Nata_Kruk

A wiesz, że też nieraz o tym myślę, gdy widzę w TV jakieś migawki z hucznych obchodów wojennych rocznic... trzeba by tych ludzi o to zapytać.

Jacku... moje poletko czasami takie bywa, tematycznie, ale cieszy mnie, że spostrzeżenia widoczne.... :) WarszawiAnko... refleksji tyle, żeby nie powstał tasiemiec. ... to taki 'kruczek' pierwszej, u nas, tj. w PL.. w przyrodzie nawet po równinach turlają się schematy... i dalej kolejne wersy. czy im trudno, czy łatwo... to zależy, kto i dlaczego trzyma nad nimi pieczę. My sami też w tym niejako pomagamy. ... chyba łatwiej ten sweter.. :) ... chciałabym, żeby te, na naszej ziemi, dojrzewały zawsze od korzeni.... Dziękuję Wam bardzo za wizytę, oboje serdecznie pozdrawiam. Sylwestrze L... bardzo dziękuję za zajrzenie... :)

Oxyvio, z przyjemnością przeczytałam... dołączam do wszystkich pozytywnych głosów. Pozdrawiam.

Czytam komentarz Koleżanki Oxyvii i w zasadzie nie dodam już nic. Natuskaa, niepotrzebne chyba aż tak duże odstępy pomiędzy zwrotkami. Prawie trzeba "szukać" kolejnych części.. ;) Fragmencik o pomidorze nie podoba mi się, tak jakoś dziwnie mi czyta, udaję, że go nie ma. Reszta, w odniesieniu do słów Oxyvii, w porządku. Ale to co mnie, 'rozbroiło', to puenta.! Pozdrawiam.

... może wspólnie wystrugamy kilka różdżek do przegnania tej gorszej jesieni... ;) Ogólnie, pozytywnie odbieram, choć druga bardziej mi przypadła. Pozdrawiam. ps. Aniu, nieśmiało zaryzykuję maleńką prośbę, nie gniewaj się... mogłabyś odpowiadać komuś w jednym poście.?

... u podnóża akapitu... jut to sprawiło, że wypada zostawić słówko. Pozdrawiam.

Czytam tutaj tęsknotę nie tylko za górami. Treść bardzo prosta, ale tęsknoty bardzo, bardzo dużo. Jeżeli to pierwsza 'publikacja', może porwać za serce co wrażliwszych. Ja bywam bardzo wrażliwa. Pozdrawiam.

Ja także bardzo lubię wróble, powyżej dałam im troszkę niewdzięczną rólkę, ale czytam, że dałeś się przekonać do tego wyboru. Dziękuję za powrót.... :)

... ta cząstka pięknie zagrała z tytułem... :) Haj.

No tak, jest ciąg dalszy... urwałeś w zakończeniu, zatem mogę tylko domyślać się, że Maryna zakończyła swój żywot. Cóż dodam, za pierwszą dałam punkt i na pewno go nie zabiorę. Druga nasuwa mi jedno, dla każdej pary klasycznych, "normalnych" rodziców, którzy odkryją zainteresowania dziecka w kierunku, jw np. przeżywają szok i niedowierzanie. Co staje się potem... czas może unormować sytuację, ale z życia wiadomo, że nie zawsze. Pozdrawiam.

.... nie pisałam nic więcej wcześniej, ponieważ nie byłam pewna, w jakiej tonacji podałeś treść. Cząstkę ironii wyłapywałam, ale jest ona nieco zakamuflowana, tak to określę. Jest sporo obrazów, znów trzeba było szperać... Poza tym, jeśli nawet szczypta ironii, dlaczego tak się w wierszu nie określić... piszmy co nam w duszy gra. Pozdrawiam.

... wiem, znam Ciebie (orgowo) już troszkę... i tak trzymaj.... :)

.... da się, ale czy uda się, to już zależy od peelki, może Autorki. Trzeba nauczyć się dostrzegać... kolory codzienności.. ;) Pozdrawiam. ps. to chyba młodziutkie 'piórko', ale próbuj, czytaj innych i pisz.

...hmm.. byłam jak Grześ, gdy byłam tycia, ale teraz nie chcę być jak 'on'... ;) Hej, Janko.

Proszę o wyrozumiałość, przeczytałam tylko pierwszy 'kawałek'.... czas. Podoba się bardzo. Pozdrawiam.

... wydaje mi się, że o wiele lepiej zabrzmi.... w przypadku gdybyście zapomnieli... . . . . . . . pięknie określone Ogólnie, bliskie mi są takie tematy poruszane w wierszach i naprawdę cieszę się, że ktoś próbuje uwiecznić je w strofach. Pozdrawiam.

Czarku... pliszki to przepiękne ptaki i mogłoby być jak proponujesz, ale czy pasuje, że pliszka świergocze, czyt. świrgoli - w przypadku, gdy ktoś łaga, gada głupoty. Znam to określenie z mojego miejsca urodzenia i do niego bardziej mi pasują wróble, głuptaki tylko w morskich regionach, bo też o nich myślałam, ale wróble 'wygrały'. Do kompletu pojawiły się sroki, wiadomo dlaczego. Co do nadziei... no tak, jak głupia ciągle wierzę, a raczej próbuję uwierzyć. To niełatwe, bo marzenia, nadzieje, aż sobie zacytuję fragmencik... (...) przywykły niegdyś do bycia w chmurach z błękitów na głowę spadać dzisiaj niepewne kruchego jutra dają się w ciszę poskładać Dziękuję za słowo pisane... także pozdrawiam.

... te maleństwa bywają, bardzo bardzo dwuznaczne, to takie jest. Hej .

Krzysztofie, od razu wpadły mi w oczy wszystkie "ami", jedno "ymi", i cztery "am"... nie za dużo jak na tak małą formę.? Spróbowałam na boku... może nic Ci nie zepsuję... napisz szczerze, czy ewentualnie coś na tak. Przeniosłam "gdy". Hej. czas nie ma znaczenia te wszystkie skały oceany i ich pływy za księżycowym objawieniem to czego nie zobaczę i to co dostrzegam we mnie może zaistnieje gdy dotknę - przeżywam i zanikam w pośpiesznym poszukiwaniu miłości cierpienia i śmierci . . . . . ten wers smutny, ale piękny

Nigdy nie napisałam akrostychu. Wdzięczny wierszyk, o filiżance nie wspomnę, śliczna. Pozdrawiam.

"Tak jak ty", zasugeruję w ogóle wyciąć i w tym miejscu można by dać odstęp. Jeśli to debiut, to nawet fajny. Pozdrawiam.

Magdaleno, niegrzeczny, piszemy łącznie. Czy "dwuch" w tytule, celowo błędnie zapisałaś.?

Co prawda, wolałabym, rogi, zamiast różki, ale całość... trafnie porównana.

... mam nadzieję, że ten czas odnalazłaś, Lilko.

To prawda..... całości ślę uśmiech... :) ... z pozdrowieniem.