Mateusz

Boskie Kalosze:Mam zamiar napisać drugą cześć tego wiersza. Nawet jestem w trakcie pisania. A słowa są tylko słowami. Które od wieków idą z pokolenia na pokolenie. I też będziesz szukał w nich jakiegoś podobieństwa. Daj już spokój tym wszystkim wywodom, bo to do niczego nas nie doprowadzi. Ja piszę z własnej wyobraźni serca i duszy, która widocznie poszła tymi torami. Zakodowała w podświadomości i przekazała dla myśli. To tyle. Bez komentarza. Pozdr.b; J.S

Boskie Kalosze:znowu jakiś zbieg okoliczności. Ty mi tutaj nie podkładaj jakiś przeróżnych podobieństw. To już trzecia taka Twoja próba, ale czego? Co Ty chcesz ode mnie człowieku? Nie zawracaj mi tutaj głowy jakimiś, wierszami, cytatami:itd. itp. Pozdr. b; J.S

Boskie Kalosze:Co Ty znowu wymyśliłeś? Widocznie sam tak robisz, bo ja w żadnym wypadku od nikogo nie plagiatuję. Pisałem ten wiersz z własnej myśli i serca. Wszystko tu jest moje i tylko moje. Pozdr.b; J.S

dzie wuszka:uważaj! bo jak odpalę swojego odrzutowca to rozpłynie się po jeziorze: burza hormonów w słodkie winogrona J.S

Dla mnie ten wierszyk to fantazja na smyczki z rytmu i formy oklepanego tańca lędźwiowego w piaskownicy. Nagle pojawia się kuszący owoc w piaskownicy i sznurek z foremkami. Domyśleć się łatwo o co biega? W piasku zrobiło się nagle gorąco, które uderza ciepłym nastrojem: łasi się i boi. Czyli z myśli w idące zmysły. Z piasku zrobił się słodki cukier, jako dodatek do ulepionej babki? Łaszczyć się może kotek trąc się noga o nogę. A czując owy piasek robi wielką kałużę siusiu. Choć jest bezdeszczowa: nagle zrobiło się mokro i niepokój ogarnął gniewną zgniecioną miłość w dłoni. Wszystko ulepione w kamuflażu rekwizytów w tej piaskownicy. To już żeśmy przerabiali na ostatniej lekcji z kam... P.S.Nie strawny dla mnie ten piasek kuszący, ale w oczy" J.S

H.Lecter:A Ciebie gościu powinni z stąd wygnać tam - "gdzie pieprz rośnie" Po prostu zazdrość Cię zżera. Bo takiej poezji w życiu swoim nie napisałeś i nie napiszesz? Chyba w innym wcieleniu obywatelu. A Twój minus świadczy o tym tylko, jaki jesteś malutki. Ty nie masz duszy? Widać to po Twoich wierszach -"od siedmiu boleści" I nie życzę sobie, żebyś mnie oceniał. Bo tyle się znasz na poezji, ile -"pies napłakał" Ja mogę nawet znaleźć się na księżycu, czy nawet świat okrążyć. itd. itp. Bo w poezji wszystko jest możliwe i, nikt mi tego nie będzie odbierał i basta! P.S.Wszystkim tutaj zalazłeś za skórę. Pokaż się tylko z jakimś swoim wierszem, to Cię zniszczą. J.S

Fly Elika:Dzięki serdeczne za wgląd, że się Tobie podoba ten wiersz. I jeszcze raz za piękny komentarz na warsztacie. A jak mi na imię dowiesz się wkrótce. Gdyż nie chcę tu mówić ogólnie. Choć nie mam nic do ukrycia. Pozdr. b; J.S

