Nata_Kruk

Jacku.... Twoje słowa rorzucone... ale za to z jakim wyczuciem...!.... lubię tak.... :) Pozdrawiam.

(...) "są we mnie chwile obietnice i rzeczy których nie będę mieć zawsze najdalej mi było do siebie"(...).... ładnie "nie ważne kim jestem"................... jak nie, to jest najważniejsze....! Pozdrawiam... :)

Michał.... tytuł w odniesieniu do treści świetny... sam wiersz.... ehhh.. życie.... dobry. Tego ch.... bym wycięła.. bez niego też może być... w wierszu... ale tu.. niech tam... zaakceptuję. Pozdrawiam... :)

Bennie, właśnie o takiej zimie pisałam... taki był zamiar, jak widać, dla niektórych mało czytelny. Być może coś mi umnkęło, czegoś nie dopowiedziałam.... lub nie tak zapisałam, Przecież zawsze można lepiej, moje części są takie, jakie są. Zimowe wiatry, owszem, mogą zdziałać bardzo wiele w przyrodzie, ale starości, która zazwyczaj cichnie w kątku, egzystując jakby na zwolnionych obrotach... nie poruszą i to właśnie chciałam oddać w słowach. Wszystkie sugestie i uwagi zapisuję u siebie, wracam do nich... czytam i próbuję co nieco poprawić. Dziękuję Ci za przeczytanie i komentarz. Pozdrawiam równie serdecznie... :)

Masz rację Stasiu, za blisko... będę o tym pamiętać na przyszłość. Miło, że zechciałeś tu zajść, dziękuję i pozdrawiam... :)

Bez urazy, ale wiersz mi się w ogóle nie podoba. Basiu, pozdrowię serdecznie... :)

aha... rozumiem...

pathe, dziękuję za wizytę... ten opis nie odnosi się tylko do zimy... tak to czułam, tak zapisałam. Co do słowa.. zatrzymane.. obraz może być wycinkiem czasu, ale nie musi, zależy co przedstawia, moim zdaniem naturalnie... Pomyślę nad..zatrzymane. Pozdrawiam równie serdecznie... :)

Niby takie nic, a jednak... ładnie. Pozdrawiam... :)

Cztery pory - zima tylko czas nie myli drogi z wolna gaśnie rytmiczne bicie zegara blakną zielenie pod zasłoną śniegu wiatr nagina stare gałęzie które chcąc nie chcąc łamią się niebawem dotkną ziemi pamięć wywoła zatrzymane obrazy październik, 2006

Fanaberko, tylko pozazdrościć takiej wyobraźni. Wiersz spodobał mi się. Co do "cię" w pierwsze strofce, jestem za Michałem. Pozdrawiam... :)

Ja także przed chwilą (hmm... ładna chwila, chyba mi przegrzało przewody, bo wyleciałam z Forum;)) przejrzałam Twoją wcześniejszą twórczość, jestem pod wrażeniem, mroczna, ale bardzo interesująca. Wena... ciekawe przerzutnie, dobry tytuł no i... niech jutro się rozjaśni. Plus. Pozdrawiam... :)

Patryk, dziękuję za złożenie sąsiedzkiej wizyty oraz za pozostawiony ślad. Serdecznie pozdrawiam... :]

Madziu, tym razem na nie. Ale pisz, bo masz ciekawe pomysły, pozdrawiam...:)

T A... czytałam i... skasowałam mój zapis... wrócę słowem jednym.. że nie warto ginąć, umierać dla nikogo..... może dla własnych dzieci...tak. Ale w życiu, zapewne nie raz będzie okazja do poznania kogoś, kto w jakiś spoóśb nam przypadnie do gustu. Jeśli pisałam ,że wiersz zrobił wrażenie, to mialam na myśłi głównie Twój stan wewnętrzny, bo... sam wiersz.. wybacz... pozostawia wiele do życzenia.

Faktycznie spore ograniczenie.... pierwszy fragment, jak dla mnie, świetny... dalej... czy istnieje tworzywo dla formy wiecznej...? raczej nie. Fragment złudy utkwi w pamięci.. dobrze, że tylko fragment!... bez pragnień... smutne to... z dala od zmysłów... nie wierzę..;)... ale takie mogą bywać ograniczenia... ode mnie plus. Pozdrawiam... :)

By zmienić Powinnaś uwierzyć w możliwość powrotu nad zaschnięty staw.... dałabym, nad wyschnięty i sennym zdarzeniom zakazać rozmów......... a tu... i snom zakazać rozmów zmieszane z rutyną nie znają celu nawet bajki tracą obraz... tracą obraz... wyrzuciłabym w ogóle pragną zakończenia choć nadal wierzą swojemu stwórcy Tak to widzę, hej PS tytuł, wg mnie nie taki, ale nie muszę mieć racji...:)

niezłe, naprawdę, aż dziwię się, że masz tak mało wpisów... cóż, każdy pisze, gdzie chce. bez prawdy i dźwięku chciałam przejść obok wątpliwości nim sen zapragnął tła......... tu jest dobrze, moim zdaniem oczywiście wywołam strach może zniknie........ może...zamiast, choć chyba nocą po walce Czy rzeczywiście lepiej, sama oceń.. Pozdrawiam... :)

Hmmm...w pierwszej, te marmurowe... jakoś nie, może coś innego podstaw... nie wiem, pokątne, czy jeszcze inaczej, buuu... w drugiej jest sens, ale czy odnowień..?... Twój wiersz... Brak mi ślizgu pomiędzy dwiema strofkami... choć wiem, co chciałaś wyrazić, chyba. Hej ...:)

Zapisz sobie, jak proponuje Staś, bo jest zdecydowanie lepiej, hej... :)

Hmm.. może lepiej.. powstają dumne złudzenia, bez króla... całość spodobała się, hej..:)

Naprawdę niezłe... pominęłabym .. w niej... w drugiej cz. No nie wiem, zapis Izidor bardziej mi leży. Hej... :)

Zostaw jak jest, jest dobrze, pozdrawiam... :)

Mnie tu niczego nie brakuje, świetna myśl. Pozdrawiam... :)

Zatrzymał mnie ten wiersz. Świetnie ująłeś dzień dzisiejszy, że tak to określę, w pierwszej strofce... od natłoku inofmacji faktycznie głowa pęka... w pewnym sensie wczoraj, wspominając tych, co odeszli... oraz wewnętrzne burze, dziurawiąc chmury, chcąc trzymać się w garści.. na dystans. Co najfajniejsze, każda z tych części może być... tym czymś... z ostaniej chwili. Ode mnie plus! Pozdrawiam... :) PS...tak zatrzymał, że zabieram...