Rihtik Stempelek

Nabyta wiedza i obserwacje oraz przemyślenia nad póki co dotkliwie odczuwanym czasem pozwoliły mi sporządzenie zastawów słów i rymów, którymi między innymi przeczę, iż nie ma miejsca żadna jego dystrybucja, a jego dyspozytorem, czy raczej jego sprawcą i dysponentem jest Król Wieczności, będący ponad czasem i wykorzystujący go stosownie przy realizacji własnych zamierzeń. Ma to (jak dla mnie) ten praktyczny wymiar, że jeśli będę się Mu podobał, to czas nie będzie również mnie ograniczał, choć ogranicza... póki co. Pisanie strof których podmiotem jest czas, jest dużym wyzwaniem... Pozdrawiam z serdecznością Ciebie, nie bojącą się tykać... czasu.

...już gdzieś pisałem, że to, jak odczytywane są słów jaki mi się nasunęły i poskładały mniej, czy bardziej zgrabnie w strofy, to wypadkowa tego, co "autor miał na myśli" i tego co czytelnik wie, zdolny jest pojąć i współ-czuć ze mną. Ogólnie rzecz biorąc, to każdy głosi jakieś słowo - nie przeczę, że mnie inspiruje do OSOBISTYCH przemyśleń i wynurzeń Słowo Boże - Biblią też zwane. Każdy z formułujących, biało czy kolorowo, przemyślenia i kodujący w słowach uczucia, emocje, pragnienia, pobudki dokonuje wyborów i działa w postanowieniu uzewnętrznienia ich, więc z mojej strony nie jest to nic nadzwyczajnego. A to że nie kraczę jak i ony to... specyfika mej osoby. Wyczytałeś z moich strof, że jakimś cudem postawiłem znak równości między katami a niewierzącymi, choć nie starałem się czegoś takiego zawrzeć w mych wynurzeniach. Co do niektórych moich bliźnich, których postrzegałem lub postrzegam jako katów, to muszę przyznać, że nie jeden był wierzący i to tak bardzo, by z wiarą katowską rolę pełnić... Staram się nie nadużywać wagi słów, niemniej uznałem, że słów: kat i sumienie w mej kompozycji, odda to, że nawet w przypadku tak skrajnym, może dojść i dochodzi do tego, że sumienie dochodzi do głosu. Na tym spostrzeżeniu również opiera się moja wiara w bliźniego swego. którego jak siebie samego... usilnie się staram, czego świadectwem jest również tych kilka strof. Nie wiem na jakim brzegu jesteś i na jakim mnie widzisz, aleś... moim bliźnim, którego z serca pozdrawiam.

...właściwe właściwie refleksje... zgrabnie ubrane w szaty poezji. Mój przyjaciel Emil Biernacki z K-NH mi się przypomniał na dźwięk Twego nazwiska i wezwania do słuchania...

...raczej wyznanie, po latach obcowania... Nadal pozdrawiam... - jak i przedtem.

Dziękuję wściekły Azocie, nie za to iż pątnikiem się czynisz (Twoja rzecz słusznie czy nie), ile za to, że jak ja jesteś, za dostępnością tego forum dla WSZYSTKICH WIERZĄCYCH - nie wyłączając Ciebie. Pozdrawiam... również autentycznie! Szkoda, że w wyniku pozdrowień nie stajemy się zdrowsi...

Libra Send napisała: Panie Rihtik, Nie wiem jakiego jest Pan wyznania i nie ma to w tej chwili znaczenia, bo to jest portal poetycki, a nie religijny. Jednostronność tematyczna i prowadzona przez Pana agitacja są nie do przyjęcia, po pierwsze dlatego, że charakteryzują się napastliwością, po drugie są tutaj osoby różnych wyznań jak również niewierzący co powinien Pan uszanować, po trzecie proszę wybaczyć, ale poziom Pana wierszy jest niski więc efekt Pana działań niestety jest odwrotny do zamierzonego. Nie komentowałam Pana tekstów nie chcąc urazić, tym bardziej, że krytykę odbiera Pan nie jako opinię o wierszu, ale zamach na Pana wiarę, co jest oczywiście bez sensu i stanowi jedno wielkie nieporozumienie. I jeszcze jedna sprawa - nie słowa się liczą ale czyny, można wiele mówić o Bogu, ale nie mieć Boga w sercu, to swoim postępowaniem i swoim życiem dajemy świadectwo jakimi ludźmi jesteśmy. Pani Libro Send Jesteśmy na tym serwisie poetyckim icognito i rzeczywiście, jeśli chodzi o deklaracje, to dla rozsądnego człowieka nie ma znaczenia, jak siebie określi (deklaratywnie). Zgadzam się z przyjemnością z Panią, że to postępowanie (ich wynikiem są także teksty zamieszczane w tym serwisie) i życie daje świadectwo jakimi jesteśmy ludźmi. Z przyjemnością to za Panią powtarzam, świadom, że najistotniejszy w tym względzie jest i będzie osąd Sędziego całej Ziemi. Niestety z niczym więcej z Pani komentarza zgodzić się nie mogę... - dlaczego? Wyjaśniłem to w komentarzu adresowanym nie tylko do Pana henryka bikowskiego. Nie mniej niż jego (i nie bardziej) autentycznie pozdrawiam.

