Anna_Para

"Wielka lepka namiętność", i jeszcze: "będziesz kradł mi z ręki"!!! Baaardzo pomysłowo i zmysłowo! Pierwsze dwa wersy może zarysowują sytuację inspirującą wiersz, ale tu nie są ważne, zupełnie, ale może nie mam racji! Pozdrawiam.

Z pewnością więcej wersów zasługuje na uznanie! Cały tekst jest dobry. Ładnie wyraża żal...pod pretekstem. Pozdrawiam.

Magnetowicie! "Góra -dół" to dla większości huśtawka! Nie j....o! O matko! A o wierszu: Dobry, ładną metaforą wyrażona tęsknota. Subtelna liryka, jaką lubię. Zaraz cię dopadną za anafory! Nie przejmuj się! anafory dobrze zrobione są po to, by ich używać, jeśli tak czujesz. a tu się uzasadniają, bo... i już. Pozdrawiam.

Ach...po malinach z wiersza poniżej jeszcze i to! Prosto, czysto, pięknie, lirycznie, "con amore"! Takie pisanie lubię! Lubię! Baaardzo:)

"bzykają" - nie! Raczej dźwięczą, albo robią co innego! byle nie "bzykają"! Kosztować do woli- piękne! Podoba mi się (poza bzykaniem) nastrój lata i zmysłowość! Mniam!

Po pierwsze: zabrałabym "ułożony", i już jest ładniej! W całym cyklu ten wiersz wydaje mi się najlepszy, najczytelniejszy, pozostawia we mnie refleksję, że przeżywane szczęście jest ulotne, ale śliczne, i warto, choćby za chwilę "jej" twarz rozpuściła się na dłoni ukochanego, jak płatek śniegu przed momentem. To ładne! O całości kilka słów- za chwilę. Pozdrawiam

Dzięki, Magol, serdeczne!

"Bo czego oni chcą"- taka sugestia...ale jest ładnie! Pozdrawiam, do usłyszenia, Para.

Wiersz można przeczytać w książce: Jolanta Zarębska, Śpiewam i milczę, Miniatura, Kraków 2012, ISBN 978-83-7606-401-7 Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Niech będzie zatrute i poszarpane, byleby...Dzięki, Marcinie!

Bardzo mnie wzruszył ten tekst! Szkoda mi ... wierszy z kosza!;) Najbardziej mi szkoda "dwóch serc". Nie rozumiem: jeśli jest ich dwoje, czemu cierpienie? Ale do rzeczy: " A rwą się do tańca, choć ciążą kamieniem", "zostanie", "Jako wiersz najszczerszy". Ale i tak mi się podoba ta archaizacja, romantyczna stylizacja! Chwalę, zanim dopadną reformatorzy liryki lirycznej! Dzięki za wzruszenia. Pozdrawiam.

Jak zwykle, wtrącę się! Ostatni wers:" Nic już? Kto nic pokona?" Podobnie jak Elika- życzę jak najlepiej! Odkręcaj, co możesz! jeśli tylko możesz!

Emilianie: "byliśmy jak w malignie", bez "tak"! zabierz także "nam" w głowach: "świat zawirował w głowach muzyka cicho grała nie trzeba było tarota wróżba się już dokonała", a nawet - bez "już" Ale...jak chcesz! wahnięcia rytmiczne i tak są! A wierszyk nawet z nimi jest uroczo lirycznym erotykiem! pozdrawiam, będę sobie do niego wracać!

Coś tu jest, ale radzę wrzucić tekst na warsztat! Pozdrawiam!

Potem coś Ci powiem. teraz tylko pozdrawiam.

…i nie odpuszczaj mi ani promila win starczy że ja odpuszczam moim winowajcom a to grzech bo znów chciałabym żeby przyszedł w nocy chłopiec moje Słońce mój Księżyc a to grzech bo znów chodziłam po naszym obcym mieście wąchałam ślady stóp na asfalcie w alei wcale nie miłej wypaliłam papierosa za nasze zdrowie (za oknem ktoś właśnie zabił drozda) a to grzech bo wydałam dziś sto tysięcy wchodząc do każdego sklepu z nadzieją że go spotkam nie spotkałam a to grzech bo stałam na dachu wieżowca i nie umiałam zeskoczyć że to nieestetyczne nie wyglądałabym a to grzech bo mam nadzieję po raz któryś że jutro się nie obudzę albo że samolot z Egiptu spadnie do morza a to grzech bo stałabym pod jego oknem i darła się kochaj mnie gdyby on w ogóle był gdybym go sobie nie wymyśliła na swój grzech a to grzech i wódź mnie na pokuszenie i wódź mnie na wymyślenie i na marzenie wyśnienie i na Twój gniew choć to grzech

PS Dopracuj znaki diakrytyczne! "Tyś"!

Dotrzymuj słowa, Emilianie! Wiersz ładny!Pozdrawiam romantycznie!

Okruszku i Orzeszku: słusznie odczytujecie nadzieję! Wszak to matka głupich! A ja głupia jestem! Że hej! : Paranormalna!

Franko, już poprawione! Dzięki!

Dzięki za rozpoznanie stylu agniesioosieckowego! Franko, już poprawiam, cała w skowronkach! Wszystkim- serdeczne dzięki za uwagę i pozytywne opinie!

"tę" samą! Ale, to pikuś! wierszydełko!!! Biorę sobie! W tajemnicy! :) Nic nie mówię, po co przegadać?

To drugie, LadyC! Nie będę na siłę bronić wiersza! Ale na miłość boską, nie pytajcie, co znaczą "powierzone posługi". Jeśli pisze to kapłan? Albo ktoś blisko kapłana? I poszedł z ostatnim namaszczeniem? Albo świecki "zakochany" ostatni raz poszedł pod okno dziewczyny, ostatni raz zaśpiewać serenadę? Oceniam pomysł na wiersz i warsztat: Rozumiem podzielony na kawałki mózg i serce, i ...wszystko inne! Dzielę żal z autorem, zainspirowanym barokiem! Wiersz nie jest zły!

Zdecydowanie druga wersja, i ta już jest perfekt! Pięknie i plastycznie, zmysłowo! Jak zawsze tu:)

W "kąt" rzucone kości! Trzeba zrobić ogonek i stopy wody po kilem! Ładnie, Panie żeglarzu!