Fagot

Mimo wszystko mam nadzieje, że na tym forum nie wszystkim jeden dzwon bo w końcu między marszandem a marszandką różnica jest niemała Pozdrawiam

Dzięki za odwiedziny :-) Pozdrawiam

Czy ulubiony ? być może nie, zresztą trudno wybrać jeden skoro jest ich tak wiele, ale na pewno jest to jedno z najlepszych poetyckich wyznań w polskiej literaturze i zarazem pierwszy wiersz jaki przyszedł mi do głowy. Maria Pawlikowska – Jasnorzewska Zanurzcie mnie w Niego Zanurzcie mnie w Niego jakby różę w dzbanek, po oczy, po czoło, po snop włosa jasnego - niech mnie opłynie wkoło, niech się przeze mnie toczy jak woda całująca Oceanu Wielkiego. Niech zginie noc, poranek, blask księżyca czy słońca, lecz niech on we mnie wnika jak skrzypcowa muzyka - gdy mi do serca dotrze, będę tym co najsłodsze, Nim. -

Rozmienionym talentem płace muzom żegnanym w drzwiach suszoną czerwienią róży zagłębiam gawiedź w meandry ram udając, że nie kocham Franklinów czy ja – marszand czy ona – marszandka im tak jeden dzwon

Można i tak i nawet nieźle to wygląda, oczywiście + Pozdrawiam

Całkiem niezły wiersz + Pozdrawiam

W Montmorency też się długo biedak nie należał… Dobry wiersz posiadający swój klimat i ciekawe zakończenie. Duży + Pozdrawiam

Wspaniała puenta jak i całość bardzo smakowita :-) Pozdrawiam

Dobry i mądry wiersz Pozdrawiam

Przypomina mi to nieco „Zanurzcie mnie w Niego” Marii Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej, wiersz całkiem niezły, na pewno niebanalny co rzadko zdarza się w tej tematyce choć z drugiej strony wart jeszcze przemyślenia i „dopracowania” ale ogólnie efekt pozytywny. Pozdrawiam

Pozdrowienia od Jack’a Daniels’a :-) A co do wiersza to się powtarzać nie będę

Prosto i dosadnie a przy tym „życiowo” w końcu każdy czasem czuje to co PL Świetny wiersz Pozdrawiam

Coś w tym jest… Pozdrawiam

Mnie zachwyca :-) Pozdrawiam

Niestety nie można się nie zgodzić z przedmówcami. Brak wiersza – wolna myśl i tyle Pozdrawiam

Dekadencja czy degrengolada :-) Zdania nie zmieniam – wiersz jest dobry Pozdrawiam

Trochę miejscami „przegadane” i jakby prowadzone na siłę te powtarzające się teściowe i żony trochę też problemów z rytmiką ale generalnie jest na +, dobry pomysł z małymi wyjątkami dobrze poprowadzony, idealnie podana znaczna dawka ironii i swoisty morał z którym trudno się nie zgodzić. Może jest to z mojej strony zbyt wielka śmiałość, biorąc zwłaszcza pod uwagę te niedociągnięcia ale gdzieś mi się to Boyem odbija i jego podejściem do ironii. Tak czy inaczej wiersz jest całkiem przyzwoity i na pewno warty + Pozdrawiam

Przykro mi ale w tym wypadku wybór pada na Asnyka Pozdrawiam

Niesztampowo i rytmicznie a do tego krótko zwięźle i na temat. Do mnie przemawia. Pozdrawiam

Świetny pomysł i dobrze wykonany – czego chcieć więcej? Oczywiście + Pozdrawiam

Do takiego tematu podejście musi być odpowiednie, na swój sposób nowatorskie inaczej jest to choć może i zgrabne to jednak kopiowanie banału. Niestety tym razem nie wyszło to najlepiej, wiersz jest słaby i całkowicie obliczalny. Pozdrawiam

Niby takie przyziemne i dosłowne a pozostawiające tyle pola do interpretacji. Oczywiście + Pozdrawiam

Całkiem przyzwoity wiersz Pozdrawiam

Tytuł jest tu oddzielną sprawą, jakby mówi troszeczkę o czym innym więc i to powtórzenie jest tu potrzebne. Co do nadziei no jak by nie patrzeć jest to stworzenie wątłe co by nawet nie powiedzieć kruche :-) a PAF jedynie dlatego zostało napisane dużymi literami aby zwracało na siebie szczególną uwagę. Miło, że dostrzegłaś to „coś” w tym wierszu i dzięki za pochylenie się nad nim. Pozdrawiam

Wielkie dzięki za obszerną interpretację w której dużo prawdy, dzięki za plusa :-) Pozdrawiam