Nie! Nie jest to dowód na to, że nie czytam. Musiałem "fizycznie" go przeczytać, skoro nań de facto zareagowałem i jak widać przekopiowałem. A co do odbioru "gwoździka, to i owszem... Dziękuję, że mimo woli potwierdził Pan, to com pisał o tym jak "sztuka" bywa odbierana. Pan Ma swój sposób (i zasoby wiedzy, doświadczeń, przemyśleń), a ja swoje, podobnie jak każdy inny człowiek na tym świecie. Musi się Pan z tym pogodzić, tak jak i ja jestem pogodzony... Pański zamysł co do tego, by "gwoździk" był dla każdego, mnie nie dotyczy... i wierzaj mi Pan, robię co mogę by nigdy mnie nie dotyczył. Czy to Pana potępia, poniża? Nie wiem. Nie chcę by tak było. Jesli Pan się ze mną konfrontuje i dokonuje w wyniku tego samoocen, to... jakaż w tym moja wina czy choćby nawet zasługa... Cieszę się, że zdajemy się być zgodni, co do jednego: poezja (a właściwie jej odbiór), religia, wierzenia - to osobiste sprawy... - do których mam prawo nie mniejsze i nie większe niż Pan. Pozdrawiam autentycznie - nie tradycyjnie!

Szanowny henryku bukowski Zważyłem na to, iż zgodził się Pan z Panią Librą... Doskonale wiem, że KAŻDY na świecie ma swoją - dosłownie swoją wiarę - i daje jej wyraz, także w tym co pisze, nawet gdy stara się aby była to poezja na wysokim poziomie. Na tym forum te osobiste wiary także miewają różny (także dezaprobujący) odbiór, choć nie każdy w komentarzu go wyjawia. To wszystko nie wyłączając jakiejkolwiek tematyki wierszy zamieszczanych na serwisie poetyckim Interkl@sa (sic!) zaliczam do wewnętrznej i osobistej materii. Ponieważ mam wolną wolę i mogę kliknąć albo nie, przeczytać albo nie, przemyśleć albo nie, taki czy inny wiersz bądź sklecankę, więc ode mnie zależy stan ducha, w jaki się wprawiam OSOBISTĄ LEKTURĄ. Uważnie przeczytałem regulamin tego forum i staram się go nie naruszać. Nie istnieją w moich zasadniczych tekstach dowody, a ni nawet w komentarzach, potwierdzające tezy przeciw mnie podnoszone. Zgodnie z art. 6. Kodeksu Cywilnego, na twierdzącym spoczywa obowiązek przeprowadzenia dowodu na słuszność jego tezy. Również zdrowy rozsądek tego się domaga. A jeśli o to jak POTENCJALNIE może, ale nie musi, oddziaływać dana "sztuka", to dla ilustracji zamieszczam Pański wiersz. Potencjalnie skłania mnie do nihilizmu i co? Mam podnieść larum, aby wywalili Pana z tego forum. Nihilizm - to dopiero jest religia! Nie lepsza niż satanizm. Oczywiście kto inny tak odczyta i odbierze Pański wiersz, że zaprzeczy, iż o żadnym nihiliźmie tam nie ma mowy. Ale to tez jego problem... - może jak dotąd nic o nim nie wie, stąd go też nie dostrzega. W pełni świadom, że nie mam prawa narzucać komukolwiek tematyki jego "sztuki", nic mi do tego, czemu Pan daje wyraz. Jeśli zechcę Pana zrozumieć, to tak zrobię a jeśli nie, to nie i... to mój problem. Odbiór "sztuki" bardzo często bywa różny, od zamierzonego, przez jej autora... To wszystko może i przykre, ale tak jest. N pewno forum poetyckie nie jest miejscem akademickich dyskusji, szczególnie o charakterze niepoetyckim. Postanawiam więc sobie robić swoje, tak samo zresztą jak Pan... Nieobłudnie życzę zdrowia... - przede wszystkim duchowego. P.s.: Ta krzyżowa drabina i nadchodzący rachunek sumienia, to... - a zresztą, to Pańska sprawa. gwożdzik mimo woli wpełzam w wąskotorówki myśli w zmęczonym umyśle stopniowo wysiada elektryka życiowa bocznica przeraża czas czołga się po plecach bolą mnie wszystkie kości kolanami dobijam kolejne szczeble krzyżowej drabiny nadchodzącego rachunku sumienia nieprzerwanie poszukuję punktu zaczepienia gwożdzika który utrzyma płaszcz krojącej się starości kruszejący tynk twarzy nie pozostawia złudzeń krawiec już szyje jednym słowem popelina

Oj, jak dziś trudno odczytywać "co autor miał na myśli" i w sercu, choćby i jego twór miał postać wyliczanki (litanii w Twoim odbiorze) - przede wszystkim młodzieniaszkom, którym pod desperatką kręcą się tylko ziemskie, materialistyczne, zmysłowe cele...

