Deonix_

Bardzo dziękuję za tak przychylny komentarz i ujawnienie w nim swoich czytelniczych odczuć :) Tak, jestem w tym wierszu podmiotem, choć to u mnie niezbyt częste, a jeszcze rzadziej się do tego przyznaję. Jest mi cholernie miło, że było "cholernie lirycznie", ponieważ to jedno z pierwszych moich dzieci, które ośmieliłam się światu pokazać. Również ciepło :)

Ok, przekonałaś mnie :)

Wybacz, ale Ci to pokażę ? Osobiście wolę, gdy cytaty zaznacza się kursywą lub cudzysłowem, a nie i tym i tym, ale to tylko moje poczucie estetyki ? Poza tym, bardzo dynamiczny wiersz, sumiennie poprowadzona narracja, ładne rymy, rytm przeważnie się nie zacina, mimo że dobór słów wymaga od czytelnika skoncentrowania się na wymowie- - czyli masz wprawne, śmigłe pióro ? Podobaśki ? Pozdrawiam :))

Ojej, cóż ja mogę ciekawego odpowiedzieć, poza tym, że jestem onieśmielona i ciepło mi się robi na sercu, gdy czytam ten komentarz :) Pięknie dziękuję i serdecznie pozdrawiam, Egzegeto.

A mnie się podobało bardziej w pierwotnej wersji, cytowanej przez Worldovskiego, było rytmiczniej i nie było jednosylabowego zaimka na końcu wersu, co dla mnie czasem bywa gryzące. Ostatni wers - jak dla mnie- dopowiada trochę za dużo w tej urokliwej, poetyckiej miniaturze. Poza tym, naprawdę podoba mi się, wiersz iskierkowy, subtelnie brzmiący, lubię takie klimaty. Ujęły mnie synestezje. Serdeczności :)

No, ja też Cię muszę pochwalić, bo to naprawdę dobry wiersz. Wycyzelowany, przemyślany pod każdym względem, brzmi i wygląda doskonale - dygam. I pozdrawiam :)

Spacja uciekła. Wg mnie lepiej byłoby "zjadałam", z kontekstu wynika, że to czynność przeciągła. Tu by się przydał spójnik że lub iż, moim zdaniem. Poza tym, ciekawy wiersz, widać w nim bunt, choć bardzo nieśmiały. Bardzo przypadł mi do gustu tytuł. Podoba mi się ten tekst, choć jakoś tak nie lubię tekstów o odchudzaniu, za dużo tego w mass mediach na co dzień, jak dla mnie. Nie przepadam też, kiedy bohaterowie czytanych przeze mnie tekstów podbijają poczucie własnej wartości poprzez (s)chudnięcie. Ale to moje prywatne upodobania, oczywiście. Pozdrawiam :)

No, jeszcze tętnice mogłaby mieć, na ten przykład; "niejednym" łącznie się pisze. Poza tym -odważny tekst, nawet bardzo. Lubię takie. Ale takiego manifestu sama bym nie napisała, mimo wszystko. Co nie znaczy, że się czepiam myśli przewodniej :) Pozdrawiam :)

Powiedziałabym raczej "czego"; Literówka chyba; Poza tym - wg mnie - tekst ten powinien znaleźć się w dziale przeznaczonym dla prozy, nie dostrzegam w nim cech charakterystycznych dla poezji, jedynie zapis i niekonsekwentnie stosowana interpunkcja sugerują, że to wiersz. Jednakże jest to dobry tekst. I istnieje ryzyko, że w dziale "Proza- opowiadania i nie tylko" bym go po prostu nie przeczytała. W związku z powyższym - serce poleciało :) Pozdrawiam :)

Tu też mi się podoba, choć osobiście (gdybym to ja pisała) dałabym inny tytuł, żeby nie było aż tylu powtórzeń, np. Anestezja, albo coś w ten deseń :) Masz dar wprowadzania czytelnika w głębię mimo bardzo oszczędnej narracji, wg mnie to bardzo cenna umiejętność. Pozdrawiam

Dobra, mocna miniaturka, podoba mi się Twój sposób pisania, Aiso :) Pozdrawiam :)

