luna_

@innocenty_prędki raczej niezupełnie...

zmywam z siebie dzień przede mną irracjonalność snu w doborze zapachów zapomniałam o tobie przepraszam to się już nie powtórzy przygryzam wargę i zamykam oczy faza rem staje się męcząca budząc się co dwadzieścia minut napotykam myślą twarz bez wyrazu i uśmiech który nie dociera do oczu za cienką linią warg czają się niewypowiedziane myśli przyjmuję pozę embrionalną tak tak jest bezpiecznie mogę pozwolić sobie na bezkarne przyglądanie się odbiciom obrazów to co się tam znajduje to eteryczność twojej postaci zadziwiające jak wiele może zdarzyć się nocą kiedy snem wymyślam ciebie obok

@WiJa "na starość nie stajemy się dziecinni nie przestajemy dziećmi być" Faust :)

@jan_komułzykant lubię Twoje wypowiedzi, zawierają odrobinę filozofii, wchodzisz w tekst głębiej. dziękuję Ci za to.

@WiJa mój Wszechświat zgasł Wija.

@jan_komułzykant może poetom dane jest odnalezienie trzeciego oka? hmmm... dziękuję za komentarz :)

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję :)

@WiJa to prawda, milczenie nie oznacza milczenia wewnętrznego. do oczyszczenia myśli potrzebny jest odpowiedni stan ducha :)

przez chwilę na ziemi się znaleźć w gwiazdy zagapić zamyślić bezradnie... odwracam pamięć podziwiając wszechświat niekończącą się historię gwiazd i głębię mroku przez chwilę sięgam początków i znów patrzę na pochylony kasztanowiec który sprawiał wrażenie młodszego niż ty spada gwiazda rozpraszam się marzeniem o przeżyciu jeszcze raz dni kiedy nie rozumiałam pożegnań dzisiaj widzę ciebie w każdej zmarszczce każda pochylona wierzba szumi przemijaniem i bezradnością rąk jeden raz wypuszczonych na świat byłam ziarnem przypadkiem odnaleźliśmy się na ziemi wracam wzrok ześlizguję się na ciemny horyzont tam po miliardowych śladach nieustannie idę do ciebie

ulubiony kasztanowiec sprawia dziś wrażenie drzewa Bodhi stoisz zdziwiony pytać jest trudniej układać usta do myśli biegnących z szybkością światła milczysz ściskając w dłoni ostatnie kasztanowe marzenie

@anna_barbara__czuraj-struzik ładnie napisany tekst. najbardziej do mnie trafia druga zwrotka. wrócę tu pewnie :)

@jan_komułzykant bardzo skoczny tekst :)

@Waldemar_Talar_Talar wydaje mi się, że pytań do samego siebie jest mnóstwo, ale może tylko ja tak myślę :) dziękuję za komentarz.

@jan_komułzykant dziękuję. Twój komentarz przypomniał mi stary tekst. może pora do niego wrócić... :)

@WiJa praktycznie nie wiem co Ci odpowiedzieć. to miłe Wija :)

@Waldemar_Talar_Talar czy mówiąc coś złego można tworzyć dobro gdzie kończy się wszechświat i zaczyna pustka jak zapobiec śmierci tak żeby pomogło czy znajdę odpowiedź gdy spojrzę do lustra? :)

@WiJa miłość podobno jest ślepa... czy wypowiadanie myśli o niej przychodzi wraz z dopuszczeniem do głosu rozsądku? ciekawe... znikasz we mgle zostawiasz samą gdzieś w krańcach świata błąka się dusza oceniasz frazą dobrze poznaną choć do mówienia nikt cię nie zmuszał :)

@WiJa czasami człowiek tak bardzo zaabsorbowany jest innymi, że zapomina o sobie :) dziękuję Wija

pozwalam sobie na wyjście na zewnątrz i idę wzdłuż cienia dzisiaj podnosząc cienie do rangi choroby czuję że świat rozdwaja się na schizofreniczne demony nadając rzeczywistości pomiędzy inne znaczenie zaplątana w myśli jak w bluszcz szukam słów to nic że ich nie słyszę rodzisz się ze mnie na chwilę stajesz się kawałkiem po rozpadzie w nasze duszę wkracza niedokładność składamy się z kilku wyobrażeń na peryferiach codzienności kilku bzdurnych myśli w skrawkach samych siebie opuszczam ręce wzdłuż ciała powoli zatracając się w ciszy... czasami tak trudno porozmawiać z samą sobą

@WiJa :)

@Kraft_ to miłe. dziękuję.

@jan_komułzykant hmm, pudełko nicości. w sumie można z tym skojarzyć, jak najbardziej :)

@Waldemar_Talar_Talar prawdę mówiąc, nie wierzę w reinkarnację. a jednak pasowało mi do tej sytuacji. dziękuję za słowo pod tekstem :)

@Waldemar_Talar_Talar to piękne pielęgnować w sobie marzenia, zwłaszcza te pierwsze, dziecięce :)

@WiJa prawdę mówiąc od życia można chyba spodziewać się wszystkiego... zaskakuje i pozytywnie i negatywnie. ciekawy tekst :)