Maria_M

Dzięki Kobro za rozsądne podejście do tematu ucieczki. Tak peel niech robi co chce, bo autorka nigdy nie ucieka, chyba że w świat fantazji :))) Ty też się trzymaj, pozdrawiam.

@evicca bardzo dziękuję :))

Waldku, dziękuję za szczerą troskę, ale to tylko wiersz i fantazja. Pozdrawiam serdecznie:)

Niech tylko śniegi stopnieją wnet nas marzenia poniosą i popłyniemy po niebie z radosną zieloną wiosną.

No to szykujmy się do drogi :)))

Hahaha:) Otóż to. Sytuacje mogą być niekiedy zabawne, a niekiedy uciążliwe, dlatego w tym przypadku PL proponuje ucieczkę.

@WarszawiAnka dziękuję :)) Jednak dobrze wyjaśniłam z tym koromysłem ufff:)))

Ach ten mój telefon! Dziękuję, już poprawiłam. Koromysłem róźnych zdarzeń- chodzi mi o to, że nosimy na sobie ciężary związane z problemami i trudami życia. Osoby, które w ten sposób nosiły ciężary (np. wodę) zawsze musiały się pilnować żeby utrzymać równowagę, bo w przeciwnym razie, daleko nie zaszły.

ucieknijmy w świat daleki tam gdzie nikt nas nie odnajdzie spójrzmy prosto w oczy prawdzie nic tu po nas same bzdety tylko drogi poplątane koromysłem dziwnych zdarzeń tam za lasem czas pokaże czy nam szczęście będzie dane lazur nieba płynie deszczem wiatr zamiata nasze ślady nie bój się i nie bądź blady dobra pora na ucieczkę 24.01.2019r.

Sylwestrze, dziękuję za troskę, jakby słowa brata. Mój tato zmarł w zimie, był straszny mróz, chyba z -40 stopni. Do dzisiaj pamiętam. Mama- też odeszła zimą i również było mroźno -25 stopni. Dlatego taki pomysł na pierwszą zwrotkę. Na umieranie nie ma dobrego czasu, każdy jest nieodpowiedni. ale cóż siła wyższa. Ja dzięki Bogu mam się dobrze, oby tak dalej. Życzę Ci dużo zdrowia. Pozdrawiam :)

posmakowałem zakrętkę zakołowało się w głowie myśli cichutko szepnęły: Wiesławie, Wiesiu- na zdrowie wtem gorzki smak świata uciekł a czas mnie już nie obchodzi wyrzucam pustą butelkę i płynę na złudzeń łodzi :))) Pozdrawiam serdecznie Wiesławie.

Mam słabość do wszelkich lazurów:)) Ładnie.

Może być, fakt. Pozdrawiam

Nie wiem czy są wyjątki? Może jakieś specyficzne. Raczej nikomu tam nie śpieszno. Pozdrawiam :)

Bardzo lubię takie rymy, ale też często się spotykam, że „nie ma”. Dziękuję Alicjo, utwirdziłaś mnie w tym temacie :))

Bardzo dziękuję za ludzkie podejście i zrozumienie:)) Wiadomo - Siostry - myślimy podobnie. Buziaki:))

Wystarczyłoby samo Natchnienie - wiadomo, że sonet. Jest piękny, a co powiesz na taki zbieg: Lubię spoglądać w gwiazdy wsparty o framugę, co świetlny orszak tworzy przybrany miesiącem, rozbudzając fantazję swym blasku gorącem. inspiruje malarzy wręczając sztalugę. Natchnienie to l. pojedyncza. Oczywiście, nie traktuj mojej propozycji jako wymuszanie czegokolwiek, po prostu fajnie z kimś wymienić zdanie, kto zna się na sonetach. Pozdrawiam:)

@bajaga1 dziękuję:)) Pozdrawiam serdecznie.

Tak, Luule - wszystko to prawda, o czym piszesz. Dodatkowo chciałam wyrazić wierszem niekończącą się w człowieku chęć życia. Rok temu zmarła moja ciocia, miała 99 lat i 10 miesięcy, do końca powtarzała, że wcale się nie znudziła życiem, że zleciało „jak z bata strzelił”. Bardzo dziękuję za zrozumienie. Pozdrawiam:)

Witaj Marlett! Przecież wszyscy to wiedzą, śmierć nie pyta nas o zdanie. Oczywiście wiersz jest z "przymrużeniem oka". PozdrawiamM

Villanella, to odmiana sonetu. Zrobię jak mówisz. Na razie:)

Takie życie drzew. Powiem Ci w sekrecie, że też zimą palę drewnem. Odnośnie tematu wiersza jestem na TAK, jednak co do zapisu, za dużo jest zaimków typu: ja, te, ten ci. Pozdrawiam:)

Widzę, że bardzo starasz się trzymać klasycznych wzorców, ja niekoniecznie. Trochę eksperymentuję. A villanellę pisałeś kiedyś? Bardzo dziękuję za poświęcony czas.

@Wędrowiec.1984 Uczę się pisać sonety, tu Ci podaję jeden, zajrzyj proszę, co myślisz?

Bardzo dziękuję za wszystkie uwagi (?) i za plus:)) Ja tam słyszę rym, a przez jeden wers ośmiozgłoskowy rytm nie ucierpiał. Pozdrawiam Hej! Romantyku