Znajdź zawartość

Jaskrawa biel zbawionych budynków umila mi czas spędzany samotnie. Idziemy wolno — szybciej wracamy, by teraz stać w miejscu dość bezpowrotnie. Mogę oślepnąć — niech będzie mi dane być tam codziennie i wszystko poznawać. Proszę Cię tylko abyś poczekał. Wspomnieniom muszę się czasem oddawać. Zieleń Twych oczu znad kawy spogląda — prosi by zajrzeć w nią trochę nieśmiale. Spełniam więc prośbę tę mimowolną, mimo że męczę się w czerwca upale. Prędkość czerwieni znów nas połączy — sprawi, że spojrzysz na mnie ukradkiem w lusterku, które niewinnie tam wisi, a mi kojarzy się tylko z przypadkiem. Dlatego też nie wiem, czy chciałabym wiedzieć co Ci po głowie chodzi nocami. Sądzę, iż nie jest to nasza dwójka. To dobrze. Nieszczęścia chodzą parami.

Jej oczy jej oczy jakiego one są koloru? piwne, brązowe, a może niebieskie? nie wiem na pewno to oczy anielskie z pewnością piękniejsze niż oczy królewny angielskiej chodź poeta podobnie je opisał jeśli są niebieskie to mógłbym się w nich rozpływać jak w oceanie rozkoszy jeśli brązowe to pobudzają jak kawa jak czekolada słodyczą mogą zaskoczyć jeśli zielony jej oczu kolor jak szmaragd są rzadkie cenniejszych nad te widoków nie ma a jeśli piwne to wolę nie wiedzieć co robię pod ich wpływem choć patrzę na nie ciągle nie wiem jakiego są koloru są jak kameleon a może to czar? na pewno są magiczne może to iluzja? chyba muszę przypatrzyć się z bliska... SZMER. 9 XII 2020

"Azaliowy horyzont, paliowe słońce, Przyodziane pięknym, bursztynowym kocem, Obraz ten wyplata wzór dopełniony, Cudnym szmaragdowym kojcem. W którym leżą jaja, piękne, obłe, złote, Jakby zabrane spod czułej matczynej opieki. Gdzieniegdzie skrzydło motyla łopocze, A ja poeta ze skrytością komentuję jego wdzięki. Każde z tychże jaj choć tak podobne, Kompletnie inne, jedne szare, skromne, Drugie w ogrom barw malowane. Fale się odbijają, gdzieś na widnokręgu, Gdzieś w oddali widać, jak kapitan okrętu, Heroicznym aktem próbuje go ratować, Choć, na pokładzie bez śladu zamętu, Mętna woda pochłonie go rychło, Czas kapitulować."

Kolorowanką jestem. Koloruje mnie Bóg. Wrzucił na stopę zielony. Nadzieję, żebym dała krok w przód. Na łydkę dał szary. Żeby nie było tak lekko. Udo barwił brązem, na znak stabilności. Pomazał brzuch żółtym. Te przyjemności... Serce zrobił czerwone, miłości pełne. A głowa? Niebieska. Pełna marzeń i wiary. Tęczą jestem w oczach Boga, a myślałam, że jestem szary...