JacaM

z dłońmi w kieszeniach obarczeni milczeniem rozszerzamy piąte przykazanie zabijając cudzymi rękami

piękna miłość całkiem szczera niczym Julii i Romea scenariusze różne ćwiczy nawet w sklepie ogrodniczym i rozsiewa nasionami w ziemię czarną niczym heban z której może się urodzić to o czym wam nie powiem ale tym się nie kłopoczcie zanim się powije to się pocznie i w tym nie ma ambarasu bo dziś nikt nie zechce przepaść tak jak Julia wraz z Romeo :-)

wisielec i kat jak ojciec i syn nierozerwalni w gotyku topoli wypełnieni strzeliście skąpstwem kształtu

przepowiadamy wiatr patrząc pod słońce tak samo od wieków wróżymy z wosku szukając odpowiedzi na nie zadane pytania a boimy się nie bać tego co widoczne w dziecięcym bajaniu Nikifora

przestrzeń przygniata jak upadający dom ostatnim oddechem drzwi otwieranych na zewnątrz biel i tak nas znajdzie czujesz jak sztywnieją powieki kiedy wykruszy się światło zostaną tylko nagie oczy

jest ok:-)

za tym co niósł krzyż ujmując go nam idziemy tłumnie niepomni że tego ciężaru nikt nam nie zabierze jeśli iść za nim chcemy

bywam niewolnikiem korporacji z niej płacę rachunki dzieci które i tak mnie opuszczą więc może zawał lub wylew to nie najgorsze rozwiązanie zamiotą szybko i nieodwołalnie byt co jak odbyt mnoży smród kwestia wyboru albo przypadku Bukowski by się uśmiał

to czego nie widać łączy i rani chmury słoje drewna wpisane w strukturę wody przez skrzydła które nie niosą bo zbyt blisko krzyża

stojąc plecami do słońca wróżymy z własnego cienia światło najdalej niesie po nas obraz

ten co gładzi grzechy świata między palcami ma żyletki rozdwojonym językiem jak bicz Attyli odbiera niewinnym szansę na pokutę hm...to jest wersja pierwotna;-)

Rrose Sélavy mówić do wszechwiedzących tak prosto by prostota przerosła zawiłość frazy gdy tylu poetów ile egzaltacji w rozdeptanych psich kupach na chodniku usłanym płatkami róż najwspanialszych słów a piękno jak jeleń na rykowisku wymaga odpowiedniej ramy tyle z tego ile fontanny w przewróconym pisuarze i wodotrysku w strumieniu szczyn może tak? :-)

mówić do wszechwiedzących tak by prostota przerosła zawiłość frazy gdy tylu poetów ile egzaltacji w rozdeptanych psich kupach na chodniku usłanym płatkami najwspanialszych słów a piękno jak jeleń na rykowisku wymaga odpowiedniej ramy tyle z tego ile fontanny w przewróconym pisuarze większość z nas nie szczy do fontann

:-)

rozdwojony język jak bicz Attyli gładzi grzechy świata palcami żyletek odbierając niewinnym szansę na pokutę

zbór jest podstawą jak sól wszystkich oceanów zespala nie mocą władzy ale wspólnotą

włosy na zdjęciu tak czarne jak wspomnienie czy zwiastun wiodły cię w ciemność wpatrzony przeczesuję wiersze mamrocząc szukam modlitwy ???

włosy na zdjęciu takie czarne jak wspomnienie czy zwiastun wiodły cię te włosy w ciemność a zostało parę wierszy wpatrzony w zdjęcie przeczesując słowa nie znajduję żadnej modlitwy mamrocząc pod nosem może i racja :-)

włosy na zdjęciu takie czarne jak wspomnienie czy zwiastun wiodły cię te włosy w ciemność a zostało parę wierszy jak wyrzut sumienia wpatruję się w zdjęcie przeczesując słowa nie znam żadnej modlitwy mamrocząc pod nosem Zuzannie Ginczance

miłość własna tańczy jak pajacyk epileptyka od kiedy się podniosłem widzę w śniegu struktury ich złożoność otrzeźwia

dzieci drugiej strony wzrostu udają udawanie rozjaśniając słońce prawda nieustająco je wyzwala między zejściem a odlotem no i co z tego na nic połajanki lepiej być nawalonym lanserem czy nawiedzonym katolem jednym wieczorem drugim rano albo odwrotnie

Pan jest moim pasterzem ale jego psy mają wielkie zębiska nie dają swobodnie oddychać i chcą żebym miał czarny język zostawię im swój strach ale oni boją się bardziej dlatego gryzą

oczy kruka siwe popiołem nad butami szarymi od kurzu pomiędzy czernią skóry i piór zwiastun przetarty światłem ktoś jak nikt przezroczysty przechodzień w przejściu czarnobiały film

czas wspak bladą czerwień zmusza do patrzenia nienawiścią bez winy jak oswojony wilk co poznał rękę pana w pętli przetwarza nieskończoność sekundy winylowa płyta

czy można widzieć tył własnej głowy idąc pod prąd lustra wszystkiemu wspak przez popiół do drewna rzeka jest rzeką zawsze ale spadając z wodospadu wpada do rzeki którą nie była lecąc w dół czas płynięcia i spadania odmładza i postarza chwilę odbicia płynąca woda powieli przez nieskończoność kropli