Anna_Para

Wiersz można przeczytać w książce: Jolanta Zarębska, Śpiewam i milczę, Miniatura, Kraków 2012, ISBN 978-83-7606-401-7 Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Jakoś mi strrrraszno i blisko z nastrojem tego wiersza i uczuciami peela! Poprawiłabym psem kotem na "psemkotem"- ale po co? Nie wiem! Podoba mi się! Pozdrawiam, paraanna. Acha! Nikt nie jest "nikim":)

Jaka zgrabna samokrytyka? A może nie "samo"? Zgadzam się z P. Jackiem: bez "wianuszka". Poza tym-dobry wiersz. Pozdrawiam, Paraanna.

Pięknie wyrażasz tęsknotę, Tęsknoto! Pozdrawiam.

Już wczoraj w nocy przeczytałam, wzruszył mnie. Wróciłam, żeby pochwalić i wyrazić moje uznanie! Pozdrawiam. Para.

A ja sobie wybrałam: "oszukując miłość bez tęsknoty amputujesz więź" Ładne, pozdrawiam, jak zawsze z uznaniem. Para

Jak zwykle- pochwalę Pani wiersz. Bardzo dobry! (Prócz "myślowej" karuzeli- podoba mi się wszystko) :) Pozdrawiam, Para.

Ach, przecież to nie jest wiersz o narkotycznym głodzie! Odebrałam to cacko jako wyraz tęsknoty do niej...żeńskiej postaci herosa! Proszę nic nie zmieniać. Według mnie- wiersz jest gotowy. Wzrusza i porusza jak jasny gwint! Pozdrawiam.:)

Ty Łobuzie umiesz zakręcić nastrojem. Podoba mi się! Hodujmy zwierzątka! Jasne! Pozdrawiam, Para.

Ładne, Wanesko! Ja takie lubię, ale za to tu strasznie karcą!( Oberwałam przed chwilą, aż się odechciewa!) Nic to! Pozdrawiam i znikam. Para:)

Pozdrawiam również i znikam! Jak to para! :)

Taaak! Cały kosz mar! To doskonała recenzja. Znikam! Dzięki.:)

Dzięki, Kasiu! Zgadzam się w zasadzie! Pozdrawiam! I znikam!:)

Ale numer! Podoba mi się - poezja "na leniuszka". Życie poety nie jest przeciętne! No coś Ty?

Wiersz jest dobry, zwięzły, metaforyczny!Wiem, że nie chodzi tu o salto mortale! Peelka ma podjąć ważną decyzję, na coś się zdecydować. Wiersz wyraża ból oczekiwania na coś istotnego. Wahanie i lęk. Pozdrawiam serdecznie, jeśli to wiersz osobisty- życzę powodzenia! Anna.

Nie patrzę na technikę, jestem z Tobą! Mam to samo! A mój strach ma wielkie, czarne oczy! Nawet oczyska! Pozdrawiam i życzę spełnienia! Aż strach! Rozumiem! Podoba mi się, Parapoetka. :)

na dłużej, oszalałam.

Dwa stroje kąpielowe, I pamięć o Tobie. Dwie suknie czarne, nowe, I pamięć o Tobie. Top biały z koronkami, I pamięć o Tobie, Top czarny z falbankami, I…co ja tu robię! Pakuję do walizek fragmenty wspomnienia chwil białych i chwil czarnych. A Ciebie tu nie ma. Oszalałam. Na zapas.

Na pół, Kochany, na pół. Na pół, Kochany, żyjemy. Dzielimy i wiersz i stół. I niemy zachwyt, krzyk niemy. I niemy lament i śmiech, I nieme wpół zapatrzenie, I nieme sacrum i grzech, I już bez tego nas nie ma. Niema.

O, i masz Pan tytuł: "Przedostatnie niebo"! Ładnie. Podoba mi się ta impresja!Pozdrawiam, Anna:)

Dzięki bardzo, Mario Niko. I za pozytywny komentarz i za czas poświęcony! Pozdrawiam Paralekko!

Przecież Ty, Soniu już kochasz, i to tak pięknie, wierszami, które, ach...! Jeszcze raz chwalę i pozdrawiam. Para.

Szczerze dziękuję, Eliko!:)

Porusza, Tereso, porusza!Cieplutkie to i krzepiące, że ktoś jeszcze...Parapara.

Nie powiem nic innego niż poprzednicy! Brawo, pozdrawiam i czytam Twój wiersz kolejny raz!