Smok

a może to Ballada prze jedno "L" to już będzie taka metaforyka słowa ballada czy coś.

a pewnie ze moge :P

miłośćm, to nie pluszowy miś... tylko zdarta płyta

a tak powaznie to proponuje coś nie coś poczytac o budowie wiersza, rytmie, zgłoskach, rymach i w ogóle. niepotrafisz pisać rymowanych zgłoskowców, zacznij od wiersza białego, czyli takiego bez interpunkcji i popracuj nad treścią. wiersz tego typu który Ty chciałas zaprezentować to wyższa szkoła jazdy, trzeba dobrze władać piórem zeby tak pisać, ćwicz i pracuj, a może coś z tego będzie, no i czytaj dużo poezji, wszelakiej. pozdrawiam.

ja proponuje do lasu więcej nie chodzić :P

a mam ciekawy pomysł: "pamiętam choć może w wyobraźni tylko" heh, w sumie nie wiem czy ciekawy, jak sądzicie?

Tylko nie Pani! ;) Ale u Ciebie (mogę?:) ) tylko ostatniego fragmentu się czepnęłam. Pozdrawiam :) a był też taki pewien krytyk, co mi chciał ten fragment całkiem usunąć, skandal normalnie aha :) oczywiście, że możesz mi błedy wytykać, po to zamieszczam między innymi, żeby speców o rade prosić, wszak człowiek dobrych wierszy z dnia na dzień nie pisze, a ja jeszcze mam dużo do nauczenia.

Jako żeś taki antyfeminista to powiem Ci że pan prof. Bugajski tako rzecze, iż pisze się "aha" ale "ach". Pzdr. ach... teraz już będe wiedział, już tam antyfeminista :)

a ja tak własnie podobnie myśle, dlatego ten wiersz mi tak jakoś podszedł mimo wszystko ;(

Pani Kasia srogim okiem spogląda na nasze wypociny :) co do wiersza, to nie mam zdania, może jutro do niego wróce.

A chciałam dobrze :) No ale trudno. Pzdr. a może i ja się mylę, nie wiem, już dzisiaj nie mam do tego głowy chyba spać pójde hehe no i dziękuje oczywiściem jak zgrzyta to wołać, krzyczeć ;)

tak wiem robie błedy :/ ale dziękuje poprawiać mnie tuka jak najbardziej :) ale to aha to ja też tak kiedyś pisałem, i ktoś mnie poprawił na acha hmm. też kobita i jak wam tu wierzyć :P

Paradoks? Chyba nie. Po prostu jakaś niezgrabność językowa. Mnie np. bardzo razi i psuje pointę. Bo ze słyszenia można znać, a nie pamiętać. Moja propozycja (choć zostanie zaburzona ciągłość z "pamiętam", ale to już pokombinuj we własnym zakresie): "skądś to znam choć może ze słyszenia tylko" Pozdrawiam. ja obstaje za paradoksem, znać ze słyszenia (z opowieści) pamiętać, też można, lecz dziękuje za uwagę. pozdrawiam.

eno co wy, to nowa koleżanka jest i debiutantka, może się jeszcze dziewczyna nie potrafi wyrazić tak jak by chciała. niech ćwiczy niech się uczy, ja proponuje poczytać trochę poezji współczesnej, poprzeglądać to forum, podowiadywać się paru rzeczy i nie bać zadawać pytań, acha i starą poezję też proponuję i od razu zaznaczam ze tak się już nie pisze, bo znowu się uczepią, każdy tak zaczynał, więc głowa do góry i do pracy :)

to taka przenośnia Pani Stanisławo, poetycka ponoć ;) serdelka zjem, dziękuje :)

nie martw się poeci też niekochani

no ja serdecznie też, tylko że dziękuje :)

ja tam amerykańców też nie lubie

ano dziękuje i pozdrawiam

młodzi jestesmy puki się młodo czujemy Pani Ewo. pozdrawiam :)

miło słyszeć, a raczej czytac :)

tam nie ma ironi Panie Bartoszu, całość to reflekcja, może z początku ubrana po prostu bardziej gusłowo :)

a no własnie to tutaj go już czytałem, no dalej nie w moim klimacie, ale rózno-rózniste ludzie mają oczekiwania i każdy odbiera jedno mniej drugie bardziej, choć faktycznie ta puenta pozostawia jakiś taki... zastanawia w każdym bądz razie.

no właśnie ten paradoks, bo co tak naprawdę pamietamy z dzieciństwa a co z rodzinnych opowieści, a może czasem nam się tylko wydaje...

heh ktoś chciał zebym tą końcówkę usunął, ale tego niezrobiłem, bo bez niej byłby niepełny, no i dopracowywać też nic nie będe :) pozdrawiam