Joanna_W.

Trochę wiąże mi się tematycznie z poprzednim Pani tekstem o odejściu czegoś upragnionego, o czekaniu i niespełnieniu, o żalu. Dostrzegam wrażliwość. Empatia to sztuka, Autorce się udaje. Brawo. A.

Jest w nim coś, przede wszystkim zaś świeżość i szczerość młodości. Wyraźnie widać zapał i odwagę, której potem często brak. Podoba mi się właśnie ze względu na otwartość. A.

He he he... nieszczęśnik z tego bohatera lirycznego (na własne życzenie). A.

Przyświeca motyw otwartego ognia - zapalniczki, świec, wszystkiego. Coś można zrobić z tym "zapalaniem", żeby nie zgrzytało, np. płonie , błyska etc. I jeszcze jedno - skały ocalenia zamieniono na "odnowienia" trochę niefortunnie, moim skromnym zdaniem. W sumie tekst mi się podoba, bo zastanawia. A.

mówiono też : "nie pytaj próżno, bo nikt sie nie dowie, jaki nam koniec szykuja bogowie (...) klaruj swe wina" Wieczornie dziekuję za uśmiech A.

Gosiu, z racji Twojego wieku, świat wydaje się siedliskiem aniołów i biesów. Nazywasz stany duszy w sposób patetyczny, który odkryli już inni przed Tobą (patos był kiedyś w modzie, dziś wstydzimy się najczęsciej odrywać zbyt od łez padołu). Dostrzegam, że jesteś wrażliwą osobą i życzę Ci wytrwałości w dobieraniu słów, by mogły one kierować nasze, tj. czytelników, myśli ku niepowtarzalnym drogom Autorki. :) A.

A przecież to jescze nie koniec. Tymczasem podmiot jakby stał na mecie . Zwycięski? Jedni mówią, że koniec jest początkiem ; drudzy, że życie się nie kończy lecz zmienia; inni zwyczajnie kwitują: "taka karma". Nie zmienia się tylko jedno: wędrujemy, czy jak chce Autor - biegniemy. Pozdrawiam i proszę o uśmiech. A.

Doprawdy śliczny. Treść też dostrzegam, za obrazem wieczornego kołysania żyją marzenia (własnym życiem dnia). A.

Pomysł ze studnią podoba mi się bardzo. Powstała cisza. Martwa cisza, bo adresat nie odpowiada ("nie odpowiadasz"). Pozwolę sobie na kilka kosmetycznych uwag. 1. "gdy" > używane w zdaniach złożonych podrzędnie 2. "czy" > winno wprowadzać pytanie. Sumując,stawiam problem do rozwiązania dla Autora: gdy doda się znaki przestankowe, czy będzie logicznie ? Pozdrawiam i życzę odnalezienia klucza. A.

Nastrojowy, ślicznie złożony, kilka ciekawych przenośni - jak choćby o firance sztywnej z wolności... Bohaterka liryczna tajemnicza, owiana niesmiertelnością, którą Autor podkreśla kilkakrotnie. Otóż to! Z tą nieśmiertelnością coś mi nie pasi, zwłaszcza zaś nie leżą mi nieśmiertelniki(czytam: oczy) ze strofy ostatniej. Czy wie Pan jak wyglądają nieśmiertelniki? Boże! miodowe oczy, albo oczy liliowe ... niesamowite. Pozdrawiam i czekam na kolejne piekne teksty. A.

Pańska bezwzględność mnie przeraża. Proszę natychmiast sprowadzić chłopca tutaj, na ziemię (baśnie poradzą sobie bez niego)! Pozdrawiam i dziekuję za cudowną lekturę. A.

Widzę, że młode spojrzenie na przeszłość bardzo trzeźwe. Świetnie napisane. Oddane tamte nastroje i zatrzaśnięta dzisiejsza klapa. A na marginesie powiem, ze pamiętam czasy, o których wspomniano - ogladałam je oczami nastolatki. Inaczej czułam niż "sprawcy", pewnie przez to ich gorycz jest dla mnie tylko rzeczownikiem abstrakcyjnym. Pozdrawiam i gratuluję dojrzałości. A.

Esencja smutku, podkreślana przez powtórzenie na temat błyszczącego dna. Udało się Pani nazwać nienazywalne z braku słów. A.

Ładna opowieść. Przenosi w świat, który być może, staje się, mija - nieproszony. (dobrze byłoby poprawić błąd w wyrazie "sprana") Pozdrawiam. A.

Bardzo rzeczowo. Podoba mi się :) A.

Długi jest, to prawda. Jednak zasada: "skrócić i wyrzucić" nie powinna tu mieć zastosowania. Proponuję raczej zamienić jeden wiersz na dwa wiersze, a zmienić jedynie kąt padania spojrzeń na kwiecistą sukienkę. Pozdrawiam. A.

Nastrój, który wprowadza Pana wiersz, odpowiada mi na progu dnia dzisiejszego. Ubrana w słowa myśl i emocje dość wyraźne. Ogólnie tekst bardzo ciekawy, podoba mi się. Pozdrawiam. A.

To jest bardzo fajny tekst. Czuję go, bo też - na przekór postanowieniom - przywiozłam sobie z wyprawy katar i kichanie. Pozdrawiam, życząc nieustępliwosci w sporach z wirusową załogą. A.

Krakowska nostalgia bliska mi, bo blisko. Podoba mi się Pana wiersz, a ostatni wers znakomity. Pozdrawiam i życzę wschodzenia w upragnione. A.

Very complication. Okropnie długi i bez tytułu, nie ma jak do niego dotrzeć. A poza tym, podoba mi się. Troche rymy zbyt dosłowne, ale...:) Życzę powodzenia i pozdrawiam. A.

Jest piękny i o muzyce, czyli mowie duszy, języku uniwersalnym, dla którego nie napisano żadnego słownika. Ponieważ w tytule Autor wymienia nazwisko kompozytora, dlatego pozwalam sobie przywołac w sobie ulubione, choćby : Nocturne for Violin and Piano, Mazurka In F-Sharp Minor, Etude in C. I "tęsknota" gra, staje się ... Dziękuję i pozdrawiam. A.

Ponieważ autorka nie chce zestawiania wiersza z filmem, ośmielam się po drugi coś napisac na ten temat.Oczywiście można znaleźć pewne analogie, może niektórzy czytający poszli właśnie tym tropem. Można również , zerknąć na tekst i powiedzieć, że gwoździe, krzyż, grzechy człowiek to przecież symbole. A skoro tak, to mają wiele znaczeń. Właśnie w ten sposób odczytałam ten wiersz i dzięki swojej metaforyce spodobał mi się. Pozdrawiam. A.

Dobry wiersz. Ponieważ właśnie poranek, a ja jedną z niewolnic pracy i kawy, tekst świetnie mnie obudził. Opis nocy i snu bardzo ciekawy. Nie podoba mi sie tylko to skojarzenie z paznokciami, fe ! Pozdrawiam. A.

Może to powiedziane do dziecka? Gdy byłam dziecinką, całe dnie przesiadywałam wśród kwiatów, mówiąc do nich. Nie słuchały, więdły w nieodpowiedniej porze. Wiersz przypomniał mi te chwile, więc i uczucia. Pozdrawiam. A.

Ta chwila. Ta a nie inna. Wiem. Może dobrze rozumiem, dlaczego w ostatnim dwuwersie zmiana czasu z przeszłego na teraźniejszy. Staje się już. I to tak "wprost" (pisownia tego wyrażenia przyimkowego łączna). Podoba mi się. Pozdrawiam. A.