gabriel p.

kartki z pamiętnika. jedne miłe, drugie bolą a jeszcze inne chciałoby się wyrwać. ładnie. pozdrawiam

nawet dla tanich chwytów? ;-)))) wiem, że skromnie tu, ale jakoś tak wyszło szydło i mi kazało. dzięki za komentarz. pozdrawiam

a pewnie, jak każda narkomańska wizja ;-) dzięki, że się chciało kliknąć :-) pzdr

nie no, morał powala. miło sę czyta, ale pomyślałbym nad jakimś rytmem. ogółem, wrażenia pozytywne. pozdrawiam

brzydko, strasznie, ale... prawda. nie musiał Pan przypominać, za co mamy się wstydzić ;-)) pozdrawiam

miło się czyta, ale czasami rymy niedociągnięte i rytm jakby się łamał (układ słów). jeśli to ma byc bajka dla dzieci, to podoba mi się. w innym wypadku backspacem go ;-) pzdr

oryginalny tytuł to "chaos" i wiersz zaczynał się tym słowem, ale jakoś za dużo chyba by go tu było...

przyszedł stoicko niby pierwsze takty zanurzył się w szeptów kaskadzie by posmakować palety tonacji na lęki bo tak de facto to on jest bezgłośny gdyż uwertura opiewa na siedem zer całkowitych pełno tam nietzschego i teorii banału może zmusi grom do kapitulacji gdy stanie pod dźwiękoszczelną ścianą zapominając o legato na nie szczęście chaosie nie mąć więcej nie bądź więcej chaosem

skojarzyło mi się z piosenką: www.youtube.com/watch?v=_5WwcmlniIQ nie tylko tytuł, ale i słowa się pokrywają. smutek kobiety jest zaraźliwy. z nostalgią pozdrawiam :-)

dlaczego Krysiu znowu zima? ja chcę lata :-((( ja ten wiersz widzę tak: ruchliwa ulica, oczywiście pada śnieg (brrr). mężczyzna, atrakcyjny, sunie spokojnie chodnikiem a wiatr szarpie szalik i poły płaszcza. nie rozgląda się, po prostu idzie zamyślony, w swoim świecie. nieświadomie wchodzi na przejście przy czerwonym świetle. czuje szarpnięcie, śnieg za kołnierzem i gorącą kawę na twarzy. nieznajoma pomaga mu wstać. uśmiecha się, a kapiąca kawa z połamanego kubka barwi śnieg na brązowo przy czerwieni krwi z rany na dłoni. bez słowa, ona zdejmuje szalik i zawiązuje go jak bandaż. on onieśmielony, gdy ta kobieca subtelność tak zwyczajnie przylgnęła do rany. pozdrawiam i dziękuję za solidną dawkę optymizmu. może w końcu napiszę coś wesołego ;))

na wyspie z zielonych łez zwiedzam inne wymiary z talerzem pychy w dłoni lazur morza słońca blask zlewają się w czerwień dni wyciętych z kalendarza zaraz będzie kiszek twist w rytmie skurczy żołądka zimny pot pokryje drink z tęczowym parasolem beznamiętnych refleksji przegram z trzęsieniem ziemi tonąc w lawie głupoty własnego istnienia po co brać by widzieć sny

prawie jak słoik musztardy ;-))) dzięki za pozytywny odbiór. pozdrawiam :-)

o właśnie, i dobrze, że niedosyt (a nie niesmak ;-)). tak to jest, jak się pisze sagę, a recenzja ma jedno zdanie ;-)) pozdrawiam :-)))

nie ja, tylko peel ;) pzdr

pan nadużywa pani nadużywa wszyscy nadużywamy życie, ja cię pierdole za łac. god forgive me amen pozdrawiam r hehhh, ciekawa interpretacja, ale trafiona. pozdrawqiam :-)))

dzięki za ponowne odwiedziny i komentarz. pozdrawiam :-)))

faktycznie, rodzaj uczynku determinuje, co wróci. podoba mi się, bo taki życiowy. jakoś mi nawiązał do pewnej wypowiedzi księdza na pogrzebie: był dobrym katolikiem, bo chodził do kościoła. jasne. a ja jestem zakonnica. pozdrawiam :-)))

rozwaliło mnie to: ...dostałem w mordę za własną niewyparzoną bardzo bliskie ;-)))) treść uczy jak żyć by przeżyć. a opis podłogowania jest genialny :-))) pozdrawiam

e tam, to nie epoka a pora roku. głowa do góry, już niedługo marzec. pozdrawiam :-)))

żałosne... pzdr

bardzo ładny obrazek, ale smutny i dający do myślenia. podoba mi się. pozdrawiam

napisałem dziś skargę na życie ze względu na niezgodność z umową wniosek odrzucono raz kolejny a ja chciałem tylko nerkę nową nie moją winą jest ten pociąg do zakazanych substancji chemicznych co malują różowiutką kredką dodają zaburzeń psychicznych napisałem dziś skargę na życie do boga z forum dyskusyjnego administracja skasowała post to był finis życia skazanego na życie

kredyt teraz już tylko w euro ;-)) inne cuda tylko w erze a w biedronce codziennie niskie ceny, nie wspominając o sklepie nie dla idiotów ;-))) miło, że się podoba. pozdrawiam :-)

humor humorem, a ja uważam, że pomimo kilku wad, to były weselsze czasy niż nasze. teraz jest za dużo wolności, i nie wiemy co z nią zrobić. a wtedy były kajdany, i człowiek musiał ruszyć głową, aby nie zaśniedzieć. jak to śpiewał Kaczmarski: wyrwij murom zęby z krat... również serdecznie :-))))

capnę capnę, tylko przystrzygę wersy i puszczę w obieg na forum. ostatnio mam chorobę na równości. moze wreszcie przejdzie... ;-) pozdrawiam ;-))))