Goliard

Egzotyczność pierwszej strofy działa na moją wyobraźnię niczym drewniana deska - jakoś nie ten standard :). Za to „boska potoczność” wprawia zmysły i pamięć w jak najlepsze skojarzenia i doznania. Rysuje przechadzającą się na tle muru zgarbioną postać. PS: „swobodny cytat z jabłoni” – znam parafrazę:) pozdrawiam

autentyk, tylko te gnojki jakieś nie przekonujące:) pozdrawiam

Ofiara umiera w naturalnych okolicznościach. Dlatego zabójca nie musi jej zabijać i nie zostaje odkryty. Ponieważ jednak zabójca nie zabił ofiary, nie czuje się tak naprawdę zabójcą. Żeby się poczuć zabójcą, oddaje się w ręce policji, zapewniając, że to on zabił ofiarę. Policja nie wierzy i wypuszcza go z więzienia. Sfrustrowany zabójca wpada w depresję. Przed samobójstwem nachodzi go straszna myśl: Mój Boże, zabiła mnie ofiara. Ofiara jest zabójcą. I umiera. Tak mi się to widzi:) pozdr.

cóż, mogę tylko powiedzieć, że żałuję, gdyż nie widziałem tego obrazu. następny może będzie znajomy:) pozdrawiam

Mars, Ziemia – „do następnego razu za dwieście wieków” – i całe szczęście:) po tych słowach czyta się dużo lepiej. (przy okazji polecam „Kometę” Nohovicy) peel rozrasta się straszliwie w tym tekście:) Tak czy siak krzepiąca to opowieść. pozdr. Nie ma peela, jest opowieść - ona rzeczywiście nie ma końca... Dzięki. P.S. Sugerujesz, że dziełko powstało " ku pokrzepieniu serc " ? ; ) bez przesady:) ale może piór? duszno "ciężkie chmury nad głową pomiędzy zbiera się na deszcz dlatego że ktoś musi o tym opowiedzieć"

cierpliwość nie jest wpisana w mą twarz:) pozdr.

mimo bardzo solidnej roboty tekst trącił mi jedynie sensacjami XX wieku i osobą p. Wołoszańskiego. czy mógłbym zadać niedyskretne pytanie, dlaczego akurat ta postać znalazła się w tym tekście? chciałbym poznać jakiś cel, bo sam, poza historyjką, go nie widzę. pozdr.

Mars, Ziemia – „do następnego razu za dwieście wieków” – i całe szczęście:) po tych słowach czyta się dużo lepiej. (przy okazji polecam „Kometę” Nohovicy) peel rozrasta się straszliwie w tym tekście:) Tak czy siak krzepiąca to opowieść. pozdr.

introwertyk, Altruista, Melancholia, schizofrenia, ekstrawertyczny, Egoista :) pozdr.

brzmiący twardo chaos. pozdr.

szklanka w szkle napełnia się :) nie tym razem. pozdr.

a ja wystrzegam się czternastek :) pozdr.

jak na mnie to zbyt dużo jakiś takich dziwnych - mądrych? - słów. bardzo przeszkadza w odbiorze. proponuję bardziej po polsku. pozdr.

zasapane rozczarowanie. pozdr.

dla mnie to graniastosłup :) niekoniecznie. pozdr.

chwila co się Zowie... podoba mi się ta wędrówka. pozdr.

wszystko zaczyna się od słowa. po nim już tylko podziały, przydziały, niedomówienia… I powstaje ta cała nasza gorąca względność. to był jej pierwszy ogród… - więcej powiedzieć się nie da. ps. tylko ta „upalność” mnie razi – ale to tylko słowo :) pozdr.

faktycznie, polecenia godne. świeże, dziewczęce :) i wciągające. wiersz udawadnia, że kobiety nigdy się nie starzeją - a reszta to tylko mity :) drażni mnie tylko ''miękka skóra mchu'' - ale może tylko ja mam takie ''ciosane'' skojarzenia :) za to ''twarde żebra korzeni'' jak najbardziej. i w ogóle... pozdr.

tak mi się widzi ten głód :) i jeszcze ''chcących'' - jakoś nie. reszta dobrze oddaje wszelaki paradoks. pozdr.

IMO pozr.

niecelne nabijanie w butelkę :) pozdr.

kto to powiedział? : )

Miles zmartwychwstał??? pozdr.

''zgadzam się z jego wizją poezji, aczkolwiek... '' - czy w detektywa pobawić się mogę? : ) z kapelusza Pana Kopalińskiego pozdrawiam, przy piwie już chyba...

''krajobraz prania'' i ''upierdliwy bąk'' ... nie - powiem - swojsko :) pozdr.