Ewa_Krzywka

Miło mi, że w moim wierszu znalazł Pan coś dla siebie. Pozdrawiam :)

Dzięki i pozdrawiam :)

A my, od wieków na ową banalność ciągle się nabieramy. Banalne niestety trudno dostrzegalne, bo codzienne, bo powszechne.

miło mi, że pogniotło pozdrawiam

Niestety za naszym aprobującym przyzwoleniem :-) Pozdro

Też tak myślę - dlatego tak piszę Dzięki i pozdrawiam :)

a ja prawdziwie dziękuję i pozdrawiam :)

Dziękuję za przychylny komentarz. Pozdrawiam ;)

Gdy widzimy światełko w tunelu, to takie naprawdę jego osiągnięcie bywa tak nieosiągalne jak chodzenie po suficie. Ciekawy, metaforyczny wiersz Pozdrawiam ;)

Ja to odczytuje jako potrzebę balansu pomiędzy nauką życia wobec życia, które nas uczy, Do tej "pary”"należy podchodzić z pokorą i świadomością tych dwu wzajem siebie istniejących uwarunkowań. Pozdrawiam :)

Czytając widzę sekwencje, kadry, ujęcia klasyki filmowej. Kłania się Eisenstein (konstrukcja wiersza jak na schodach z Odessy), "Psy andaluzyjskie", kino ekspresjonizmu niemieckiego lat XX itd. Dobra translacja narracji filmowej na język poetycki. ..."Dziś już takich filmów nie ma"... Serdecznie pozdrawiam ;)

po co komu prawda i oko wykole zawiązane rozwiąże rozwiązane zawiąże no i co z mitami na kruchych podstawach i jak tu dalej żyć bez wielkiej historii wszystko rozpuszczone i bez ograniczeń życie na zwykłych nogach naturalnie banalne doi krowę leje wodę a może to idylla... Copyright by Ewa Krzywka

na myśleniu się skończyło, bo wyszło gorzej niż banalnie.................z natrętną - do tego - manierą odpisywania każdemu z osobna, tak.............na dobicie komentów... Jak można zauważyć odpisuję na komentarze, które zapowiadają możliwość podjęcia rzeczowej dyskusji. Widocznie tu się pomyliłam.

no, no, no... - nie taki mały - Wielki Wiersz! Serdecznie pozdrawiam ;)

Tak, po trzykroć tak. Niewątpliwie mój przekaz jest spowodowany okazją listopadową i pewnie trudno na tak dookreślony temat pisać w sposób uczuciowy, a jednocześnie awangardowo-artystyczny. Chciałam trafić do każdego, unikając jednak ckliwości i płaczliwości więc pochlebstwem byłby dla mnie adekwatny odbiór w domu kultury, zakładzie penitencjarnym itd, a myśle jednak, że uniknęłam banału popkulturowego przekazu. Pozdrawiam)

Ciekawe spostrzeżenie - jednak mam wątpliwości co do "kalki", która jest prostym mimetyzmem, ponad który jak sądzę wychodzę, nie poszukując zbednych udziwnień i może dlatego takie wrażenie? Pozdrawiam )

Sztuka percepcji polega na tym aby przez "okulary spostrzegania" przechodziły symboliczne znaczenia, a nie tylko materialne ich nośniki.

..no właśnie...jedni spostrzegają krasnale, a drudzy posiadają umiejetność translacji bodźca w znaczenie poetyckie. Dziękuję i pozdrawiam ;)

Dzięki za odwiedziny - pozdrawiam )

Piękne, jak ogrodowe krasnale ;) Autorko, tym kopyrajtem zawłaszcza pani wieloletni, wspólny dorobek setek tysięcy słowoskładaczy, tworzących z mozołem, z ubogiego, lecz powtarzalnego materiału (pamięć, płomyki, niebo, liście, wiatr) Wiecznego Listopadowego Krasnala z zasmarkanym nosem... Rzeczywistość składa się z rzeczy banalnych. Ważne jak je spostrzegamy we wzajemnym uwarunkowaniu i jakie sensy kontekstualne wywołują one w naszym subiektywnym wrażeniu. Dla jednego mogą to być krasnale dla innego nie. Pozdrawiam

dzięki i pozdrawiam ;)

z pękniętego balonu niepogody dzień dobry to znowu ja twój uśmiech od mego do twego ucha promienny w szarudze ścian zawirowań sufitu kałuż podłogi pokochaj mnie na zawsze Copyright by Ewa Krzywka

obraz zakurzony w oprawie tęsknoty krąży w koło śladem przetartych nadziei z poplątanym krokiem myśli mgłą spowite pulsują wspomnienia zaadoptowane słychać bicie serca powielane echem płomień ciągle jasny droga nieskończona Copyright by Ewa Krzywka 2012

na dywanie pamięci przycupnęły liście z szelestem tęsknoty wiatrem kołysanej wspomnienia o drzewach co do nieba uschły w płomykach drgających łuną otulane Copyright by Ewa Krzywka 2012

ciekawy wiersz ;)