Anna_Para

Świetny wiersz Tomaszu! Nie brzmi tylko "współżycie" - jakiś to taki termin od psychologa rodzinnego? Fe! Daj po prostu: łóżko. Chimera - dookoła? Nie powinna być "nad nami" ? Ale wiersz jest i tak świetny! Jestem ciekawa, na ile to autobiograficzny tekst (ups, cofam pytanie). Para:)

zanim czas porozgniata owoce tarniny w zimnych palcach nim się w pył zamienimy w rytmie walca tak mnie prowadź by ostre krawędzie przestrzeni nie szarpały tkaniny powłoki hen na niebie wariata wysoko wyśnimy w rytmie walca na trzy pas pantomimy w białych palcach a zapewnij że nic się na chwilę nie zmieni krajobrazie po brzeg czarnooki

Lilli: Dzięki! Bardzo trafne odczytanie treści! Pozdrawiam, Para:)

Marcinie B: Masz rację, trochę podrasowałam tekst. Rzuć okiem, kiedy wpadniesz:)

Dzięki Marcinie! No trudno! jest, jak jest! Rymy przychodzą...jak im się chce! :) Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Sfinksie: Zrezygnowałabym z inwersji składniowej: "zawsze panuje półmrok" - będzie lepiej! Pozdrawiam, Para:)

Dzięki Taruniu, że odczytujesz refleksję, epikurejską radość ze zwykłego życia, jaką tu chciałam wyrazić! Cieszę się, że moi Czytelnicy odgadują, o czym piszę! Cieplutko, Taruniu! Para:)

Dzięki Sfinksie. Pozdrawiam serdecznie, Para:)

Judyt: Dzięki! No "byle prostotą" - nie! Ale przecież nie musimy się we wszystkim zgadzać:) Cieplutko, Para:)

Grażynko! Serdeczności, dzięki za pozytywną ocenę wierszyka, cieplutko, Para:)

Krzysiu, dzięki za dobre słowo wobec mojej kipieli! Pozdrawiam cieplutko, Para

tak zwariowałam bo żyję bo kocham jeszcze mocniej niż wypada bo smakuję urok mandarynek i zielonych jabłek i kwitnę żółtym kwiatem śmiałej forsycji i jak idiotka rzucam się w ramiona a umieram przez omdlewanie z rozkoszy soku przeciekającego przez palce tak niewyobrażalnie słodko aż wstyd się do tego przyznać tak ilekroć pragniesz umieram pod płachtą tajemnicy karmię cię dojrzałym miąższem obierzmy razem jeszcze jeden owoc kochany wokół tyle trwogi i śmierci

Łysy Taju: Dzięki. Czemu dziwne? Mitologiczne w nowej interpretacji. Nic dziwnego! Mitologia zawiera tyle ciekawych prawd, a ja je sobie przyswajam i opowiadam na nowo :) Tak czy owak - to tematy z życia! Serdeczności, Para:)

Tomku: To co piszesz, jest dla mnie zaszczytem:) Dzięki serdeczne, Para:)

Grabiczu: Dzięki w imieniu nagiej prawdy! Serdecznie, Para:)

Taruniu! Dzięki serdeczne! Jesteś kochana! To pot i łzy całego wczoraj! :)))) Cieszę się, że się podoba!

Krzysiu: Już poprawiłam, masz rację! Dzięki stokrotne:)

Krzysiu: Nie było jeszcze Twego komentarza, gdy odpowiadałam innym czytelnikom. Zawsze cenię sobie Twoje recenzje. Na pewno bym jej nie zlekceważyła, Już sprawdzam, co doradzasz:) Z góry dziękuję, Para:)

wyrzeźbił sobie Galateę stanęła pięknem wymarzonym jeszcze nie nazwał jej imieniem jeszcze nie ciałem a kamieniem a już by tulił ją w ramionach później wykuwał jeszcze światy na zamówienie tych co płacą dłutem najętym dla zapłaty kreował cuda do utraty tchu ale w myślach tylko ona wsączał majowy zapach lasu wpatrzony chciwym głodnym wzrokiem na boskie dzieło z alabastru wstydząc się własnych żądz zawczasu całował usta żywym sokiem aż mu ożyła idealnie ciepłem smagłego ciała z pragnień szeptała jestem oto masz mnie jestem dla ciebie jak mi strasznie lepiej mnie zamień znowu w kamień

Repozdrawiam, a wiersz serio zupełnie jest dobry. Para:)

W balladzie lubi się popwiedzieć bardzo konkretna historia: z narracją, imionami bohaterów. Tu nie ma, ale ogólnie ( z naiwnością wpisaną w konwencję gatunku) jest ok! Pozdrawiam:) Para

Pięknie piszesz Sfinksie. Ps. Gratuluję wyróżnienia w "Polecamy" na Zetce:) Pozdrawiam, Para

Bardzo dziękuję wszystkim za komentarz. Pozdrawiam: Kasię, Tomka, Sfinksa.

Emilu: Jednak "z martwych", sugerowałabym rozdzielną pisownię. Proponuję wyrównanie długości strofy: " co rok konaniem", bo masz wszędzie 9 lub 10, a tu się zrobiło 11 zgłosek! Ale tak czy owak - wiersz jest piękny. Pozdrawiam, Para:)

Wiem, znany z warsztatu:)