Anna_Para

Taro! Dzięki. Cmok! Paraanna.

Taruniu: Kingę poznałam jako małą dziewczynkę. Dojrzewała na moich oczach, utrzymywałyśmy kontakt, mimo że nie było wówczas Internetu. Zginęła tragiczną śmiercią, potrącona przez pijanego kierowcę. Kilka dni wcześniej opowiedziała mi o swoich planach, marzeniach, mocno osadzonych w realiach, starannie zapracowanych mozołem dni, dzielonych między szkołą i pracą w stadninie. Zapewniła sobie kontrakt na pracę po maturze, zdobyła uznanie przyszłej pracodawczyni... Pijany kierowca jechał tak szybko, że ciało potrąconej Kingi wyfrunęło na kilka metrów w górę. Marzenia o hodowli koni poleciały z nią do nieba. Na pomniku Kingi ojciec - artysta wykuł profil konia w galopie. Łzawa historia. Wiemy, że sentymentalne opowieści nie są w modzie, ale w końcu gdzieś chciałam opowiedzieć historię Kingi. Cieszę się, że wiersz Ci się podoba. Dzięki, że czytasz. Cieplutko, Para:)

www.youtube.com/watch?v=njF5LgJOw0E

Wiersz można przeczytać w książce: Jolanta Zarębska,Śpiewam i milczę, Miniatura, Kraków 2012, ISBN 978-83-7606-401-7 Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Taaaa! Mądry Polak po koszu? Fajne mini! Pozdrawiam cieplutko peela i Autora. Święta prawda, Zdzicho!

Boski: Ależ oczywiście - masz rację. Wiem, że nie wyrównasz, nie taki był cel mojego warsztatowania na Twoim tekście. Zachciało mi się w nim pogrzebać. Wiem, że to gotowy i sprawdzony tekst. I, powtarzam, jest piękny! Jeszcze raz cieplutko pozdrawiam, Para:) Ps. A "uszy i uszy" - są doskonałe! Uśmiechnęły mnie!

Bosski, Spójrz na to: gdybym uczyła początkującego poetę sztuki rymowanie regularnych sylabotoników, autor otrzymałby następującą propozycję: Dopiero rankiem ścichły ptaki, 9 żeby nie płoszyć w trawach rosy 9 i tylko szyby w słońcu drżały, 9 kiedy mercedes w dal się toczył. 9 Boleśnie, wysoko, nad gniazdami, 10! ponad blokowisk tępe wieże 9 rósł nowy dźwięk i ostrzał - 7 ! tuliły się do siebie jeże 9 w miejskich ogrodach. 5 - ok, opadająca Poprawiamy: Boleśnie, nisko nad gniazdami, 9 ponad blokowisk tępe wieże 9 rósł nowy dźwięk, srebrzyście ostrzał -9 tuliły się do siebie jeże 9 w miejskich ogrodach 5 Wiesz, myślę, że momentami mógłbyś uporządkować, zarządzić regularność, byłoby muzyczniej. Ale oczywiście - nie cofam opinii z pierwszego komentarza;). Dlatego że wracam tu i do ptasiej muzyki, i oba - cudka, zawsze coś tu wynajduję. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Wanesko: Dzięki, pozdrawiam serdecznie i cieplutko, Para:)

Taro! Nie rozpieszczasz mnie, Przyjaciółko? Nie. Nie rozpieszczasz. Lubię, kiedy Ci się podoba. Dzięki, dzięki. Wiesz, to ta babcia od "Durnowatej";) Całuski, Para:)

Tomaszu: Doskonale. Znowu mogę to napisać pod Twoim tekstem. Gratuluję, Para:)

Alunko! Przepraszam i dziękuję! Muszę się wypłakać, dzięki, że ze mną. Cieplutko, Para:)

Boskie: Jak pięknie mi odpowiadasz! Dojrzałam, pięknie dojrzałam. Dzięki, dzięki! będziesz zadowolony w końcu wezmę z ciebie przykład spokorniałam w ciemno pójdę za tobą jak nigdzie dotąd Cieplutkie dzięki, Para:)