Mnie się najbardziej podobała pierwotna wersja, czyli cytowane też przez Justynę: Tratwa na morzu kołysze się w bezruchu majaczy ląd Wg mnie "majaczący" brzmi dziwacznie, jak nie ma takiej potrzeby, to nie używam imiesłowów z końcówkami -ąc, -ący, -ące,-ąca, -ąco; Ale to moje prywatne upodobania oczywiście :) Natomiast w wersji ostatecznej można się pogubić, jak dla mnie - podkreślam - dla mnie - zbytnio zakamuflowana. A sam (pierwotny) pomysł na miniaturkę bardzo fajny, obrazowy i wciągający. Pozdrawiam :)

Ten początek mnie zastanawia. Powiedziałabym raczej: "raz deszcz mały, raz większy na ziemię upada", chyba że oboje inaczej ten "raz" rozumiemy. Ciekawy temat poruszasz w wierszu, dużo tu refleksji nt. hipokryzji i poznania istoty wszechrzeczy, że się tak górnolotnie wyrażę. Podoba mi się emocjonalność i chaotyczna konstrukcja tego tekstu, bądź co bądź wg mnie celowa i przemyślana, choć momentami - dla mnie- jest to zbyt dosłowne. Nie wiem, czy zgadzam się z Peelem i podzielam jego postawę i w jakim stopniu ewentualnie mogłabym mu rację przyznać, ale wiem, że to dobry wiersz i cenię sobie takie teksty. Pozdrawiam :)

Też tak miewam. Wzajemnie, Justyś.

Bo Peelka strasznie się czuje. Bardzo dziękuję za tak wnikliwe czytanie i Twoją wrażliwość, którą ujawniłaś w powyższym komentarzu. Jesteś niezwykle wdzięczną Czytelniczką. Pozdrawiam Cię również.

Trafiłaś, dopowiem tylko, że to ma swoją specyficzną symbolikę. Wielkie dzięki za czytanie. Pozdrowienia.

To ciekawy szlak, choć nie myślałam o tym na początku. Dziękuję i cieszę się, że utwór wzbudził zainteresowanie. Serdecznie pozdrawiam.

Podobasiemocno, ale jakoś dziwi mnie ten wyśrodkowany tekst w Twoich wierszach, przy każdej lekturze :) Pozdrawiam :)

Bardzo dobrze poprowadzona narracja. Pozdrawiam :)

znowu czarnym świtem otwieram oczy i wyostrzam wzrok na pęknięciu w suficie bezskutecznie wypatrując purpurowej kreski

Za to pomysł na wiersz był i to naprawdę fajny :) Duże plusy za oryginalną i ciekawą (jak dla mnie) metaforykę. Pozdrawiam :)

Ciekawy pomysł na wiersz. Ale, swoim zwyczajem, literówki pokażę : I w tytule : tęsknota, powinna być; Pozdrawiam :)

Bardzo fajny wiersz, ciekawie zrymowany i impresjonistyczny :) Pozdrawiam :)

Podobasiebardzo :) Zwłaszcza, że za wiosną (tą wczesną przede wszystkim) nie przepadam, oględnie mówiąc :) Uściski :)

Ciekawie i lekko, jak to u Ciebie, choć wg mnie to pierwotne "mi" w wersie "bo (...) język plecie" miało swój sens, gdyż sugerowało, że czynność ta nie jest zależna od woli Peelki. Chyba w paru wersach ujęłaś to, o czym ja się ubazgrałam niedawno w nieobrobionym jeszcze soneciku (choć nie przepadam za tą formą): Rozterka błękit pokryty brzoskwiniowym puchem zalśnił na wschodzie gdy słońce spadało i jakby tego jeszcze było mało cirrusy żarzył niczym ciastka kruche kremowy jogurt zalał mi ogródek kożuchem mlecznym cienie otulając a te uciekły w szaroziemską stałość tak że sztachety nie miały podpórek plazma mi wzniosła duszę jak mgławicę gdzie ogień z dymem współżyją ze sobą i żarowrzennie popadłam w tęsknicę nie wiedząc za czym dlaczego i po co smutno się śmieję i cud we łzach widzę nie znając życia skutku ni powodu Sorry za niedosmażony kotlet, ale się nie mogłam powstrzymać :)) Pozdrawiam :))))