NOWA

nie wiem dlaczego? już sama nie wiem wydaje mi się, że jestem drzewem z zapuszczonymi tu korzeniami zwisającymi z trosk konarami wiosną częściowo jeszcze odżywam znów łapię siły, bywam szczęśliwa ale gdy jesień mokra przychodzi siła i radość gdzieś w mrok odchodzi potem zapadam znów w sen zimowy jak ten bezlistny kołek dębowy cierpliwie czekam na odrodzenie choć coraz słabsze są nań nadzieje sił wciąż ubywa, chęci do życia coraz też mniej mam już do zdobycia wreszcie zostanę zmurszałym pniakiem a żyzna gleba uwielbia takie

Dla mnie najbardziej 3 zwrotka, po prostu super. Tylko ta cisza zamykana na klucz, troszkę niepokoi. Pozdrawiam:)

Delikatnie, poetycko, na jakże smutny temat. Pozdrawiam!

Jak na 16 lat, to bardzo fajnie.Pozdrawiam:)

Cała prawda, zaobserwowałam, że w życiu tak jest, jeśli się powie jest dobrze, fajnie, nic sie nie dzieje, to zaraz życie wali po łbie. Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam:)

Interesująco ujęty temat, smutny, ale tak w życiu bywa, każdy ma swoją drogę. Pozdrawiam!

Oj, rzeźbi, rzeźbi...bez dłuta i nie tylko krajobrazy, bardzo fajnie ujęty smutny temat przemijania. Pozdrawiam!

Wesolutko i nazwa boko-dajna strzelona w dziesiątkę. Pozdrawiam:)))

Największy problem, to gołębie serce na tym okrutnym świecie. Podoba mi się. Pozdrawiam!

Czyli najlepsze proste myślenie i proste rozwiązania w tym wypadku tejże sytuacji. Zwróciłam także uwagę na rymowanie, podoba mi się. Pozdrawiam:)

Bardzo ciekawie napisany wiersz, bardzo trafnie ujęty temat. Koniec kojarzy mi się z ostatnimi wygłupami w W-wie, ale popsuty też ma rację. Pozdrawiam serdecznie:))

Bardzo dobrze ujęłaś temat, mam wśród znajomych taką sytuację, straszne jest to miotanie się uczuć matki i co najgorsze nie widać rozwiązania sytuacji. Smutno się zrobiło. Pozdrawiam!

Fajnie z humorem i do tego prawdziwie.Pozdrawiam:)))

Bardo fajny, lubię jak ktoś z dystansem i uśmiechem podchodzi do życia. Pozdrawiam:))

Chyba trzeba zmienić zawód:)) Dorotko temat fajny, podoba mi się, ale coś jest nie tak, nie czyta się go płynnie. Nie jestem fachowcem, ale chyba brakuje średniówki. Może wypowie się ktoś, kto zna się lepiej. Pozdrawiam serdecznie:)))

Ma prawo być poszarzałym ten anioł. Bo ten beton w ławach.....Super ujęłaś temat, podoba mi się. Pozdrawiam:)))

Cieszę się Elu Twoją oceną mojej oceny:) Wiesz, że wszystkiego się uczę, nawet czytać dogłębnie i między wierszami ;) Pozdrowionka:)))

A mówią, że przez żołądek do serca. Apetycznie o nieudanej miłości, tak odbieram. Puenta super. pozdrawiam:)))

Ja odbieram wiersz jako smutny, o starzeniu się kobiet, kiedy stają się niewidzialne dla mężczyzn. Jeszcze w środku młode, te zmarszczki:( Pocieszjące, że jest ktoś ujmujący bezinteresownie, kto daje nam poczucie, że to jeszcze nie koniec:) Podoba mi się:) Pozdrawiam:)))

Bardzo mi się podoba ujęcie tematu, jakże smutnego i bolesnego. Pozdrawiam!

Mnie też rozbawił Twój wierszyk, to przeplatanie róża i bez w różnych znaczeniach, no trzeba być nieźle pomysłowym;) Pozdrawiam:)

Bardzo mi sie podoba. Odczytuję go na dwa sposoby, pierwszy dotyczy biduli wierzby i jej rozpaczy nad swoim losem. A drugi człowieka, ktory myśli, że drugiemu łatwiej przychodzi starzenie się, bo niby lepiej wygląda. A tu, niespodzianka, korniki( starość, choroby) wcinają każdego jednakowo. A najlepiej wie autor co chciał nam przekazać, więc pozdrawiam serdecznie autora:)

To prawda, żyjmy pełnią życia, tak jakby każdy dzień miał być tym ostatnim. W 3 i 4 zwrotce, trzecie wersy łamią rym i rytm. Ale i tak mi się podoba. Pozdrawiam!

Mnie się podoba bardzo, jeżeli można powiedzieć w ten sposób o wierszu o tak smutnej, ale jakże życiowej tematyce. Metafory-również bardzo. Pozdrawiam!

Bardzo ciekawa miniaturka.Pozdrawiam!