Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Maria_M

Użytkownicy
  • Postów

    7 981
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    126

Treść opublikowana przez Maria_M

  1. Don Kebabbo, wszystkie przedmioty (i nie tylko) mają ręce człowieka. Inaczej by ich nie było. Chyba nasze myślenie odbywa się na innych poziomach? Do następnego:)
  2. @Nieznajomy Niewidzialny, @pomaranczowy.kot pięknie dziękuję za serca dla wiersza:))
  3. No pewnie, że "ma ręce człowieka", inaczej by nie istniało. Dziwne, tylko że widzisz to dosłownie.
  4. Dziękuję za miły komentarz. Do P.S / A dlaczego? Uważam, że bardzo trafione.
  5. Nato, bardzo przyjemny romans z lekturą :)) Buziaki.
  6. Dziękuję Tom Tom. Myślę, że jest prosto i zwięźle:)
  7. Twój wiersz poza tym jest bardzo ładny:)) A w palindromach jesteś niezrównana.
  8. Wiesz, to jest tylko moja propozycja i nic więcej. Mam uczulenie na punkcie rytmu i jak widzę, że można wyrównać, to wyrównuję. Pozdrawiam:))
  9. Może masz rację, ale zadaj sobie pytanie, co Twój tekst wnosi? Jeżeli mnie przekonasz, jest ok!
  10. Chodzi o rytm, słyszysz go?
  11. świat znowu kładzie się do snu jest cały w puszystej bieli rozściela ogromne łoże w świeżutkiej lśniącej pościeli nieziemska miękkość poduchy z bielutkich ( z zimniutkich) zasp ułożona tylko ten lodu zgrzyt głuchy czy można wziąć go w ramiona?
  12. Widzę, że jesteś młodym człowiekiem, fajnie, że lubisz pisać. A może spróbuj krótkie opowiadania?
  13. Ależ wszystko rozumiem o czym piszesz, tylko forma przekazu daleka jest od poezji, to raczej proza. Nawet nie proza poetycka. I pamiętaj, że to jest tylko moje zdanie, a skoro tu wstawiasz, to musisz się liczyć z różnymi komentarzami.
  14. Nie domyśliłam się, bo nie wierzę w przesądy. Pozdrawiam:)
  15. Dariusz Bobak "Droga Mleczna" zdjęcie zrobione z obserwatorium na Teneryfie.
  16. Ciekawa myśl. Każdy ma podobnie, dlatego rozumię opisany stan.
  17. Ludzie nie wierzą w Boga, bo po co? Więc powtarzają: „wcale go nie ma”, a ja spoglądam na niebo nocą, i czuję Boga w gwiezdnych przestrzeniach. Widzę go w chmurach, słońcu, zwierzętach, w drobnych kamyczkach nad rwącą rzeką, gdy jestem smutna, lub uśmiechnięta wiem, że jest blisko, a nie - daleko. Widzę go w twarzach, w wiosennej toni, w deszczu, spiekocie i płatkach śniegu, pomiędzy liśćmi starej jabłoni, w cyklicznym, mądrym ziemskim obiegu. I tu dam przykład, jak zwykłe rondo z bruku zrobione na wzorze koła, bez rąk człowieka nie ma wyglądu, tym bardziej wszechświat ma konstruktora. 08.01.2019r.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...