Anna_Para

Bolesławie: Dzięki serdeczne. Wzruszył mnie Twój komentarz. Cieplutko, wdzięczna Para:)

Wiersz można przeczytać w książce: Jolanta Zarębska, Śpiewam i milczę, Miniatura, Kraków 2012, ISBN 978-83-7606-401-7 Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Kochana Babo: Ciacham: kiedy przestanę kłaść na oczy kompresy z pierwszych naszych słów? twój Konwicki, dziewczyna, która cię nie chciała głupia, bardzo chce mi się zapalić papierosa, nie zapalam, świat przesuwa się za oknem powoli, żeby podróż trwała dłużej do dziś nie wiem, ukrywam za uśmiechem fascynację symbolem róży kaleczącej twoje piękne palce. wysiadamy w mrok obcego wieczoru, żeby zadawać życiu najtrudniejsze pytania, o sens kolorów i kształtów ślepych nocy, ogłuszających świtów, rozrywanych i łatanych na przemian kostiumów, fragmentów scenografii, niepokoić się i łagodzić nawzajem, piszesz się ciągle jednym wersem mój wierszu. No nie wiem, czy lepiej, ale - pociachany! :)))

Bardzo obrazowo, ostro. Sprawny warsztat. A te jabłka, te jabłka, cóż mogą, Książę?... Brawo Marcinie. Nie wierzę, że o tej porze nikt nie czekał. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Jasne, że wiersz jest Twój! Jeszcze raz proszę o wybaczenie. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

No byłabym Taruniu, na bank! Dzięki kochana moja, wyzdrowiej! Życzę powrotu do zdrowia i do pióra, Anna:)

Forma "przekombinowana", zaraz się wytłumaczę! Treść : przepiękna! nieuleczalne dreszcze jak wariactwo harmonia i wieczny niepokój wyprawiamy rzeczy których nie robi się w ten sposób na granicy snów co nas nie stanowią po złamane zakazy płaczesz niewystarczającym gniewem intensywny żar boli że to tylko iluzja dłonie rozpalone i usta niecierpliwe do zanurzenia a w nas wszystko pełne i nienasycone serce wciśnięte między żebra karcone rozsądkiem który zabronił nam krzyczeć z rozkoszy zabierasz ten nadmiar już na zawsze dzielony na dwoje a przecież nauczony żyć i kochać naprawdę na jawie Wybacz mi wariacje na temat Twojego wiersza! Nie proponuję Ci poprawek. Przepisałam sobie (choć dla Ciebie) ten wiersz moim stylem (no, teraz już naszym). Zorzo: wybacz, ale niejasne, pochowane, pokręcone w labiryncie słów, a metaforki takie sobie. Czy mój lepszy? Na pewno nie, ale - jaśniej wyraża tę samą treść. Nigdy tego nie robię, proszę mi wierzyć. Pierwszy raz pokazuję warsztat na cudzym tekście. Mam specjalny powód: temat jest mi baaardzo bliski;(* Cieplutko, Para:) Ps. W dodatku to nie jest "warsztat", wybacz mi Zorzo!!! Cmok

Piękny erotyk, rzeczywiście. Zmysłowe ciepło zawarte w trudnej formie. Brawo! Skrzypi mi to "skrzypiące łóżko", coś bym z tym zrobiła. Ponadto w formie już lekko archaicznej pojawiają się inwersje składniowe, i tekst "robi się" niefortunny stylistycznie. Ale to oczywiście Twój wiersz, i zaznaczam, że i tak mi się podoba :) Serdecznie, Para:)

Judyt: Ach tak, czyli ujęła Cię pointa:) To kulminacja czułości i rzeczywiście istota wiersza. Dzięki Judyt. Serdeczności, cieplutko pozdrawiam, Para:)

Krysiu: Dzięki, kochana i niezawodna. Cieszę się, żę mam takich czytelników i recenzentów! Cieplutko wzajemnie, albo jeszcze cieplej, Para:)

