maria nika

nie nie skarzę się wcale to przecież nic nie znaczy że usta w podkówkę połykają ciszę a tak chciałabym usłyszeć że jestem czyjąś muzą i poczuć ciepły dotyk dłoni nie nie narzekam nigdy w życiu

jest taka chwila nieznana przez naszą nadzieję ukryta jeszcze oto słowa gesty twoje a już dalekie chłodny poranek nadziei czemu dlaczego oto nadchodzi mój mały świat nierealnych zdarzeń chwila ta jedna jedyna czyż musi pozostawiać uczucie niedosytu

myśli w tyglu rozstawne niepokoje rozlane po kątach odganiam coś w pełzaniu nieznane natrętnie wypycham wątpienia i skradanie strachu w zakamarkach pustki poszukuję przyczyny kawałki rozbitego marzenia w nowym kształcie lustra w odbiciu nieposkładane

Mówi się trudno i żyje dalej..ha,ha.. Pozdrawiam

To znaczy... pozdrawiam

Wyrzuciłam Cieszę się,że podoba się Pozdrawiam...

Dzięki za podoba się Pozdrawiam

Dla mnie ,Tereso bardzo ładny wiersz o...tej jedynej drodze,po której nas - tylko poranek nadziei... Pozdrawiam serdecznie

Zgadzam się z teresą -nie może być miękciejszy -zdecydowanie błąd-razi Cała reszta podoba się Forma jest ciekawa... Pozdrawiam

Fakt,fajne jest Pozdrawiam

Dzięki bardzo Pozdrawiam serdecznie Judyt

Dla mnie ciekawy fajnie się czyta...o tym zapominaniu... o wgłębieniu w poduszcze... Podoba się choć i smutek czai się w.... kopertach

Może i tak,ale dobrze że fajnie ...się czyta Przecież dlatego - Rymowanka...taka sobe lekka Dzięki ,pozdrawiam

Ty nie królowa i ja nie król Dla mnie bardzo zgrabnie napisane o dwojgu...czy uda im się teraz i póżniej...? Pozdrawiam serdecznie

więc jednak czekasz na dotyk uśmiechu i szept w drganiach fal a ja sama nie wiem czy w darowaniu zatracić i siebie i ciebie by pozwolić na no właśnie na co na rozkwitanie wiosny na czarowne podrygi i maślane oczy i motyle w trzepocie żebyś się wreszcie nie bał otworzyć ramion to nic że pierwsze wiosny mamy już za sobą

Młodości dodaj nam skrzydła pisał kiedyś poeta a młodość szybko śmigła trudno - powie esteta tylko marny żal zostanie i marzenie może złudne tylko w duszy jakieś granie i pytanie trochę trudne dlaczego czas jak mgnienie jak chwila krótkiego oddechu i tylko nikłe wspomnienie cicho odpowiada echu

próbuję odczarować chwile bez ciebie i uśmiech nieobecny w opuszczonej przestrzeni przecież niemożliwe byś zapomniał darować subtelność muśnięciem pocałunku i może to nieprawda że już spowszedniałam ciszą bladego zapatrzenia ty przecież wrócisz

Dzięki za komentarz,dzięki chociaż za "coś w tym..jest..." Pozdrawiam Toby

W pewnym stopniu tak jest,ale czy nie z niej rodzi się "nowe"... Pozdrawiam serdecznie

znaleźć schronienie w cieniu anielskich skrzydeł bezpiecznie śnić radować chwilą w rozkoszy płynąć i być i żyć czemu więc drganiem duszy w nieznane uciekam szukam nieujarzmionych dróg czemu wciąż wyrywam się z bezpiecznych objęć

Dzięki Judyt za komentarz..że się choć trochę podoba Pozdrawiam

kasiaballou Dzięki za cenne uwagi, za przeczytanie...i powroty do mojego pisania... Pozdrawiam

Lubię latawce- dzięki,że nie jest zdecydowanie gorszy... rozbite marzenie???za trywialne? Może,ale co w zamian.... Pozdrawiam Grażyno -dzięki za komentarz... a Tobie podoba się wersja z marzeniem... więc różnie to jest z odczuciami.. Pozdrawiam

Wykochaj mnie tak do końca,,, Subtelny wiersz...ciekawe rymy W pierwszej zwrotce fajne do czytania Podoba się klimat ..., Pozdrawiam

Grażyno,wiersz ten powstał kilkanaście lat temu, stąd ta... dekadencja jakaś jeszcze młodzieńcza... Dzięki za ciepłe slowa.. Pozdrawiam