Znajdź zawartość

Łzawa jest pustka tundry, zimny śnieg na wzgórzach, lód w rzece, lecz twoje oczy są jeszcze zimniejsze. Miłość karmiona samotnością, na dnie wąwozu zdradziecki lichtarz. Jeszcze trup mojego męża nie ostygł, a już łączy nas na zawsze. We mgle szybuje daleki brzeg: tam szczęście, dom pełen dzieci. Nawet car nie odmawia miłości kochankom, ale wolisz wdzięczyć się do innej. Ściągnęłam rajstopy, żebyś ogrzał sobie dłonie, a ty podarowałeś je Sonietce. Żegnaj luby, wolę umrzeć, niż patrzeć jak mnie zdradzasz. Wypchnę ją do wody. Łańcuchem, którym skuto mi nogi, oplączę jej szyję, niech pociągnie nas na dno. Nam śmierć, tobie katorga!

Dziś się gwiazdy błyszczą na tafli jeziora Pod brzegową wierzbą siedzi Janka zmora Oczy tak jak węgle wyjęte z ogniska Lepki śluz mu kapie do jeziora z pyska Od lat już dziesięciu podczas pełni blasku Pojawia się ta postać na brzegowym piasku Skulona nad wodą kiwa się i gnije Astmatyczne chrapie potępieńczo wyje Złota była jesień przed dziesięciu laty Dzika Róża Ania w sukience od taty W białych tenisówkach wtedy przydreptała A przed wakacjami siebie obiecała Na brzegu po dzwonku tam się spotykali Długie przyszłe życie razem planowali Trochę inną teraz Dzika Róża była Po wakacjach w mieście chyba się zmieniła Nie pocałowała nawet nie dotknęła Jakoś dziwnie zimno tak się uśmiechnęła Nie usiadła wcale szybko powiedziała Że w tym wielkim mieście to kogoś poznała Uścisk suchość w gardle poczuł Janek wtedy I wyszeptał tylko "chciałbym Aniu żeby Też tak zaciśnięte było twoje gardło Przed momentem w którym każde z nas umarło" Od tej chwili wszystko poza czasem było W rękach z wierzby witki tak jakby się śniło Owinął witkami delikatną szyję I nie zauważył że Ania nie żyje Nikt nie wie jak długo opłakiwał zdradę Delikatnie tulił policzki jej blade I na pożegnanie chłodne ciałko ścisnął Puścił je na wodę na drzewie zawisnął Z wierzby tej skakano na główkę w przeszłości Teraz smutne drzewo nie ma żywych gości Odwiedziny tylko biednego demona Dzikiej Róży szuka nie wie gdzie jest ona.

Do Pana Boga. Był Hitler i Stalin. A teraz jest Putin I rosyjskie Orki Był holocaust I Archipelag Gułag. Jest Ojciec Dyrektor, Pedofilia w Kościele I Seryjni mordercy. Miliony ofiar głodu w Afryce I plemiennych wojen. A polityka międzynarodowa Jest zaciętą przeciwniczką Rodzaju ludzkiego, główną przyczyną jego nieszczęść. Skoro opustoszało niebo, To wszystkie dogmaty Musimy podejmować na Ziemi. Zatem składamy reklamację I żądamy wypalenia ogniem i żelazem Wyżej wymienionego Zła Człowieki Do Człowieków. Po zapoznaniu się z Państwa pismem z dnia 25.04.2022, pragnę oświadczyć, że Niebo wcale nie opustoszało ale ma się całkiem dobrze a nawet zrobiliśmy ostatnio remont Łaźni Odnawialni Dusz. Co do szalejącego Zła, istotnie jest i nie można się z tym nie zgodzić. Jednakowoż, proszę zwrócić uwagę, na to iż Zło czynione jest rękami właśnie Człowieków. Rodzice zabijający własne dzieci już w łonach matek ale też po urodzeniu, mają własną wolę bo taką chcieli mieć. Wojownicy Tootsie odcinający kobietom piersi dla zabawy, rzeczywiście dobrze się przy tym bawią. A te zbiorowe gwałty teraz na Ukrainie? Ostatnio nawet wysłałem gwałcicielom ostrzeżenie przez Michała Archanioła, bezskutecznie. Odpowiedzieli, że “nie będę im rozkazywał”. I właściwie jest to zgodne z umową z dnia 12.06. 469018 roku p.n.e. Posłałem Państwu Syna w roku 0. Umarł za Państwa a nawet więcej zmartwychwstał! Niewiele to dało, bo gdy kogoś napomnę to zawsze słyszę odpowiedź “człowiek musi mieć wybór”. Jeden Pan, taki w okularach, który się jąka, to nawet hasło wymyślił “róbta co chceta” (tak dla młodzieży). Reasumując, przykłady Zła możemy liczyć w miliardach. Ale to nic nie zmieni. Nic nie wypalę ogniem, nie zatopię (to już było). Za to, dzięki Mojemu Synowi, możecie Państwo liczyć na miłe przyjęcie u Nas. Może to nie dotyczy wszystkich albowiem “człowiek musi mieć wybór”. Pozdrawiam P.B. P.S. Pragnę przy okazji poinformować, że szykujemy nowe Kwatery Łaski i Miłości Nieustającej, wyjątkowo komfortowe, zaopatrzone w najnowocześniejsze technologie.

W cichości wiecznego zbawienia nadzieja- Noc Bartłomieja. O cnotach powszechnych sny olimpijskie- Kongo Belgijskie. Rabarbar, kolendra, chmiel, majeranek- Cyklon, cyjanek. Cydr, sery, desery wino i kawa- Vel d'Hiv obława. Choć pełna poświęceń, szczęśliwa dola- Wołyń i Wola. Oświaty płonący mocniej kaganek- Dachau, Majdanek. Stojący nad głupcem prawdziwy mędrzec- Sobibor, Bełżec. Skrzypce, harfy, lutnie, dzwonki i liry- Katyń, Palmiry. Angelo, Rafael, pałac Sykstyński- Głód ukraiński. Tafla niebieska tęczą spowita- Kurd i Szyita. Bóg-człowiek z ranami krwią broczącemi, Mój rząd na ziemi.

Gdy wagon przyjeżdża czeka już , płaczący los. Pozostają puste walizki otwarte na Boże miłosierdzie. W łaźniach przyjezdni obmywają się z grzechów i trudów zmęczonego świata. Trzaska ogień w piecu iskrami wspomnień , uwalniając stracone dusze.