Grażynko: Dzięki. Nie mam czasu na prozę, poza tym czuję się dobrze w metaforze. Ten wiersz jest wspomnieniem dawnych wydarzeń, które zapoczątkowały moje pisanie "nie do szuflady", a "wiersz" jest tu wspomnieniem inspiracji, kogoś niezwykle ważnego w moim życiu, fascynacji i niepokoju, które równolegle trwają w moim życiu, i piszą się, jak ciągle jeden wiersz. Dzięki za czytanie i komentarz. Cieplutko, z wyrazami wdzięczności, Para:)

Krzysiu: Zawsze dobrze czytasz moje wiersze. Dzięki za czytanie i recenzję. Także za cierpliwość i wytrwałość. Cieplutko, Para:)

Judyt: Dzięki serdeczne. Nie wiem wprawdzie, o który wers chodzi, ale nie szkodzi! (Rym przypadkowy) Cieplutko, Para:)

Bestio, dzięki za obecność i całość. Pozdrawiam, Para:)

Intrygujący, niepokojący, doskonale mocny tekst! Pozdrawiam, Para:)

Dobry wiersz, ale...brakuje mi czegoś w poincie! Wyszła taka "przewidywalna", oczywista. Powiedz to samo z metaforą, poszukaj. Jeśli oczywiście chcesz. Po przecinku przed "że" zrób spację:) Pozdrawiam ciepło, Para:)

Suindro: Zabrałabym "swą" przed "mocą". Bardzo ładne są te "przęsła fikcji". Podobają mi się "Oczy". Cieplutko, Para:)

pytasz, kiedy przestanę kłaść na oczy kompresy z pierwszych naszych słów. opowiadałeś o twoim Konwickim, o dziewczynie, która cię nie chciała głupia, myślałam wtedy, jak bardzo chce mi się zapalić papierosa i nie zapaliłam, świat przesuwał się za oknem powoli, żeby podróż trwała dłużej do dziś, i nie wiem, czy nie dla zabawy, ukrywałam za uśmiechem fascynację symbolem róży kaleczącej twoje piękne palce. wysiedliśmy w mrok obcego wieczoru, żeby zadawać życiu najtrudniejsze pytania, o sens kolorów i kształtów ślepych nocy, ogłuszających świtów, rozrywanych i łatanych na przemian kostiumów, fragmentów scenografii, niepokoić się i łagodzić nawzajem, piszesz się ciągle jednym wersem mój wierszu.

Suindro: Dzięki serdeczne, pozdrawiam cieplutko, Para:)

Bolesławie: Nie zmuszam nikogo do wypowiedzi pod wierszem. Nie jestem pewna, że wszystkie pozytywne recenzje są kłamliwe i nieszczere, co sugerujesz. Zamieszczając tu wiersz chciałabym wiedzieć, czy się podoba. Ty się odniosłeś do postaci "wykreowanej" peelki, zatem pytałam o wiersz! "Ochy i achy" zabrzmią rzeczywiście sztucznie, i na pewno nikt z nas tego tu nie oczekuje. Och, po prostu źle się rozumiemy! Cofam pytanie o jakość wiersza, i w ogóle zamykam dyskusję, bo nie mam ochoty na kłótnię. Po co? Rozumiem, że wiersz się nie podoba, jedynie "skłania do przemyśleń". Dzięki i za to, serdeczności, Para:)

Judyt: Bardzo dziękuję za wizytę i uznanie dla "prostoty" wypowiedzi. Cieplutko, Para:)

Grażyno: Serdeczności, dzięki za komentarz. Cieplutko, Para:)

Krysiu, już chyba czytałam. Bardzo miły nastrój, lirycznie i spokojnie o harmonii w miłości. Pozdrawiam i poczytam sobie jeszcze ten wiersz. Para:)

Koralu:Dzięki za czytanie. Tylko tyle i aż tyle:) Pozdrawiam, Para:)

Krzysiu: dzięki za obecność i "nie wiem co"! Pozdrawiam cieplutko, Para:)