lena2_

@Migrena dziękuję za uznanie dla wiersza:):) @huzarc Dzięki serdeczne:) @E.T. Dziękuję:) @Berenika97 Bereniko zaręczam Ci, że Twoje komentarze są piękniejsze od moich wierszy:):) dziękuję:)

co zrobić z nadmiarem czułości rozpiętej na liniach papilarnych kiedy chłód zdjęcia nie oddaje dotyku i znowu marzną dłonie

Bereniko, jestem zachwycona Twoim wierszem, niezwykła jest wrażliwość na poezję:):)

"przemijają, najczęściej z barwnym uśmiechem, aby zostawić ufność, tym co rozkwitną na wiosnę"... Śliczny wiersz:) pozdrawiam Grażynko:)

Przejmujący wiersz, dramat ludzi opłakujących swoje dzieci i nasza bezsilność wobec bezdusznej machiny służby zdrowia. Pozdrawiam serdecznie:)

No i w tym cała nadzieja:):)

Poetycki przekaz o niemocy poety...potrafisz!

"I patrzę przez okno w sekundzie słabości, Gdy oczy już bolą i światło w nich znika"...ten wers zaprzecza wcześniejszej refleksji cynika, czyli każdy , nawet cynik musi się zmierzyć ze swoja prawdą:):)

Śliczny , delikatny wiersz o odchodzeniu od świata, czuć w tym jakąś ulgę ...serdecznosci Volu:)

jeżeli kiedyś zdradzę cię z pierwszym lepszym wydumanym słowem o pustym sercu rozstań się ze mną bez żalu poezjo

Wspaniały wiersz...przemijalność czasu w kalejdoskopie pokoleń:):) pozdrawiam Nato:)

Piękny poetycki przekaz wewnętrznych zmagań, wspomnień i podróży w głąb siebie:):) z podziwem:) pozdrawiam:)

@Alicja_Wysocka Dziękuję Alicjo:):) @Berenika97 Bereniko, jak Ty potrafisz wiersz przeniknąć i pięknie go skomentować:):) dziękuję:) @Migrena O dzięki za uznanie:):) ja natomiast podziwiam Twoje misternie rozbudowane metafory:):) @viola arvensis Cieszę się Violu, że się spodobało:):) serdecznosci:):)

cisza jak żyzna gleba oddaje siebie by mogły wzrastać życiodajne myśli w słoneczną stronę duszy

@viola arvensis Dziękuję Violu:):) @Migrena Serdeczne dzięki:):) @Berenika97 Bardzo CI dziękuje za tak miłe słowa:) @Alicja_Wysocka To prawda:) Dziękuję za komentarz:)

No właśnie, wolność jest w nas , tylko tak trudno ja uwolnić spod tych masek...świetny wiersz:):)

"A kiedy cisza się zatrzyma, i czas w pół zdania zerwie nić, będziesz — po prostu, drogi tato we mnie, jak echo — dalej żyć."...najpiękniejsza zwrotka i sedno pokoleń, rodzice żyją w nas a po nas dzieci....

Piękny, zmysłowy wiersz i taka miłość jedyna, szalona:):) pozdrawiam serdecznie:)

z inspiracji wierszem Bereniki " Samotność" I samotność trzeba trochę polubić, choć na tyle, aby na nią nie psioczyć. Lecz w przydługie, jesienne wieczory, móc życzliwie popatrzeć jej w oczy. Chociaż przyszła jako gość nieproszony, przycupnęła na skraj krzesła i czeka. W każdej chwili jest gotowa się zerwać, zrobić miejsce dla drugiego człowieka.

Przepiękny wiersz Wiolu:):) serdecznosci:)

Niezwykła liryka, pełna światła i lekkości:):)

Ubrałaś samotność w sukienkę, różne jej barwy i kroje...chyba ją trzeba polubić, wtedy tak bardzo nie uwiera:) serdecznosci:)

Piękny wiersz o psiej wierności:):) pozdrawiam serdecznie:)

Jutro jest takie niepewne i w każdą stronę się chwieje, gdy traci grunt pod nogami, w popłochu łapie nadzieję. Lecz kiedy nie jest gotowa, by wesprzeć je swym ramieniem, dopiero wtedy pojmuje, jak ciężkie jest bez niej brzemię.

Magiczny ten wiersz, przepiękne metafory:):)