnęły w niebiosach... Noc była czarna, bez kresu Jak nieskończone pytanie. Wisiała nad nami chmurą odpowiedź: ta droga jest snem, Żartem, igraszką ponurą Zimowy trzeba zacząć dzień. A może u kresu ścieżki, Przez noc czarną złudnych cieni Wejdziemy wreszcie w dzień nowy, Skończymy z tym uciekaniem.

Widziałem, jak w pociągu Drzewa uciekały jedno za drugim I ludzie siedzieli po pół - Po pół śniąc o chmurach dalekich. A to wszystko w oczach tonęło, Jak wrzenie, czarne litery, I tylko spokojem cichym płonęła Źrenica piwna... 08.01.2021

@grzegorz-kot67@o2.pl Dziękuję :)

I znów cisza nastała jak po wielkiej burzy, I znów liście milczą na codziennej drodze, Tylko kałuże uparcie wchodzą pod nogi, Jak łzy... Czy nogą wejść w lustro, poruszyć wspomnienia, Wiatr rozwiać nowy, w niebo posłać pioruny... Czy czekać, aż wiosną Świat nowy się zrodzi Z tych łez...

Zobacz: okulary, grzebień, buty znoszone latem, obrączka złota, najzwyklejsza. I medalik. Masz taki sam. Co nas różni? Kiedy wstawał dzień i przed oczami mieszały się: niebo i ziemia, świat i marzenia, musieli tylko otworzyć serce zapięte na ostatni guzik przestrzelony. 2018

Przez huk wichury, przez wiatr szalony, kropel zimnych nawałnicę, przez noc samotną, przez drogę stromą, milczących świateł blask - ryknął grom! Twój głos: "No chodź..."

Piętro nad nami łubudu, łubudu! Przebiegło dziecko z zabawkami. Ciągnęło za sobą, szu szu, szu szu, wywrotkę pełną kropelek śmiechu. Maj 2019

Dziękuję! Tak też myślałem, ale nie chciałem dawać znów "i". Zastanowię się. Myślę, że "wnosisz" w tym wypadku jest lepsze od "dźwigasz", albo: "Smukła jak promień, wchodzisz na górę Z naręczem kwiatów i słońcem we włosach". Tak jak jest wydaje mi się lepiej, choć mogę się mylić, Pozdrawiam!

Dziękuję pięknie, cieszę, że się podoba. Cały czas się zastanawiam nad zmianani, tak więc zapraszam i pozdrawiam!

Ponad sen czarny, poprzez chmury dumne, Z twarzą skupioną, pytaniem w oczach, Smukła jak promień wnosisz na górę Naręcza kwiatów I słońce we włosach. 17.03.2019

Rozumiem, tym bardziej dziękuję!

@Justyna Adamczewska, dziękuję za uwagi. Niestety, zarówno "Ja", jak i "Ty" odnoszą się do podmiotu lirycznego, a nie imienia, o którym mówi. Powinienem wprowadzić cudzysłów, co teraz poprawiam. Duża litera w moim zamyśle miała symbolizować niezależność myślenia, własny świat podmiotu. Może to błąd? Cieszę się jednak, że udało mi się chociaż wywołać uśmiech. I dzięki za nick;) Pozdrawiam i dobranoc!! @Witold Szwedkowski: przyznaję, że trafiłeś w punkt. W przeciwieństwie do tej Pani, muszę poświęcić więcej czasu;) Pozdrawiam!