raz zapatrzyłem się w jej oczy aksamitne w słodkie anielskie w jedwabne zasłony dziecinie niewinne z czystego kryształu na te lica różane w płomień cień jagody w gęsty włos rozsypany jak kwiat hiacyntowy które wiatr stepowy w złote loki czesał w ozdobne białe liliowe ornamenty wypukłe piersi z fali tchnienia kołysane w usta namiętne kochania spragnione na to wszytko spoglądałem napatrzyć się nie mogłem język mi zdrętwiał i mowę odebrał odurzony oniemiałem z zauroczenia pytałem sam siebie cóż to za kobietę Pan Bóg stworzył popijając mrożoną kawę prawdziwy klejnot pożądanej miłości który zachowuje godność to już inne wymiary patrzyłem na jej twarz oświeconą blaskiem księżyca urzekła mnie swoją urodą wprowadziła zamęt w myślach chyba odleciałem czas dla mnie nie istniał szedłem dalej miłość moja tłukła się błądziła w ciemnościach topiły w bagnach i uroczyskach uczucie nasączało się coraz bardziej światłem wstającego świtu niebo serca przybrało barwę seledynu wiatr zaszumiał w pięknym śpiewie po zmysłach blask gorących oczu rzucał iskry z ogniska tak jakby mosty kładły się z tęczy przez rzekę wraz ze wschodem słońca i słowiczym trelem promień wstrząsnął z lustra swym złotym warkoczem wstawał dzień i okrył w pąs dąbrowy swoim jasnym lokiem a srebrzyste nitki pajęczyny jakby śniegiem pokryły pole płynęły tu i ówdzie w oparach z błękitnym powietrzem tańcząc z białej mgły łabędzi balet po jeziorze w tym zwierciadle wyczytałem tak wiele dla siebie w tej noc poczułem bicie serca natury spojrzenie która dotknęła w śnie mojej duszy rozpłynęła we mgle gdy się zbudziłem tak pragnienie stawało się wodą a każda kropla zamieniała się w jezioro ---- ------ Pozwoliłem sobie na taki wiersz eksperymentalny. Nie wiem jaki będzie jego odbiór. pozdrawiam

A wył pater! Ala gong, a brat, co ma teraz drąg? A typ o Komesa. Luz cel mata mleczu. Lasem okopy- tajgą rdza? Reta! moc bagno galareta pływa.

O cała si, w zima rum, a pili. Maja w martini mało wam, a sali balu! A gala moczymordów! Zwód Romy, z co malaga? Ula Bila sama woła mini tramwajami. Lipa murami zwisała co?

Zdzisław Chciwiec:Widzę, że u Ciebie humor nie schodzi z wersów. I myślę, żebyś tak dalej trzymał. Deus ex machina – Bóg z machiny. Pozdr. b; J.S

Zdzisław Chciwiec:myślę, że masz rację i zmienię na:- szedłem dalej tą drogą Dzięki Pozdr. b; J.S

Fly Elika:wszystko wydaje mi się dobrze, tylko tą kocową pente bym zostawił, bez tego-"a wam jak się żyje ?" Coś w tym stylu.:np; Zbyt wiele nam zabrano abyśmy mogli ten świat zmienić. Pozdr, b; J.S

krzysztof marek:co masz konkretnie na myśl, iż -"ta strofka najbliższa:" I drugie to, żeby-"oby nie przewymiarowany..." Czyli abym zbytnio zapewnie nie przesadził, i nie odleciał. Pozdr. b; J.S

Zdzisław Chciwiec:wybacz, że tak późno odpowiadam, ale byłem zajęty chociaż jestem obecny z nicka. Właśnie się zastanawiam nad Twoim komentarzem Inny łącznik, ale konkretnie jaki masz namyśli. Pozdr. b; J.S

Konrad O.:Ulżyło Ci kolego. Wydaje mi się, że tu nastąpiło złamanie regulaminu. Proszę o interwencję w tej sprawie Admina, lub Administratora tego forum. pozdrawiam J.S

Fly Elika:tak to jest dość trudny temat, aby go wyrazić słowem. Aby go tak opisać w jakimś bajecznym odczuciu z ducha natury. To jest trudna sztuka, aby ukazać ten obraz jakim go chcemy przestawić. Starałem się jak mogłem, wyszło jak tu widzisz. Dziękuje Tobie serdecznie za wgląd i tak wyrazisty komentarz. P.S. Mogę zmienić tytuł później na ten bardziej wymowny - "Jezioro łabędzie" Chciałem dalej tak pisać, ale musiałem zakończyć ze względu na długości. Może napiszę drugą cześć tego wiersza w podobnym klimacie. Mógłbym tak pisać i pisać bez końca. Pozdr. b; J.S

