luna_

@Agamemnon_Agamemnon "Jednego serca i rąk białych dwoje! Co by mi oczy zasłoniły moje, Bym zasnął słodko, marząc o aniele"

@Jan_Wodnik dziękuję.

@Jacek_Suchowicz no cóż mogę powiedzieć Jacku, to miłe słyszeć taki komplement z Twoich ust. dziękuję.

@Waldemar_Talar_Talar ...już nigdy...

@Kraft_ dziękuję. to prawda. jest osobisty.

w niepamięć Cię wpisuję tam wyżej gdzie płynie w oddali to co inne i gdzie świat przeminie... jak obłok wydarty niebu gdy znikałeś w cieniach jak wiatr kiedy idzie fala zapomnienia wieje i usta na kształt przeoranej grudy całuje zapamiętale lekko bez obłudy tak się ściana płaczu deszczami otworzy bierze w objęcia piekło kiedy sen pomorzy przyjdzie cicho gdy w oczach Twoich już tam były anioły stróże modlitwą wydzierając siły stój duchu! baczność! świat stoi otworem! wziąłeś bezsilność ciała za bezświata wolę gdy śmierć przyszła nie porę gdy południe życia krzyczało zejdź mi z oczu zejdź z mego oblicza omdlewałam w ciszy trupią woń anioła za swoją śmierć przy Tobie biorąc w drżeniu powiek umierałam raz jeszcze i jeszcze na razy póki oddech nie ustał i ciało bez skazy nie przestało w ramionach drżeć ostatnią siłą wiedziałam że tam jesteś chodź już cię nie było nagła ciemność i jasna poświata anioła czułam że cię tam wezwał i że cię tam woła ona! ta podła matka każdego człowieka wyrodna po trzykroć wyklęta jak tchórz ucieka bym nie rzuciła się za nią ratować więź z tobą okno! patrz ona tam stała kusząc więzią nową bo Ty w świecie bez nazwy już stałeś u Bramy dzielił nas tylko oddech jej jasna poświata czułam że gdzieś odchodzisz że Twój duch ulata by beze mnie na Nowe rozpostartym skrzydłem wzlecieć poznać nieznane jej suknie przebrzydłe krzyk tylko słyszałam ale czyj i kogo? świat tylko pozostał chcę iść Twoją drogą by w Nieznanym od nowa wpleść w sens to prawidło jedna dusza dwa ciała- i serce i skrzydło

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję :)

@WiJa ważne, że czytasz Wija i starasz się zrozumieć. dziękuję.

pył atomów a w nim jeszcze mniejszy pył (...) mierzę nadzieje resztkami wypłowiałych myśli wróżąc ze świeżej garści ziemi z konstelacji wieczornych gwiazd odczytuję twoje zamiary świt tworzy drogowskazy i nie pyta o przeznaczenie znaleźliśmy się w chwili żeby samotność zapłodnić słowami noc przemianować na dzień i wymyśleć siebie obok w chmurze kosmicznego pyłu nie pytaj więcej o przypadki ot i nagle się stało pragnienie objawia się tęsknotach stawiając sumienie w stan oskarżenia

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję :)

@Jacek_Suchowicz to prawda.

@WiJa ... i do przodu :)

wokół zastraszająco szybko rozszerza się przestrzeń rzucając cienie na rzeczywistość podglądam wszechświat szukając gwiazdy którą mogę nazwać nowym imieniem zapisuję w myślach każdy dzień trwania w zawieszeniu i dotyk słów kiedyś napiętnowani ciszą próbujemy złożyć usta w krzyk tak jak krzyczy ptactwo wierząc w nową wiosnę poranionego ducha jak sen nagły i łagodny coś zaczyna się i kończy niezrozumiana do teraz sprzeczność w trwaniu pora się obudzić nazwać dzień

@WiJa wiesz? znalazłam tu swoją nadzieję. dziękuję :)

@WiJa czyli wiara w to co nastąpi, jednak przyszłość liczy się bardziej chyba, prawda?

@Jacek_Suchowicz szum włożyć w słone morskie muszle i z syrenami plusnąć w błękit nieść w wiatrem pieśń o szumie wody z nad dna z nad oceanu głębi bosymi stopy budzić ziemię rosę pozbierać w kielich lata z lasem zaśpiewać hejnał życiu dla siebie samej i dla świata rozpalać w oczach promień słońca rękami tworzyć ludzkie dzieje podpalać trawy ciepłem spojrzeć dni przepleść słońcem i nadzieją chcę... :)

@Marlett chyba jestem trudnym człowiekiem. nie czekam na przyszłość. po ostatnich wydarzeniach w życiu wolałabym, żeby jej nie było. pozostało mi TERAZ. dziękuję, że zatrzymałaś się na chwilkę pod moim tekstem i za refleksyjną wypowiedź :)

@WiJa prowokujesz do dyskusji Wija :) myślę, że w przemijaniu i refleksji nad nim liczy się i przeszłość i przyszłość, jakieś plany, ale czy mam rację?

@Waldemar_Talar_Talar z tym zaskakiwaniem wolałabym, żeby życie się wstrzymało. ostatnio mam dosyć niespodzianek... dziękuję, że się zatrzymałeś Waldemarze i napisałeś słowo o swoim odbiorze tekstu :)

@innocenty_prędki szkoda...

patrzę w niebo krzyczący jastrząb przybiera postać anioła chmury tworzą drogę do równin horyzontu wszystko się zmienia otwierając nowy wymiar myśli o przemijaniu trwam w chwili w której nieprzytomny czas chwycił mnie za ręce biel dłoni blaknie pokrywając się siatką dni zgarniam powietrze jak gdybym chciała wypłynąć z nurtu zdarzeń przez palce jak woda przeciekają zegary kiedy nie można wszechświata zrozumieć można próbować go udomowić zmieścić w garści z miliardów gwiazd utworzyć własną klepsydrę oczekiwania na to co nieuchronne

@WiJa świetnie, że fragment Fausta przyniósł Ci natchnienie Wija :) wszyscy TAM pójdziemy boso...

@innocenty_prędki czyżby Sokrates? :)

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję

@WiJa jakoś trzeba...