Matmi

Gdy dnia pewnego przed tron cię wezwą I wroga jakiego zabić rozkażą Gdy w imię pokoju Czy może miłości Ojczyzna! Do boju! Woła w boleści! Gdy w rękę ci włożą kolby drewniane Na głowę nasuną hełmy dziurawe Gdy imię zakrzykną Allaha, Jehowy Gdy ziemię przeklętą Zaleją miliony Gdy granat ci wręczą wybuchu gotowy ojczyznę świętą obronią twe groby.

Zakneblowane oczy Ogłuszone usta Wybite uszy Pośród podawanych obrazów talerz zdarzeń Starannie wyselekcjowane z pikantnym sosem Jedyna kuchnia w okolicy pełna półbogich kucharek poprawności politycznej.

Mówili prawili zrzędzili! Że mowa jak srebro nie pamiętam by ktoś srebro na wiatr rzucał Że milczenie złote nie słyszałem by ktoś milczenie chował na potem Mówili że mowa srebrem a milczenie złotem Nie milczeli o tym Czemu więc przyznać rację Twe milczenie boli bardziej niż słowa.

A mnie leży, bo to ja mógłbym go napisać :) W sensie przemyśleń.

Sztuką nie głośno a w ciszy Sztuką nie szybko a powoli Sztuką nie w tłumie a pustelni Sztuką nie razem a osobno Sztuką nie jasno a w ciemni Wtedy sztuką gdy Cię pomną

Ja musiałem z 3 razy przeczytać zeby zalapac ze kanony to nie chodzi o pieśń, wczesniej mi cos nie lezalo :)

Załapałem o co chodzi w wierszu :) Ale to porównanie do chwastów mi wyjaśniłaś. Ale ja bym raczej skłonił się ku teorii że 'chwasty' pomimo wypleniania zawsze przetrwają :) Pozdrowienia :)

A mi się przedostatni wers nie podoba. Chwasty są chwastami bo są silniejsze od roślin chodowlanych.

Fajne metafory :). Podoba mi się. Znamię nie jest na łokciach, po prostu jest, nie ma powiedziane gdzie (chyba :))

Niezły koncept i niezgorsze wykonanie. Razem tworzą naprawdę przyjemny w odbiorze wiersz i inteligentny :) Pozdrawiam.

:o)

Dzięki za pozytywny komentarz :)

Dziękuję bardzo za komentarze:)

Drukarnia świata W płynie papiernym rzęsa rzemiślnika okruchy makulatury Nowa karta zdawałaby się pusta Po przyjrzeniu rzęsa okruch i dusza.

Tak wiele zmienia widzialnoś miejsca spoglądania sam punkt widzenia dziurka od klucza czy w cztery oczy czy w tłumie pustym czy w gronie pełnym Siły PSI nie trzeba. Wystarczy rzucić okiem.

Cienka, zielona linia pip, pop, pip, pop Życie się zmienia skok, upadek, skok Cienka zielona linia piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii Nie raz na wozie, nie raz pod wozem, teraz, tyś wozem. Zgrzyt Defibrylator nie pomoże Nic.

Punkt Zwrot Akcji Iskra na pożar Kamyk na lawinę Chwile Mówili, że piękne Trwaj chwilo mówili Las spłonął Zniszoczona dolina Jak wszystko Dwie strony ma chwila.

"czy wogule jest sens abym kontynuował swoje hobby czy lepiej żebym wracał na budowę?" Sens jest, ale nic od razu nie przychodzi. Chaotycznie, jak napisała aluna. Ortografy, że łooo. Wrzucaj najpierw do worda, żeby Ci poprawił błędy potem wklej do okienka. Wiersz jest nierytmiczny(duże rozbierzności w sylabach w wersach), zdarzają się rymu dobre, ale i złe. Tak poza tym to nie bardzo łapię o co chodzi. Powodzenia synu Stolarza :).

To jest wiersz o aborcji :) Choć po kolejnym czytaniu stwierdzam, że da się go odczytać dwojako :)

Dzięki :)

Dziękuję za komentarz:)

Wymigując się od krętej drogi Otyła życiem zrzuca ciężar z bark Kosmetyczny zabieg Operacja plastyczna Liposukcja życia Odessało sens z nadzieją. Jeszcze żywą. ---------------------------- Może tym razem?

Pętla stała leżąca ósemka świat wstaje świat upada czkawka mała permanentna coś nadaje dobra rada Kolo wielkie jak orbita świat upada świat wstaje na co rada gdy upita czkawka stała nie ustaje Nic nowego nie wymyślisz nic nowego nie wytworzysz ktoś już dawno wszystko wyśnił ktoś już dawno wszystko zrobił ............................................ Choć no do mnie Heraklicie tutaj płynie twoja rzeka spójrz no! tu dokładnie w wielkie koło się zamyka "Wszystko płynie panta rei świat się zmienia ciągle stale nic tu wiecznie ne postoi wszystko zmyją rzeki fale" Filozofie przestarzały! fale znowu coś przyniosły w koło płynąc ustawiały to co zmył ten prąd gwałtowny .......................................... Pętla stała ósemka świat wstaje świat pada czkawka mała permanentna ktoś udaje i powtarza

Rytm siadł w ostatnim wersie. Przypomnę się :) Opuncja Znana prawda, że kolce ma róża. Piękno wszak chowa trujące fakty. Wielu żegluje, wiedząc, że burza Połamie maszty, zatopi statki. Szkoda, że o opuncji nikt nie wie. Ta pośród igieł owoce skrywa. Żaden nie słyszał, że piękno prawdziwe obwarowane brzydotą bywa.

Miły wiersz, nic wybitnego, ale miło. Chociaż: "brak myśli podniebnej bo myśl więzi ziemia" Ja powiem tak:to jest moja opinia, ale wyraz "bo" jest kompletnie niepotrzebny, do tego brzydko brzmi. Zamist "bo" przeciek i będzie IMO lepiej. "lecz...pejzaż jesienny nagle umiera gdy tylko zanurzasz mnie w ust słodkich toń i niebo bezkresne przede mną otwierasz Więc błagam! Chwyć prędko znów moją dłoń..." Nie podoba mi się toń-dłoń. Moim zdaniem za krótkie wyrazy. Dałbym zamist "toń" "toni". i zamiast "Chwyć prędko znów moją dłoń..." "włóż swoją dłoń do mej dłoni" albo coś w tym stylu. Pozdrawiam:)