Macieju... ...istotnie lęk przed człowiekiem to sidło, w którym tkwić nie chcę, przekonany i zachęcony przez Mistrza, by nabierać i przejawiać odwagę, tak jak to czynił On jako zwycięzca tego świata, który jest podmiotem natchnionej wypowiedzi, zapisanej w 1 liście Jana 5:19. Dziękuję za Twoją zachętę... - Ty także miej odwagę by dawać świadectwo prawdzie.

A propos szukania dziury w całym, w szczególności w odniesieniu do gnomów, to uważam iż takie postępowanie wynika z cynizmu lub niedowiarstwa, które uważam za postawę charakteryzującą się nieuznawaniem wartości i norm. Wiąże się ona z negatywnym poglądem na naturę ludzką. Cynicy hołdują najczęściej zmodyfikowanym na własny użytek, tego typu poglądom, by pod ich osłoną dążyć do realizacji wydumanych przez siebie egoistycznych interesów, celów, sensów życia. Dość charakterystyczne dla cynika jest wątpienie w autentyczność altruistycznych motywów działań. Najczęściej cynicy nie uznają "wyższych wartości" i "wzniosłych celów" oraz ideałów - dla nich są to jedynie słowa, za pomocą których niecynicy oszukują same siebie, albo które służą im do manipulacji drugimi. Poddają je więc w wątpliwość w mniemaniu, że obnażają wtedy ludzkie zakłamanie - chlubią się tak przez nich postrzeganym odkłamywaniem, uznając przy tym że ich cyniczna postawa służy realizacji wyższej, bardziej autentycznej moralności. To jak pojmowany bywa cynizm przez niecyników, jest po części efektem wybiórczego potraktowania doktryny cynickiej przez XVIII i XIX wiecznych historyków filozofii, akcentujących jego odrzucenie obowiązującego porządku społecznego. Za ich przyczynkiem mianem "cynika" (podobnie jak "stoika" czy "epikurejczyka") określa się osobę nie odwołującą się do założeń filozofii cynickiej, lecz po prostu podważającą obowiązujące hierarchie wartości (np. Rousseau). Świadom tego bagna, baczę, bym nie wdepnął w to bezdenne grzęzawisko wątpliwości o wszystkim i we wszystko. Pilnuję wąskiej drogi wytyczonej przez Mesjasza Jezusa, by nią wkroczyć do nowego świata - Apokalipsa (Objawienie) 21:1-8. Oczywiście - każdy ma rozum i wolną wolę i za to jak z tych darów korzystał, chcąc nie chcąc odpowie przed Sadzią całej Ziemi.

Literatura kwitnie - mamy dużo Poetów - lubo są umysły pewne, Które - zboczywszy - zboczenia téż wróżą. Wiersz - kwitnie u nas; kwitną rymy śpiewne (…) Poeta?... jeżli poetą prawdziwie... Żyć pierwej musi w tym samym żywiole, Który rozlewa potém w swoim śpiéwie. - Nie mają tętna wymarzone bole Ni opis burz przy biurowym stole... (…) Oh! nie!... nie sam to gieniusz arcydzieła tworzy, Nie sam talent, ni sama znajomość i praca, Lecz i uczczenie w dziełach dziwnej ręki Bożéj, Co kwiat wywodzi z prochów lub w prochy powraca (…) Lecz - krytyk dziś oceny na prawach nie stawia, Sam jest prawem, oceną, przyganą lub chwałą: Głosi tylko, co jego nudzi lub ubawia; Co mu się podobało... co nie podobało... .................... CKN

IRONIA I Żeby to można arcydzieło Dłutem wyprowadzić z grubych brył I żeby dłuto nie zgrzytnęło Ni młot je ustawnie bił a bił!... II Żeby to tchem samym harmonii Można było kręcić wozów oś; I bez s-krzypnięcia wstecz ironii, Żeby się udało zrobić coś... III Oh! jakże spałby sobie człowiek Wyższy nad skargi ustawiczne; Lecz cóż? gdy jeszcze i u powiek Roz-siędą się sny ironiczne!!... IV Uczucie zwiedza bez ironii Szlaki bite cudzym cierpieniem; Lecz kto był piérwej tam, wié o niéj, Że jest - koniecznym bytu cieniem. V Ty myślisz może, że wiek złoty, Bez walk, sam przyjdzie do ludzkości? - A gdzież?... powiodą piérw te cnoty, Od których cofa strach śmieszności!... CKN Pojmiesz li-Ty wściekły Azocie?...!