Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Maria_M

Użytkownicy
  • Postów

    7 981
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    126

Treść opublikowana przez Maria_M

  1. Och! Jak mi miło:)
  2. @Nieznajomy Niewidzialny, @pomaranczowy.kot pięknie dziękuję za serca dla wiersza:))
  3. No pewnie, że "ma ręce człowieka", inaczej by nie istniało. Dziwne, tylko że widzisz to dosłownie.
  4. Dziękuję za miły komentarz. Do P.S / A dlaczego? Uważam, że bardzo trafione.
  5. Ładnie:)
  6. Nato, bardzo przyjemny romans z lekturą :)) Buziaki.
  7. Dziękuję Tom Tom. Myślę, że jest prosto i zwięźle:)
  8. Twój wiersz poza tym jest bardzo ładny:)) A w palindromach jesteś niezrównana.
  9. Wiesz, to jest tylko moja propozycja i nic więcej. Mam uczulenie na punkcie rytmu i jak widzę, że można wyrównać, to wyrównuję. Pozdrawiam:))
  10. Może masz rację, ale zadaj sobie pytanie, co Twój tekst wnosi? Jeżeli mnie przekonasz, jest ok!
  11. Chodzi o rytm, słyszysz go?
  12. Dziękuję Evicco:)))
  13. świat znowu kładzie się do snu jest cały w puszystej bieli rozściela ogromne łoże w świeżutkiej lśniącej pościeli nieziemska miękkość poduchy z bielutkich ( z zimniutkich) zasp ułożona tylko ten lodu zgrzyt głuchy czy można wziąć go w ramiona?
  14. Widzę, że jesteś młodym człowiekiem, fajnie, że lubisz pisać. A może spróbuj krótkie opowiadania?
  15. Ależ wszystko rozumiem o czym piszesz, tylko forma przekazu daleka jest od poezji, to raczej proza. Nawet nie proza poetycka. I pamiętaj, że to jest tylko moje zdanie, a skoro tu wstawiasz, to musisz się liczyć z różnymi komentarzami.
  16. Nie domyśliłam się, bo nie wierzę w przesądy. Pozdrawiam:)
  17. Nie widzę w tym poezji. Niestety.
  18. W jakim sensie liczyć?
  19. Dariusz Bobak "Droga Mleczna" zdjęcie zrobione z obserwatorium na Teneryfie.
  20. Ciekawa myśl. Każdy ma podobnie, dlatego rozumię opisany stan.
  21. Ludzie nie wierzą w Boga, bo po co? Więc powtarzają: „wcale go nie ma”, a ja spoglądam na niebo nocą, i czuję Boga w gwiezdnych przestrzeniach. Widzę go w chmurach, słońcu, zwierzętach, w drobnych kamyczkach nad rwącą rzeką, gdy jestem smutna, lub uśmiechnięta wiem, że jest blisko, a nie - daleko. Widzę go w twarzach, w wiosennej toni, w deszczu, spiekocie i płatkach śniegu, pomiędzy liśćmi starej jabłoni, w cyklicznym, mądrym ziemskim obiegu. I tu dam przykład, jak zwykłe rondo z bruku zrobione na wzorze koła, bez rąk człowieka nie ma wyglądu, tym bardziej wszechświat ma konstruktora. 08.01.2019r.
  22. Kobra, gdy piszę swoje wiersze, to nie liczę, ale musiałam jakoś zobrazować rytm.
  23. Jest w tym jakaś głębia, muszę pomyśleć, ale wyczuwam nutkę filozoficzną:))
×
×
  • Dodaj nową pozycję...