Nata_Kruk

Jeżeli można w ten sposób pisać o mamie, to znaczy, że była bardzo ważną osobą dla Autorki. Na pewno byłaby zadowolona, a może już jest... Ładna i ciepła, wspominkowa treść. Pozdrawiam.

Grzegorz ... .. za wpis... :) Joanna53 ... tak, marzenia zmieniły się, a teatr życia trwa, my pomiędzy.... Dziękuję. Gosławo ... to prawda, niektóre są zaskakujące i wydaje mi się, że kobieta może znieść więcej, niż jej się wydaje. Dziękuję Wam za słowo pisane. Pozdrawiam.

Gdyby spojrzeć na dekady wstecz, jakże często mieliśmy.. stan podwyższonego ryzyka... Piszmy o tym, co nas dławi, to co w nas i obok nas... i chyba zawsze zaboli rozpadanie się powszechnie przyjętych norm i więzi, bo my sami nie zawsze o nie dbamy, włącznie z tzw. górą.... a to, nikogo nie stawia w dobrym świetle. Powtórzę za opalem (ach, to kobietka), mocna treść, na czasie i ciągle aktualna, jeśli chodzi o... anomię. Pozdrawiam.

Jak napisał Sylwek... są ciekawe wersy, to jw. dla mnie... :) Pozdrawiam.

... niewielka scenka, wielu spośród nas.... Dobry tytuł i bardzo fajne dwa neologizmy.... :) tzw 'ukośniki', wydają mi się zbędne, już i tak w wersach i pomiędzy można sobie sporo (d)opowiedzieć. Zastanawiam się jeszcze, czy.. po chwili.. konieczne, bo gdy nawet zadziało się dalej to, o czym piszesz, to zanim ktoś zgłosił, zanim dorożkarz przybył, trwało to trochę, chyba. Można by pominąć, ale to Twoje pisanie, a ja od czasu do czasu 'mącę' komuś. Nic pochopnie, mogę się mylić. Pozdrawiam.

... dołączam z Autorem. Ładnie to poukładałeś, Sylwku. Pozdrawiam.

Tak zapisane wersy, mogą insynuować, że to osoba, która odeszła zostawia.. kwiatek i lampkę na grobie. Tytuł za dużo dopowiada, wg mnie. Zasugeruję wersyfikację, jn. Pozdrawiam. jak można odejść tak bez pożegnania na zawsze na grobie jedyny kontakt kwiatek i lampka

...jeżeli jest dialog, moim zdaniem, może być lepsze rozwiązanie, bo to, co an ulicach, sprzeciw, ok. każdy ma prawo sprzeciwić się czemuś, ale niektóre hasła mnie także nie pasują, o czym piszesz... jn. ... moim skromnym zdaniem, nie ma i nie będzie wspaniałej władzy. To, że sprzeciwiasz się noszonym, wulgarnym hasłom na ulicach, popieram. Sprzeciw, niech będzie, ale nie aż w takiej formie, jak dla mnie. Pozdrawiam.

Aktoreczka Chyba w każdej małej dziewczynce rosła chęć bycia aktorką. Na niewielkim ekranie bohaterki. Teatr telewizji szeptał role, a bajki zakreślały kobierce scen, gdzie książę na białym kucu wdzierał się w rzeczywistość czarował, mamił. Może to wiersz, nie wiersz, poskładane wersy. Maleńka scena, na której mogę być kimkolwiek, żebraczką, matką, bezdomnym, a nawet dziwką. Dookoła codzienność, majaczący teatr świata. Na każdej krzyżówce reżyser - ty on i ja. Nieudolne pisanie scenariuszy jutra. październik, 2020

.. i to właśnie jego winniśmy słuchać. Pozdrawiam.

... :) ciekawe, czy to tylko wiersz, czy Autorka rzeczywiście boi się księżyca, co zostało dobrze zobrazowane w treści. Dla mnie, księżyc ma wszystkie okna, furtki otwarte, wręcz lubię na niego patrzeć i kiedy tylko mogę, robię to. Pozdrawiam.

Tytuł mnie "rozwalił".. pomysł niczego sobie... czasem Cię czytam, ale Ty ani słowa w odzewie na słowo pisane, że odchodzą chęci, żeby się wpisywać. Pomimo tego.. miłego tygodnia.

