zak stanisława

Ech, Dormo, tym wierszykiem a raczej piosenką przypomniałaś mi harcerskie czasy kiedy to spiewaliśmy by wywołać śnieg...ZAWSZE skutkowało, Lidko, ładny ten twój wiersz i taki tęskny..... pozdrawiam ciepło obie panie /ES

tak, tak zrobiło się rytmicznie,śpiewnie, ckliwie, wspomnieniowo, całkiem do sklejenia jestem po tych cichych lipnicach, miło. Jacku pozdrawiam ES

ciekawie kombinujesz z tymi przerzutniami...pamiętam go z warsztatu (chyba) dokonałaś wielu zmian na lepsze ale...byłam, wróciłam, stwarzam - tych -am , za dużo blisko siebie- tak myślę... poza tym podoba misie, pozdr/ ES

z Pomorza.....

metafory ma ten blues, oj ma.....w ulu zatrzymaćby się zda z pozdrowieniami ES

hehehehehe!!!

wiersz daje wiele możliwości inerpr. podoba się pa!ES

sosno, buty rozczłapane... he he

Wiesz Spiro, to jest myśl, pokombinuje z tymi sznurówkami... są takie samotne, nie dotykane... naderwane... dziękiser. co do nocy i dnia to taka przenośnia złego i dobrego, może nie całkiem logiczna, słowem do przerobienia albo wyrzucenia...

dzieki Marlett, właśnie dumam nad 2 zwrotką , bo ucięłam srodek i czegoś mi brakuje... pozdrawiam ciepło

ciekawy....nie powiem.... wczoraj spuchnięte, dziś przeciąga się kocio cmok ES

tak wytłumaczeni szczęśliwie zasypiamy -każde sobie ** i to mówi wszystko.....bo tez tak mam.... więc rozumiesz że kupuję, pozdrawiam ciepło

szukamy neonów a wystarczy iść, to dobre! martyno! cmok ES

słusznie, te receptory,linie papilarne, kto się na łące pełnej kwiecia i miłości bawi w takie tam... pozdr ES

biedny pan GIE, taki duży .....a fe! he heee

hehehehehehe, dobre!

egzegeto, bardzo osobisty i wywołał fale dreszczy, ostatnia zwrotka jest mi tak bliska aż do bólu, więc wybacz ze nie znajdę błędów, bo ich nie ma... w labiryncie obaw radość przenika do bólu uwolnienia. aż rodzi się więź niewidzialnym nerwem wtopiona. zasługuje na najwyższe podium niestety często otwiera nam oczy gdy zamyka swoje- cudna, pozdrawiam cię,pło ES

fanaberko, juz to czytałam, chyba w twoim blogu w zeszłym roku, albo podobny, bo jakis mi znajomy i wiem ze już wtedy podobał mi się ... pan od geografii, he he cmokam/ ES

Nie oglądam się za siebie, kopię w cztery konwenanse. Duszą tylko wszystkie wizje życiowego makabr danse Nieba błękit osłonięty w dzbanie tęczy świat wiruje. tańczę jego marzeniami, z duszą wiatru odlatuję. Błogosławię te odloty, zanim znikną bezpowrotnie. Póki człowiek jest do pary, buty jego nie samotne.

Eugenie, miłe podszepty, serdeczności, Antku, miło że nagrywasz się na płytę melodii sprzed lat.... pozdrawiam obu panów bardzo ciepło

pamięć która miewa dobre wspomnienia to jest DOBRA pamięć, wiersz wyznacza spokój wspomnieniom, miło.....metafory świetnie dostosowane żeby stworzyć sielski obrazek pozdr ES

ze strachu w śmiech z parodii z dramatu zostaje coś w przełyku *** najczęściej zostaje gorycz..... pozdrawiam Tomku, ES

rajs, pisać masz rację, trzeba umieć, znacz znaczenie, ale pisanie wychodzi z serca a nie semantyki czy jeszcze czegoś innego, byłam tylko nauczycielką naucz. początkowego i plastyki,więc wybacz teorii wierszowania nie znam......teraz gdy co nieco objaśniłeś jasne stają się dlaczego uzyłeś takich a nie innych słów... pozdr ES

Joasiu, dzieki, małe kroczki właśnie RYCZĄ nie pytaj o powód... śćiskam