Ależ to boskie! Jakbym Ci się zwierzyła z moich nocy;) Serio: Piękne obrazowanie, miękkość ptasiego puchu i tulące się do siebie jeże:) Chi chi, przewrotne tło dla dziewczęcej tęsknoty! Słowa toczą się, turlają, jak rozsypane po podłodze korale, cudne neosemantyzmy! A w dodatku - kocham zakichane koty! Cudko! Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Wiersz można przeczytać w książce: Jolanta Zarębska,Śpiewam i milczę, Miniatura, Kraków 2012, ISBN 978-83-7606-401-7 Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Dawniej: Niepotrzebnie Ci "I'm sorry". Mam na co spadać. Ale Ci nie powiem!;) Dzięki raz jeszcze! Ojej! Para:)

Marku: Każdy czyta wiersz "dla siebie". Rafał przeczytał tak, Ty - możesz inaczej. Dzięki jeszcze raz, i zapraszam. Cieplutko, Para:)

Oxyvio! Może dobrze! Potrzeba słońca, bardzo, bardzo! Zaśpiewałaś swoją "Słoneczną pieśń" przecudnie! Jestem pod wrażeniem. Biorę sobie do ula i do serca! Gratuluję! Para:) Ps. Można by wyrównać, żeby wszędzie było 7 + 6, ale... pokuś! I tak jest cudnie!

Anno: Można mieć temu wierszowi za złe niekonsekwencje rytmiczne i rymowe. Jest bałagan w długości strof, rym - efemeryczny, niestabilny, ale, proszę Cię, nic nie poprawiaj. Czytałam go na głos. Brzmi - cudnie! Nie pogniewasz się, jeśli strukturę wiersza porównam do "Rozmowy lirycznej" KIGa? Cieplutko, Para:)

Anno, wzruszył mnie tekst. Jest piękny, a Ty masz niezwykle dobrą passę (o ile pokazujesz nam bieżący dorobek). Przeniosłabym " i chłopiec" do innego wersu, ale... Jak uważasz. Cieplutko, Para:)

Dawniej?!!! Spadłam z krzesła, mój Drogi! (do bólu) Czy wiesz, że nie bardzo mi wypada? Cieplutko, Para:)

Cezary: bardzo, bardzo dziękuję. Pozdrawiam i wdzięcznie się kłaniam za tak dobrą recenzję. Cieplutko, Para:)

Marku: Dzięki, że czytasz moje wiersze. Poradzę Ci - to moja metoda na czytanie i komentowanie wierszy. Czytam tylko wiersz, czasem nawet nie jestem pewna autora, komentuję, i dopiero wtedy czytam lub nie czytam komentarzy. Wiersz jest o tym, co pomyślałeś. No, warto byłoby spojrzeć na tytuł, i znać jego znaczenie. To tyle. Cieplutko, Para:)

Oxyvio: Cykl obejmuje jeszcze rozmowę z moją babcią Hanią i tragicznie zmarłą uczennicą - Kingą. Rozmowę z matką ukochanego zamieściłam w warsztacie. Tyle już jest. Jak szeroko rozwiną się "Wypominki"? Sama nie wiem. Następny wiersz z cyklu - już jutro. "Wypominki. Babcia Hania". Cieplutko, serdeczne dzięki, Para:)

"A dokładnie, panie, tak się światu przyjrzeć, to a cha cha cha cha! to ze śmiechu, panie, nieraz można umrzeć, bo a cha, cha, cha, cha, czy doprawdy państwa nigdy nic nie śmieszy? (...) mówią, że kto śmieje się nie grzeszy"... Tak mi się przypomniał tekst piosenki pary: D. Rinn i B. Czyżewskiego... Śmieszy, Zdzisiu! Pozdrawiam, Para:)

Oxyvio: Cóż, wypada mi tylko pięknie, pokornie podziękować. Taki czas. Teraz wiele wierszy będzie nas wzruszać. Zapraszam do "Wypominki. Twoja mama" w Warsztacie;) Cieplutko pozdrawiam, Para:)