Tak, temat jest wdzięczny, każdy chyba ma takie chwile. Ale Vega ma rację, trochę popracować
Np dwuwiersz
"Milczę, gdyż słowa się łamią, dławię się niemocą i żalem,
wszystko już zblakło i zgasło, jak cienie w słonecznym blasku"
jest już ograny w innych wierszach.
Ale jest też sporo dobrego.