Kolejne cudeńko.... do czytania. Chciałam coś zrymować, ale dreszczyk zblokował mi myślenie. Pozdrawiam.

Ciekawa pierwsza metafora... zapytam nieśmiało, czy nie dałbyś się namówić na.. kadłuby myśli ciskam o skały... itd... "Wrak" spotęgował i tak pozytywny odbiór. Pozdrawiam.

Ogólne wrażenie, bardzo pozytywne... fajny, odsłaniający peelkę obraz. Ostatni wers w II- giej, myślę, że bardziej pasowałoby.. młoda. Ostatnia strofka... hmm.. przekaz tak, ale wkradł się delikatny rym, czy potrzebnie.? Całość w mgiełce.. bieli. Może przemyślisz cokolwiek... decyduj sama..:) Pozdrawiam.

Świetny wiersz, cudowna puenta. Pozdrawiam.

Dopóki bije serce, da się zatrzymać odrobinę ciepła... nawet jeśli we wnętrzu śnięte ryby niegotowe na tarło... "powieliłam' tylko odrobinę, bo całość kołysze ogromną głębią przemyśleń... Od czasu do czasu pojawiają się tutaj wiersze, po przeczytaniu których mam dreszcze na skórze. Twój wiersz taki właśnie jest. Pozdrawiam.

Wymowna miniaturka. Czasami trzeba być przekornym... ;) Pierwszy wers zdecydowanie wolałabym... karmi mnie wciąż i po ziemi roznosi. Wiem, bronisz zawsze swojego i dobrze, ale tak już mam, że nie lubię.. mnie / się.. na początku wersu. Pozdrawiam.

Trzeba by się kiedyś wybrać na taki zlot żaglowców, wiem od innych ludzi, którzy byli, że WARTO.!

Tomaszu K ... dziękuję za powrót... :) Jedyna taka ... Tobie także dziękuję za wejście... :) Henryku ... dziękuję za inspirację... :) ... poniżej, wszystko co pisaliśmy, plus 'dodatek'. * ... słowa Henia Motyle kreślą ulotność życia i przetykają ją kolorami a potem zdobią słoneczne hafty szydełkowane ich skrzydełkami. * i o te hafty ciągle zabiegam kolorów szukam choć wokół szaro jesień na szczęście przyszła po lecie oplata myśli motylobraniem to nic że nijak kąsa ponurość, noc się w poranek przemienia mgliście, * oko ucieszą nawet zwiędnięte, zadeptywane jesienne liście. * to przemijanie wszystkiego w nicość, natura cykle zakreśla wokół, bo przecież w górę nie wzlecą liście, ziemia je strawi, wierzę że po coś. bo każde źdźbełko łono użyźnia, marnieją tylko czcze, puste słowa, lecz gdyby zmienić, co dzisiaj, w miłość, aura kolorów zapomni wczoraj.

"Współcześni kolumbowie"... jak dobrze, że są zainteresowania, pasje, hobby... życie staje się na pewno ciekawsze. Żaglowce, te wielkie, mają szczególny urok, gdy żagle są "napompowane" wiatrem. Większą ilość raz tylko widziałam w Gdyni, nie na otwartych żaglach i.. także był to miły widok na oka. Pozdrawiam.

Staram się patrzeć na treść, jasne, kątem oka widzi się pseudonim... ale to treści powinny być najważniejsze oraz obiektywna ocena, wedle oka wpisującego się. Czasem ułomnego.. ;) bo czegoś się nie doczyta.

jeden dziennie to za mało jeśli drżysz o swoje stropy dawaj wszystkie choćby jutro nad kuframi wprost do słońca porozwieszam rymy w oknach Dzięki....:) do kolejnych rymowanek, kiedyś. Dobranoc.

Prosta treść, ale niesie dużo ciepła i tęsknoty za rodzinnymi stronami. Ostatnim wers jest.. chyba.. błędnie zapisany, bo... powrócę.. raczej stamtąd, dlatego, wg mnie, poprawniej byłoby.. wyjadę stąd... tzn. chyba bardziej 'zleje się' z treścią. Pozdrawiam.

Tytuł, jak z baśni..a wiersz, nie wiersz, może jak fragment książki... w każdym razie ujęła mnie narracja. Pozdrawiam.