Jacek Suchowicz:teraz będziemy wszyscy śpiewać o spadającym z cukrze. Ogólnie za pomysł:dostajesz ode mnie dużego plusa. Pozdr. b; J.S

Waldemar Talar: dowcipny wierszyk opowiastka taka z dobrym humorkiem. Może się podobać. Pzdr. b; J.S

Fly Elika:Nie źle z tą końcową puentą wyszedł Tobie ten krótki wiersz. -"w oknie tabula rasa",czyli z (łac. "niezapisana tablica") Pozdr. b; J.S

Kaliope X.:Wyobraźnia maluje obrazem. Jestem na tak:lubię takie wiersze z głębin duszy, idące wersami po naturze. To też jest wielka sztuka. Pozdr. b; J.S

Czarna Dama:dzięki za wizytę. Przepraszam ogólnie, że ta długo nie odpowiadałem, ale z przyczyn technicznych mojego komputera odebrały mi tę możliwość. Pozdr. b; J.S

raz zapatrzyłem się w jej oczy aksamitne w słodkie anielskie w jedwabne zasłony dziecinie niewinne z czystego kryształu na te lico różane w płomień cień jagody w gęsty włos rozsypany jak kwiat hiacyntowy które wiatr stepowy w złote loki czesał w ozdobne białe liliowe ornamenty wypukłe piersi z fali tchnienia kołysane w usta namiętne kochania spragnione na to wszytko spoglądałem napatrzyć się nie mogłem język mi zdrętwiał i mowę odebrał odurzony oniemiałem z zauroczenia pytałem sam siebie cóż to za kobietę Pan Bóg stworzył popijając mrożoną kawę prawdziwy klejnot pożądanej miłości który zachowuje godność to już inne wymiary patrzyłem na jej twarz oświeconą blaskiem księżyca urzekła mnie swoją urodą wprowadziła zamęt w myślach chyba odleciałem czas dla mnie nie istniał szedłem dalej miłość moja tłukła się błądziła w ciemnościach topiły w bagnach i uroczyskach uczucie nasączało się coraz bardziej światłem wstającego świtu niebo serca przybrało barwę seledynu wiatr zaszumiał w pięknym śpiewie po zmysłach blask gorących oczu rzucał iskry z ogniska tak jakby mosty kłady się z tęczy przez rzekę wraz ze wschodem słońca i słowiczym trelem promień wstrząsnął z lustra swym złotym warkoczem wstawał dzień i okrył w pąs dąbrowy swoim jasnym lokiem a srebrzyste nitki pajęczyny jakby śniegiem pokryły pole płynęły tu i ówdzie w oparach z błękitnym powietrzem tańcząc z białej mgły łabędzi balet po jeziorze w tym zwierciadle wyczytałem tak wiele dla siebie w tej noc poczułem bicie serca natury spojrzenie która dotknęła w śnie mojej duszy rozpłynęła we mgle gdy się zbudziłem tak pragnienie stawało się wodą a każda kropla zamieniała się w jezioro ---- ------ Pozwoliłem sobie na taki wiersz eksperymentalny. Tak jakby dwa wiersze w jednym połączyć wierszu. Nie wiem jaki tego będzie odbiór. pozdrawiam

Tali Maciej:idź człowieku lepiej balet ćwiczyć. Dostałeś już pocztą lecące -"Vici" Myślisz, że jestem głupcem, to wielce się mylisz? Nie wtykaj swego nosa między -"młotem a kowadłem" Bo tą odpowiedzią nic nie wnosisz. Osądzasz mnie nie z własnej woli ale z cudzej namowy. Jesteś ślepy i nie widzisz tego, co chcesz widzieć? A takie bajeczki to, możesz sobie -( między drzwi wcisnąć.) Jak będę chciał kogoś uderzyć to i z piasku bat ulepię. Tak właśnie wygląda, ta cała wasza kołomyja. J.S

JacekSojan:No no nieźle tu sobie poczynasz z tą -"Naomi Campbell" Żeby z niej zrobić takową -(mleczną doiną krowę) Trzeba mieć tupet. Nie jest to wiersz wysokich lotów. Ale za ów pomysł masz plusa. Ave! J.S